ശിവപാർവതി [മാലാഖയുടെ കാമുകൻ] 1847

ആനി അതും ചോദിച്ചു ചിരി തുടങ്ങി.. 

“കെട്ടിച്ചു വിട്ട നിനക്ക് എന്താടി ഇവിടെ കാര്യം?” പോ പോ…” 

അച്ഛൻ ട്രാക്ക് മാറ്റി പിടിച്ചു. 

“നിങ്ങൾക്ക് നല്ല ഷർട്ട് അങ്ങ് ഇട്ടാൽ പോരെ? എന്താ മനുഷ്യ ഇത്? “

“ഇങ്ങനെ സെൻസ് ഇല്ലാത്ത കുറെ എണ്ണം.. ഓ മാറിയേക്കാം…” 

എന്ന് പറഞ്ഞു അച്ഛൻ വന്ന വഴിക്ക് പോയപ്പോൾ ഞങ്ങൾ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.. 

ഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞു ഞാൻ വീട്ടിലെ ഹോണ്ട സിവിക് ഒന്ന് തുടച്ചു വൃത്തി ആക്കി.. 

എല്ലാവരും പള്ളിയിലേക്ക് പോയി. പള്ളി കഴിഞ്ഞു അവിടെ ചായ ഒക്കെ ഉണ്ട്. അവിടെ കുറച്ചു തരുണികളും ആയി കത്തിയടിച്ചു നിന്ന് മെല്ലെ വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു.. 

ഉച്ചക്ക് ഭക്ഷണം കഴിച്ചിട്ടാണ് വന്നത്.. 

വന്നു കിടന്നുറങ്ങി വൈകുന്നേരം ഞാൻ എന്റെ ബുള്ളറ്റ് എടുത്തു പുറത്തു പോയി.. 

കൂട്ടുകാരെ കണ്ടു കുറെ സമയം കത്തി അടിച്ചു തിരിച്ചു വന്നു.. 

ആനിയും അമ്മയും ബീഫ് റോസ്റ്റും ചപ്പാത്തിയും ഉണ്ടാക്കി വച്ചിരുന്നു.. 

ആനിയെ ഞാൻ കളിയാക്കും എങ്കിലും അവൾ പാചകത്തിൽ ഒരു പെൺപുലി ആണ്. 

അമ്മ തനി കോട്ടയം അച്ചായത്തി ആണ്.. 

അതിന്റെ അവൾക്കും കിട്ടിയിട്ടുണ്ട്.. 

ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ചു ഇരുന്നു കഴിച്ചു. 

അച്ഛൻ ഒരു ജാക്ക് ഡാനിൽസിന്റെ കുപ്പി കൊണ്ടുവന്നു.. 

ഞാനും അച്ഛനും ഓരോ പെഗ് അടിച്ചപ്പോൾ ആനി എന്നെ നോക്കി… 

“വേണോ നിനക്ക്?” 

അവൾ ചിരിച്ചു.. 

ഞാൻ ഒരു കൊച്ചു പെഗ് ഒഴിച്ച് അവൾക്ക് കൊടുത്തു.

“നീ ഇവളെ വഷളാക്കിക്കൊ ചെക്കാ…കെട്ടിയ പെണ്ണാണ്…” 

അമ്മ എന്നെ നോക്കി ദേഷ്യപ്പെട്ടു.. 

“ഓ പിന്നെ.. ഇനി എന്ത് വഷളാവാൻ ആണ് അമ്മയുടെ പുന്നാര മോൾ?” 

അച്ഛന്റെ വക ആണ്.. ഇനി ബാക്കി അവർ ആയിക്കോളും.. ഞാനും അവളും അത് നോക്കി ചിരിച്ചു.. 

ഇതാണ് ഞങ്ങളുടെ കുടുംബം.. സന്തോഷം മാത്രമേ ഉള്ളു ഇവിടെ.. നല്ല തനി കോട്ടയം ജീവിതം. 

*** 

തിങ്കൾ ശിവരാത്രി ആയിരുന്നു. 

ക്രിസ്ത്യാനി ആണെങ്കിലും എനിക്ക് ഈ അമ്പലങ്ങളോട് വല്ലാത്തൊരു അടുപ്പം ആണ്.. 

കെട്ടുകയാണെങ്കിൽ ഒരു ഹിന്ദു കൊച്ചിനെ കെട്ടണം എന്ന് ഞാൻ എപ്പോഴും പറയും. 

അതിരാവിലെ എഴെന്നേറ്റ് കുളിച്ചു സാരി ഉടുത്തു തുളസിത്തറ ചുറ്റി അതിൽ നിന്നും ഒരു ഇല എടുത്തു മുടിയിൽ ചൂടി ചന്ദനം തൊട്ടു വരുന്നവൾ വീട്ടിൽ ഉണ്ടെങ്കിൽ എന്തൊരു ഐശ്വര്യം ആയിരിക്കും…? 

