ശിവപാർവതി [മാലാഖയുടെ കാമുകൻ] 1847

“ഉമ്മ്ഹ..” 

അവൾ എന്റെ ചുണ്ടിൽ ഉമ്മ വച്ചു… 

“പിന്നെ.. “

“മ്മ്മ്?” 

“അന്ന് തീരുമാനം എടുത്തത് പോലെ ആരെങ്കിലും എന്തെങ്കിലും പറയുന്നത് കേട്ടു എടുത്തു ചാടിയാൽ.. മോളെ.. കിട്ടും നിനക്ക്… അന്ന് നീ എന്നോട് ഇതൊക്കെ വെക്തമായി പറഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ നമ്മൾ ഒരുമിച്ചു തന്നെ പോയേനെ.. അപ്പോഴേക്കും അവളുടെ ഒരു സത്യം ചെയ്യൽ… വിളിക്കാൻ പാടില്ല.. കാണാൻ പാടില്ല… അയ്യേ…” 

അവൾ നാണിച്ചു തല താഴ്ത്തി.. 

“ശരിയാ.. ഞാൻ ഒരു മണ്ടി ആണ്.. “

“ആഹാ.. സമ്മതിച്ചല്ലോ എന്റെ മുത്ത്..” 

ഞാൻ അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു.. അവളും.. 

“നീ എന്റെ പെണ്ണ് ആണ്.. ആർക്കും കൊടുക്കില്ല നിന്നെ.. കേട്ടല്ലോ? അത് കൊണ്ട്.. നമ്മൾ പോകുന്നു.. പ്രേമിച്ചു തകർക്കും നമ്മൾ…” 

അതും പറഞ്ഞു ഞാൻ അവളുടെ നനുത്ത ചുണ്ടുകൾ വായിൽ ആക്കി വലിച്ചു.. 

“മ്മ്മ്മ്മ്…” 

എന്ന് മൂളിക്കൊണ്ട് അവൾ എന്നെ ആഞ്ഞു പുണർന്നു ചുംബനങ്ങൾ കൊണ്ട് മൂടി… 

“ഇതിനെന്താ പെണ്ണെ ഇത്ര പതുപതുപ്പ്?” 

അവൾ എത്ര നേരം ഇരുന്നത് എന്റെ കയ്യിൽ ആണ്.. അവളുടെ നിതംബം എന്റെ കയ്യുടെ മുകളിൽ ആയിരുന്നു… 

“വഷളൻ.. ആവശ്യമില്ലാത്തതിൽ ഒന്നും പിടിച്ചു ഞെക്കണ്ട….” 

അവൾ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് എന്നെ വീണ്ടും ചുംബിച്ചു… 

അവളെ മുറുകി പുണർന്നു ഞാനും.. 

*** 

കുറച്ചു മാസങ്ങൾ കൂടി… 

ഞാനും പാർവതിയും ആനിയും എയർ പോർട്ടിൽ നിൽക്കുകയാണ്…