ശിവപാർവതി [മാലാഖയുടെ കാമുകൻ] 1847

അവളുടെ അമ്മ ഓടി വന്നു… 

അവൻ നന്നായി കള്ളു കുടിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു.. മെല്ലെ കൈ കുത്തി എണീറ്റ് അവൻ അവളെ രോഷത്തോടെ നോക്കി.. 

“നിന്റെ അനാശാസ്യം ഞാൻ നാട്ടിൽ പാട്ടാക്കും.. .. നിന്നെ ആരെങ്കിലും കെട്ടുന്നത് എനിക്കൊന്നു കാണണം..” 

അവൻ അതും പറഞ്ഞു അവന്റെ ആർഎക്സ് 100 സ്റ്റാർട്ട് ആക്കി പോയി.. അതിനിടയിൽ എന്നെ രൂക്ഷം ആയി നോക്കി.. 

“എന്തിനാ മോനെ അവനെ അടിച്ചേ? അവൻ എന്റെ കൊച്ചിന്റെ ജീവിതത്തിൽ എന്നും തടസം ആണ്.. ഇനി ഇപ്പോൾ ഇതും കൂടി ആയാൽ?” 

അവർ   ഉമ്മറത്ത് ഇരുന്നു.. ഞാൻ ഒന്നും മനസിലാകാതെ പാർവതിയെ നോക്കി.. അവളുടെ കണ്ണിൽ നിന്നും കണ്ണുനീർ ഒഴുകുന്നു.. 

“ആരാ അമ്മെ അവൻ?” 

ഞാൻ സഹി കെട്ട് ചോദിച്ചു.. 

“എന്റെ പെങ്ങളുടെ മകൻ ആണ്. കഞ്ചാവും പെണ്ണുകേസും അടിപിടിയും ഒക്കെ ആയി നടക്കുന്നവൻ ആണ്.. 

അവനു ഇവളെ വേണം എന്ന്.. ഇവളുടെ കല്യാണം എത്ര വട്ടം മുടക്കി അറിയുമോ? ഇനി ഇതൊക്കെ നാട്ടിൽ മൊത്തം പറഞ്ഞു ആരെങ്കിലും ഈ വഴിക്ക് വരുമോ?” 

എനിക്ക് കുറ്റബോധം തോന്നി.. അടിക്കണ്ടായിരുന്നു.. എന്നാലും.. 

“നിനക്ക് ഞാൻ അവനെ അടിച്ചതിൽ തെറ്റായിപ്പോയി എന്ന് തോന്നിയോ?” 

ഞാൻ പാർവതിയെ നോക്കി.. 

“ഒരു തെറ്റും ഇല്ല.. അമ്മക്ക് വലുത് എന്റെ കല്യാണം ആയിരിക്കും.. എന്നാൽ എനിക്ക് എന്റെ അഭിമാനം ആണ് വലുത്.. കുറഞ്ഞു പോയി കൊടുത്തത്… “

അതും പറഞ്ഞു അവൾ അകത്തേക്ക് കയറി പോയി.. 

അവർ കരച്ചിൽ നിർത്തി അവളെ അതിശയിച്ചു നോക്കി… 

“അവൻ അത്ര മോശം കാര്യം ആണ് പറഞ്ഞത് അമ്മെ…”