ശിവപാർവതി [മാലാഖയുടെ കാമുകൻ] 1847

“പപ്പ.. എനിക്ക് വരാൻ പറ്റില്ല.. ആ പെണ്ണ് എന്നെക്കൊണ്ട് സത്യം ചെയ്യിച്ചു ഇനി കാണണോ വിളിക്കാനോ പാടില്ല എന്ന്.. അമ്മ വരും ഒപ്പം…” 

ഞാൻ വിഷമത്തോടെ പറഞ്ഞു.. ആനി ഒന്ന് വിതുമ്പി.. പപ്പ അമ്മയെ നോക്കി.. 

“എന്നാൽ റെഡി ആയിക്കോ…” 

അവർ എല്ലാം പോയി.. എനിക്കറിയാമായിരുന്നു.. അവൾ കരഞ്ഞു കൊണ്ടാണ് പറഞ്ഞത് എന്നാലും അവളുടെ കണ്ണിലെ തീ ഞാൻ കണ്ടിരുന്നു.. അവൾ ഇനി എന്നെ കാണാൻ വരില്ല.. 

അവർ തിരിച്ചു വന്നപ്പോൾ ഞാൻ ഒന്നും ചോദിയ്ക്കാൻ നിന്നില്ല.. 

ഞാൻ റൂമിൽ കിടക്കുകയായിരുന്നു.. ആനി റൂമിൽ വന്നു.. എന്റെ ബെഡിൽ ഇരുന്നു.. 

ഞാൻ അവളെ ഒന്ന് നോക്കി.. 

“ഏട്ടാ അവൾ തീരുമാനിച്ചത് മാറ്റില്ല.. എന്നാൽ ഞങ്ങളെ ഒരു പരിഭവവും ഇല്ലാതെ ആണ് സ്വീകരിച്ചത്.. പ്രേതെകിച്ചും അമ്മയെ… , അമ്മ അവളോട് മാപ്പ് പറഞ്ഞു.. എന്നാലും അവളുടെ തീരുമാനത്തിൽ മാറ്റം ഉണ്ടാകില്ല എന്ന് പറഞ്ഞു.. 

എനിക്ക് പുതുതായി വേദന ഒന്നും തോന്നിയില്ല.. കാരണം.. എനിക്കറിയാം അവളെ.. പറഞ്ഞാൽ വാക്കു മാറ്റുന്നവൾ അല്ല പാർവതി.. 

“ഏട്ടനോട് വിഷമിക്കരുത് എന്ന് പറയാൻ പറഞ്ഞു.. അവൾ വിളിക്കില്ല.. വിളിച്ചാൽ അവൾക്ക് കാണാൻ തോന്നും എന്നും അവളുടെ യോഗ്യത തെളിയിക്കാൻ അവൾക്ക് കഴിയില്ല എന്നും പറഞ്ഞു…” 

ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.. അവളോട് എനിക്ക് ദേഷ്യവും തോന്നിയില്ല.. അത്രക്കും അപമാനിക്കപ്പെട്ട ഒരുവൾ ആണ്… 

ആനി ഒരു തുണി എന്റെ നെഞ്ചിൽ വച്ചു.. ഞാൻ അതെടുത്തു നിവർത്തി.. കൃഷ്ണനും രാധയും.. അവൾ സ്വന്തം കൈ കൊണ്ട് തന്റെ കാമുകന് തയ്ച്ചതാണ്.. ഞാൻ അത് ചേർത്ത് പിടിച്ചു.. 

*** 

വിരസമായ ദിവസങ്ങൾ… 

എന്റെ കണ്ണുനീർ വീണു ദിവസവും നനയുന്ന തലയിണ.. ജോലിക്ക് പോകാതെ ആയി.. 

ഞാൻ മെല്ലെ മദ്യത്തിനെ ആശ്രയിക്കാൻ തുടങ്ങി.. 

ആരും എന്നെ എതിർത്തില്ല.. എന്റെ അനിയത്തി പോലും..