ശിവപാർവതി [മാലാഖയുടെ കാമുകൻ] 1847

ഞാൻ അവളെ ഒന്ന് നോക്കി.. ഇളം നീല ചുരിദാർ.. ഗോതമ്പിന്റെ നിറം. വെളുത്തു മെലിഞ്ഞ കയ്യിൽ നിറയെ കുപ്പി വളകൾ. 

മാൻപേട കണ്ണുകളിൽ കണ്മഷി വാലിട്ടു എഴുതിയിരിക്കുന്നു.. 

നീണ്ട മൂക്കും ആർക്കും ഒരു മുത്തം കൊടുക്കാൻ തോന്നുന്നതുമായ അധരങ്ങൾ… അതിന്റെ വലത്തേ വശത്തു ഒരു കറുത്ത പുള്ളി… അതവളുടെ ഭംഗി ഇരട്ടിയാക്കുന്നു.. 

കറുത്ത മുടി ചെവികൾ മൂടി ഇരുവശത്തേക്കും ലൂസ് ആക്കി ഇട്ടു കെട്ടി വച്ചിരിക്കുന്നു.. 

കഴുത്തിൽ ഒരു കൊച്ചു  സ്വർണ മാല ഉണ്ട്.. അവളുടെ നിറവും മാലയുടെ നിറവും വലിയ വെത്യാസം ഒന്നും ഇല്ല.. 

എന്റെ മേശയിൽ ചിറകടിച്ചു പറക്കാൻ നോക്കുന്ന വെള്ളി ചിത്ര ശലഭത്തിൽ ആണ് അവളുടെ കണ്ണ്.. 

“ലോണിന് അപേക്ഷ കൊടുത്തിരുന്നു.. ഡാൻസ് സ്കൂൾ നടത്താൻ ആണ്..  കുറച്ചു നാള് ആയി.. “

അവളുടെ അമ്മ മെല്ലെ പറഞ്ഞു.. 

“കഴിഞ്ഞ ശിവരാത്രി? ശിവതാണ്ഡവം ആടിയ??” 

ഞാൻ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ എന്നാൽ പരിഭ്രമത്തോടെ  ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൾ എന്റെ മുഖത്തേക്ക് ഒന്ന് പാളി നോക്കി.. 

ആഫ്രോഡൈറ്റി ഏരിസിനെ ആദ്യമായി നോക്കിയപ്പോൾ അദ്ദേഹത്തിന് ഉണ്ടായ ഫീലിംഗ് ഇപ്പോൾ എനിക്ക് തോന്നുന്നത് ആയിരിക്കും എന്ന് ഞാൻ ആലോചിച്ചു… 

“അതെ.. മോന് എങ്ങനെ അറിയാം?” 

“കണ്ടിരുന്നു അമ്മെ.. ശിവതാണ്ഡവം.. അസാമാന്യം ആയിരുന്നു…അത് കണ്ടിട്ട് എന്റെ കിളി പോയി…” 

ഞാൻ തമാശയോടെ പറഞ്ഞു.. ദേ ചിരിച്ചു.. അവൾ എന്റെ നെഞ്ചിൽ ഐസ് കഷണങ്ങൾ വാരി ഇട്ടതു പോലെ ചിരിച്ചു… 

വേറെ ഒരു കാര്യം കൂടി ഞാൻ ശ്രദിച്ചു.. 

ഇവളെ കണ്ടാൽ ഒരു ദേവതയെ പോലെ ഉണ്ട്.. എന്നാൽ അവളുടെ നിരയൊത്ത കൊച്ചു പല്ലുകളിൽ രണ്ടെണ്ണം യക്ഷിയുടേത് പോലെ അല്പം കൂർത്തു നീണ്ട് ഇരിക്കുന്നു.. ദൈവമേ ഇനി വല്ല വാംപയറും ആണോ ഇവൾ…