ശിവപാർവതി [മാലാഖയുടെ കാമുകൻ] 1847

അമ്മ കോപം കൊണ്ട് വിറച്ചു… 

കരണത്ത് അടി കിട്ടിയത് പോലെ പാർവതി മുഖം പൊത്തി നിന്നു.. 

“അമ്മെ.. വൃത്തികേട് വിളിച്ചു പറയരുത്…” 

ആനി അമ്മയെ നോക്കി അലറി…അവളുടെ മുഖം പൊത്തി അടി കിട്ടി.. 

“നീയാണ് ഇതിനൊക്കെ വളം വച്ച് കൊടുക്കുന്നത്….” 

അത് പറഞ്ഞു തീർന്നില്ല.. പപ്പ ഫോണും വലിച്ചു എറിഞ്ഞു അമ്മയുടെ മുഖത്തു നോക്കി രണ്ടെണ്ണം പൊട്ടിച്ചു.. നിലത്തു വീണ അമ്മയെ എടുത്തു കഴുത്തിന് കുത്തിപ്പിടിച്ചു… 

“മറന്നോടീ നീ? എല്ലാം മറന്നോ? “ 

പപ്പ അലറിയപ്പോൾ ആനി ഇടയിൽ കയറി.. 

“പപ്പ… പ്ളീസ്.. വിട്.. “ 

പപ്പ പിടി വിട്ടു… അമ്മ നിലത്തേക്ക് വീണു പോയി.. 

അപ്പോഴേക്കും പാർവതി ഇറങ്ങി ഓടിയിരുന്നു… ആനി അവളുടെ പുറകെ പോയി എങ്കിലും അവൾ ഒരു ഓട്ടോയിൽ കയറി പോയിരുന്നു.. 

*** 

ഇത്രയും കേട്ട ഞാൻ തളർന്നു താഴേക്ക് ഇരുന്നുപോയി… 

എല്ലാം കൈ വിട്ടു പോയി എന്ന് എനിക്ക് മനസിലായി.. അവൾ ഇനി വരില്ല.. 

ഞാൻ ആണെങ്കിൽ ശിവ നാമത്തിൽ സത്യം ചെയ്തു.. അത് കൊണ്ട് വിളിക്കാനും പറ്റില്ല.. 

ഞാൻ മെല്ലെ എണീറ്റു.. ആനിയെ അവിടെ ഒരു കസേരയിൽ ഇരുത്തി അകത്തേക്ക് ചെന്നു… പപ്പയെ കണ്ടില്ല.. 

അമ്മയുടെ റൂമിൽ ചെന്നു.. കതക് തുറന്നു ചെന്നപ്പോൾ അമ്മ ബെഡിൽ ചാരി ഇരിക്കുന്നുണ്ട്.. മുഖം തിണിർത്തു കിടക്കുന്നു.. 

എന്നെ കണ്ടതും അമ്മ പേടിച്ചു മുഖം താഴ്ത്തി.. ഞാൻ ബെഡിൽ ഇരുന്നു.. 

“പാർവതി പോയി.. ഇനി വരില്ല…”