ശിവപാർവതി [മാലാഖയുടെ കാമുകൻ] 1847

“ഉവ്വ്..” ഞാൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ ചിരിച്ചു.. 

“നിന്റെ പെണ്ണ് അവളുടെ കൂടെ ഉണ്ട്… വാശിക്കാരി ആണ്.. എന്നാൽ അവളുടെ റൂം നിറയെ നിന്റെ ചിത്രങ്ങൾ ആണ്.. അവൾ കരയാതെ കിടക്കുന്ന ഒരു രാത്രി പോലും ഇല്ല… 16 മണിക്കൂർ ജോലി എടുക്കുന്നു.. ഡാൻസ് ടീച്ചർ.. പിന്നെ ചില കുട്ടികൾക്ക് വീട്ടിൽ പഠിപ്പിക്കുന്നു.. “ 

എനിക്ക് ഒന്നും പറയാൻ ഇല്ലായിരുന്നു.. എല്ലാം എന്റെ അമ്മ കാരണം ആണ്.. 

“അവൾ വരും.. ഒരു വീട് വച്ച്. കടം ഒക്കെ വീട്ടി അവൾ വരും… “

എനിക്കൊരു സമാധാനം തോന്നി.. 

അലീഷയുടെ ഈ കടന്നു വരവ് എനിക്കൊരു സമാധാനം ആയിരുന്നു… 

കുറെ നേരം ഇരുന്നിട്ടാണ് അവൾ പോയത്.. പിറ്റേ ദിവസം രാവിലെ അവൾ വന്നു.. 

ടൗണിൽ കൊണ്ടുപോയി നിർബന്ധിച്ചു എന്റെ വളർന്ന മുടിയും താടിയും ഒക്കെ വെട്ടി തുണിക്കടയിലും മാളിലും ഒക്കെ ഒന്ന് കറങ്ങി നടന്നപ്പോൾ എനിക്ക് കുറെ സന്തോഷം തോന്നി… 

ഇടക്ക് അവൾ വന്നു കാണാൻ തുടങ്ങി.. അതോടെ എന്റെ മനസ് ഒരുവിധം ശരിയായി എന്ന് തോന്നി.. 

വീണ്ടും ജോലിക്ക് പോകാൻ തുടങ്ങി.. ലോങ്ങ് ലീവിൽ ആയിരുന്നു.. എന്നാൽ പാർവതിയുടെ ഒരു ഫോൺ കാൾ പോലും എന്നെ തേടി വന്നില്ല.. 

പിന്നെയും ആറു മാസം കൂടി കടന്നു പോയി… 

ഒരു ഒഴിവു ദിനം ഞാൻ ഉച്ച കഴിഞ്ഞു കിടന്നു ഉറങ്ങുക ആയിരുന്നു.. 

അടുത്ത് ആരോ വന്നിരുന്നു എന്ന് തോന്നിയ ഞാൻ കണ്ണ് തുറന്നു നോക്കി.. 

ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ ആനി എന്നെ നോക്കി ഇരിക്കുന്നു.. 

“ഡീ.. നീ.. ഒന്ന് പറയുകപോലും ചെയ്യാതെ?” 

ഞാൻ അത് അവളോട് ചോദിച്ചു വാതിൽക്കലേക്ക് നോക്കി.. ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ച ആൾ ഇല്ലായിരുന്നു… 

അവൾ അത് നോക്കി.. ഞാൻ ആരെ ആണോ നോക്കിയത് അവൾക്ക് അറിയാം.. 

“പാർവതി? അവൾ വന്നില്ലേ?” 

ഞാൻ അവളോട് ചോദിച്ചു… അവൾ തല കുനിച്ചു..