ശിവപാർവതി [മാലാഖയുടെ കാമുകൻ] 1847

“എങ്ങോട്ടാ?” 

“ബാർ…” 

വണ്ടി മുൻപോട്ടു നീങ്ങി.. 

ആനി പുറകെ ഓടി വന്നത് ഞാൻ കണ്ടിരുന്നു.. ആനിക്ക് പുറകിൽ പാർവതിയുടെ മുഖം ഞാൻ കണ്ടിരുന്നു.. 

ബാറിൽ എത്തി ഞാൻ രണ്ടു പെഗ് റം പറഞ്ഞു.. റം ആണ് വേഗം തലക്ക് പിടിക്കാൻ നല്ലത്.. 

കണ്ണ് നിറഞ്ഞില്ല.. അതെന്നെ അതിശയിപ്പിച്ചു.. മനസ് മരിച്ചിരുന്നു.. 

പെണ്ണിന്റെ കഴിവ് സമ്മതിക്കണം.. ആണിന് ഇങ്ങനെ ഒതുക്കി നടക്കാൻ കഴിയില്ല.. പക്ഷെ ഇറ്സ് ഓഫ് ദി ലിമിറ്…. 

പണ്ട് ഞാൻ ഒതുക്കി വച്ചിരുന്ന ഒരു റുഡ് കാരക്ടർ എന്നിലേക്ക് വീണ്ടും വരുന്നതായി എനിക്ക് മനസിലായി… ഐ നീഡ് റ്റു മൂവ് ഓൺ… 

ഞാൻ അവർ കൊണ്ടുവന്ന റം ഒരു തരി വെള്ളം ചേർക്കാതെ കുടിച്ചിറക്കി.. അതൊരു അഗ്നിഗോളം പോലെ എന്റെ വയറിൽ എത്തി..

ഫോൺ റിങ് ചെയ്തു.. ആനി ആണ്..

“എന്താടീ?” 

“ഏട്ടൻ വിചാരിക്കുന്നത് പോലെ അല്ല… പ്ളീസ് ഒന്ന് മനസിലാക്കണം…” 

അവൾ പേടിച്ചാണ് ചോദിച്ചത്.. എന്നോട് നുണ പറഞ്ഞത് ആദ്യം ആയാണ്.. 

“എന്തിനാണ്?” 

“പാർ.. പാർവതിക്ക് കാണണം.. എന്ന്…” 

അവൾ വിക്കി.. 

“വട്ടു കളിപ്പിച്ചു മതിയായില്ലേ അവൾക്ക്? എനിക്ക് ആരെയും കാണണ്ട.. 

ഇത്ര നാളും ഒരു ദിവസം അവൾ വരും നേരെ എന്റെ അടുത്തേക്ക് വരും എന്ന് കരുതി ഇരുന്ന ഞാൻ മണ്ടൻ.. പിന്നെ എന്റെ അനിയത്തി കൂടി ഏട്ടനെ പൊട്ടൻ ആക്കാൻ കൂടിയാല്ലോ..? സന്തോഷം ഉണ്ട്..” 

ഞാൻ അത്രയും പറഞ്ഞത് ഒരു സങ്കടവും ഇല്ലാതെ ആണ്.. മനസ് ചത്തിരുന്നു.. 

“ഏട്ടാ.. ഞാൻ…ഇത് ഞങ്ങൾ പ്ലാൻ….” 

“നീ എന്ത്? വീട്ടിൽ പോ.. എന്നെ ഇനി നോക്കണ്ട.. എനിക്ക് സമാധാനം വേണം. അത് കിട്ടുന്ന സ്ഥലത്തു ഉണ്ട് ഞാൻ… എന്നെ ഇനി വിളിക്കണ്ട…” 

ഞാൻ ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു.. എന്നിട്ടു അത് ഓഫ് ചെയ്തു വച്ചു..