ശിവപാർവതി [മാലാഖയുടെ കാമുകൻ] 1847

അന്ന് അവൾ അല്പം മൂഡി ആയിരുന്നു.. 

“നിന്നെ ആദ്യമേ കണ്ടിരുന്നെങ്കിൽ വിടില്ലായിരുന്നു ഞാൻ.. ” 

എന്ന് അവൾ പറഞ്ഞപ്പോൾ എനിക്ക് അതിശയം തോന്നി.. 

“മ്മ്മ്.. എല്ലാം ഒരു ജീവിതത്തിന്റെ കളി അല്ലെ..” 

എന്ന് ഞാനും നിരാശയോടെ പറഞ്ഞു.. 

“എനിക്ക് നിന്നെ എന്നും ഓർക്കണം… “ 

അവൾ എന്നോട് പറഞ്ഞപ്പോൾ എങ്ങിനെ എന്ന് ഞാൻ ചോദിച്ചു.. 

മറുപടി ആയി അവൾ  എന്റെ ചുണ്ടുകൾ അധരങ്ങൾക്കുള്ളിൽ ആക്കി വലിച്ചു.. എനിക്കൊരു ഞെട്ടൽ ആയിരുന്നു… 

എന്നാലും അവളുടെ അധരങ്ങളിലെ മധുരം ഞാനും നുണഞ്ഞു.. 

അവളുടെ കൈകൾ എന്റെ ദേഹത്ത് കൂടി ഇഴഞ്ഞപ്പോൾ ചുണ്ടുകൾ വിടുവിച്ചു ഞാൻ കിതച്ചുകൊണ്ട് അവളോട് ചോദിച്ചു.. 

“ഇത് തെറ്റല്ലേ?” 

“നമ്മൾ ചെയ്യുന്നതൊക്കെ ശരി ആണോ? ഇന്ന് പോകുമ്പോൾ ഞാൻ വീട്ടിൽ എത്തും എന്നോ നീ വീട്ടിൽ എത്തും എന്നോ ഉറപ്പുണ്ടോ? “ 

ആ ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരമായി ഞാൻ അവളെയും കൊണ്ട് ബെഡിലേക്ക് മറിഞ്ഞു അവളുടെ അധരങ്ങൾ വീണ്ടും നുകർന്നു.. 

ആ രാത്രി മുഴുവൻ ഞങ്ങൾ എടുത്തു… 

ഒരിക്കലും മറക്കാത്ത സമ്മാനം തന്ന അവൾ എന്നെ ആഞ്ഞു പുൽകി ചുംബനങ്ങൾ കൊണ്ട് മൂടി… 

വിവാഹ സമ്മാനം ആയി ഞാൻ അവൾക്ക് ഒരു റാഡോ വാച്ച് കരുതിയിരുന്നു.. 

അത് വാങ്ങി എങ്കിലും ജീവിതം മൊത്തം ഓർക്കാനുള്ള സമ്മാനം നീ തന്നല്ലോ എന്ന് അവൾ നിറകണ്ണുകളോടെ പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ ഇന്നും എന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ ഇളം ചൂടുള്ള ഒരു ഭാഗത്തു ഇരിക്കുന്നു… 

അതൊക്കെ ഓർത്തപ്പോൾ എന്റെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിടർന്നു..