നമ്മുടെ അച്ചായത്തിമാർ പൊതുവെ മടിച്ചികൾ ആണ്.. അതിരാവിലെ എണീക്കുന്ന കാര്യത്തിൽ ആണ് കേട്ടോ? എല്ലാവരും അല്ല.. 

അച്ഛന് അങ്ങനെ ഒന്നും ഇല്ല. ഞാൻ ഏത് പെണ്ണിനെ കെട്ടിയാലും അങ്ങേരു ഓക്കേ ആണ്. 

എന്നാൽ അമ്മക്ക് അത് പറയുമ്പോൾ ദേഷ്യം വരും.. 

അപ്പോൾ ഇന്ന് ഉറക്കം ഇല്ലാത്ത രാത്രി ആണ്..

 ഞാൻ വൈകുന്നേരം ആയപ്പോൾ എന്റെ ബൈക്കും എടുത്തു അമ്പലപ്പറമ്പിലേക്ക് വിട്ടു.. 

എന്റെ കൂട്ടുകാർ അവിടെ കാത്തു നിൽക്കുന്നുണ്ട്.. ബൈക്ക് നിർത്തി അവരുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു.. 

താലപ്പൊലി ഒകെ കഴിഞ്ഞു അമ്പലത്തിലെ ഗ്രൗണ്ടിൽ കുറച്ചു പരിപാടികൾ തുടങ്ങി.. 

രാത്രി ഇതിനൊക്കെ ശേഷം ഗാനമേള ഉണ്ട്. 

കൂട്ടുകാരുടെ ഒപ്പം നിൽക്കുമ്പോൾ ആണ് ഒരു അനൗൺസ്‌മെന്റ് കേട്ടത്.. 

“അടുത്തതായി സ്റ്റേജിൽ അരങ്ങേറുന്നത് പാർവതി..” 

എന്തോ എനിക്കൊരു ഉൾവിളി തോന്നി ഞാൻ സ്റ്റേജിന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു.. 

ആരാണ് അരങ്ങേറ്റം നടത്തുന്നത് എന്നറിയാൻ.. ശിവപത്നി നാമം ഉള്ള പെൺകൊടി ആരാണാവോ… 

ശിവതാണ്ഡവം മുഴങ്ങിയപ്പോൾ സ്റ്റേജിലെ കർട്ടൻ പൊങ്ങി… 

“എന്റെ ദേവീ…..” 

എന്റെ വായിൽ നിന്നും വന്ന വാക്കുകൾ ആണ് അത്…. 

സാക്ഷാൽ പാർവതി ദേവിയുടെ ഭാവവും ഭംഗിയും ഉള്ള ഒരു പെൺകൊടി.. 

വലിയ കണ്ണുകളിൽ ശിവന്റെ ഭാവം നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു.. 

അവളുടെ ഓരോ ചലനങ്ങളും എന്റെ നെഞ്ചിൽ വലിയ തിരകൾ ഉണ്ടാക്കി.. 

ഞാൻ കണ്ണും മിഴിച്ചു വായും പൊളിച്ചു അവളെ മാത്രം നോക്കി നിന്നു.. 

സൈഡിലെ സ്റ്റാന്റുകളിൽ അടുക്കി വച്ച സ്പീക്കറുകളിൽ നിന്നും മുഴങ്ങുന്ന ശിവതാണ്ഡവം… 

അതിനൊത്തു ഉറച്ച ചുവടു വെപ്പുകളും അതിശയിപ്പിക്കുന്ന വേഗതയും ആയി അവൾ… 

ഞാൻ മറ്റൊരു ലോകത്തിൽ ആണെന്ന് തോന്നിപോയി… ആരും ഇല്ല… 

ഞാനും അവളും മാത്രം…. എനിക്ക് അവളോട് അതിശക്തമായ ആരാധന തോന്നി… 

ഈ നോട്ടം കണ്ടിട്ടായിരിക്കണം ആ മാൻപേട കണ്ണുകൾ ഒന്നോ രണ്ടോ തവണ എന്നിൽ കൂടിയും കടന്നു പോയി… അതെന്റെ നെഞ്ചിൽ തീ കോരി ഇട്ടു.. 

ശരീരം ചുട്ടു പൊള്ളുന്നു. പനി പിടിച്ചോ? വല്ലാത്ത ഒരു പരിഭ്രമം പോലെ.. 

ശിവതാണ്ഡവം അവസാനിച്ചപ്പോൾ അവിടെ നീണ്ട കയ്യടി മുഴങ്ങി..