നിയോഗം 2 Dark World Climax (മാലാഖയുടെ കാമുകൻ) 1911

“യെസ്‌ ബോസ്…”

ഞാൻ മറുപടി കൊടുത്തു.. അവൾ ചിരിച്ചു..

“എന്തായിരിക്കും എന്റെ ഭാവി?”

ഞാൻ അവളെ നോക്കി..

“ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും ഭാഗ്യവാൻ ആയ മനുഷ്യ… നീ ഭാവിയെപ്പറ്റി ആശങ്കപ്പെടുന്നോ?”

അവൾ അല്പം നാടകീയം ആയിട്ടാണ് ചോദിച്ചത്.. എനിക്ക് ചിരി വന്നു..

“ശരിയാണ്.. നിനക്ക് നിന്റെ വീട്ടിൽ നിന്നും സപ്പോർട്ട് കിട്ടിയില്ല.. പക്ഷെ അവർ അവരുടെ ജോലി ചെയ്തു റോഷൻ…”

അവൾ മെല്ലെ പറഞ്ഞു..

“വാട്ട്? ദേ കിക്ക്ഡ് മി ഔട്ട്.. അതായിരിക്കും അവരുടെ ജോലി.. “

ഞാൻ അല്പം പുച്ഛം കലർത്തി ആണ് അത് പറഞ്ഞത്..

“റോഷൻ.. അവർ നിന്നെ അന്ന് വീട്ടിൽ നിന്നും പുറത്താക്കിയില്ലായിരുന്നു എങ്കിലോ?”

അവളുടെ ചോദ്യം എന്നെ ഉലച്ചു കളഞ്ഞു.. ഇപ്പോഴാണ് ഞാൻ അത് ചിന്തിച്ചത്..

“അവർ അന്ന് പുറത്താക്കി… ഇൻ റിട്ടേൺ.. നീ മീനുവിനെ കണ്ടുമുട്ടി. എന്തിന്? നിന്റെ ജീവൻ രക്ഷിക്കാൻ വിധിക്കപെട്ടവൾ ആണ് മീനാക്ഷി… അന്നത്തെ ആവേശത്തിൽ എന്റെ സഹോദരി നിന്നെ കൊല്ലുക തന്നെ ചെയ്യുമായിരുന്നു.

അർച്ചനയെ നിനക്കു നഷ്ടപ്പെട്ടില്ല.. നിനക്ക് ട്രിനിറ്റിയെ കിട്ടി.. അവൾ അവളുടെ ശക്തി നിനക്ക് പകർന്നു തന്നു..
നീ അവരെ എതിരിട്ടു ജയം വരിച്ചു… ലിമിറ് ഇല്ലാത്ത പണം നിന്റെ കയ്യിൽ ഉണ്ട്.. ഭാഗ്യം..
നിനക്ക് വേണ്ടി മരിക്കാൻ പോലും തയാറായി വന്ന മെറിൻ, ലിസ, അനാബെൽ, ഇതിൽ മെറിൻ, അവൾ അവളുടെ കന്യകാത്വം നിനക്ക് തന്നു. അവൾ മാത്രം അല്ല.. അർച്ചന, ട്രിനിറ്റി.. ഇനി മീനാക്ഷിയും നിനക്ക് വേണ്ടി അത് കാത്തു വച്ചിരിക്കുന്നു…

ഒരു മനുഷ്യനും പറ്റാത്ത കാര്യം.. നീ മെയ്‌വൂണിൽ എത്തി.. അതാ അവിടെ നോക്ക്.. നിന്റെ രക്തത്തിൽ ഉള്ള കുട്ടികൾ ആണ് അവർ.. ഈ പ്ലാനെറ്റിലെ ക്വീൻ നിനക്ക്.. നിന്നെ മകൻ ആയി ഏറ്റെടുത്തിട്ടിക്കുന്നു..

ഞാൻ നിന്റെ ഒപ്പം ഉണ്ട്.. ഈ നിമിഷം നിന്നെ പ്രാന്തമായി സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ട് എന്റെ സഹോദരി..
എത്ര ആളുകൾ ഉണ്ട് റോഷൻ നിനക്ക്? ആൻഡ് സ്റ്റിൽ യു ആർ നോറ്റ് ഹാപ്പി..? ഹൌ കുഡ് യു നൊറ്റ്‌!???”

അവൾ എന്റെ നേരെ കൈ ചൂണ്ടി അലറി.. എനിക്ക് അവളുടെ ഭാവം കണ്ടു അല്പം പേടി തോന്നി..

ആദ്യമായ് എനിക്ക് എന്നോട് തന്നെ പുച്ഛം തോന്നി.. ശരിയാണ്.. വീട്ടിൽ നിന്നും ഇറക്കി വിട്ടത് കൊണ്ടല്ലേ ഇതൊക്കെ നടന്നത്.. എന്നിട്ടും ഞാൻ കരഞ്ഞു പിഴിഞ്ഞ് ഇരിക്കുന്നു.. പതറ്റിക് ……

“അപ്പോൾ.. ഇതൊക്കെ നടക്കേണ്ടത് ആയിരുന്നു എന്നാണോ?”

“അതെ റോഷൻ.. ഇതൊക്കെ എഴുതപ്പെട്ടതാണ്.. നിന്റെ നിയോഗം ഇവിടെ അവസാനിക്കുന്നില്ല… ദേഷ്യപ്പെട്ടതിൽ ക്ഷമിക്കണം..”

അവൾ മെല്ലെ പറഞ്ഞു എന്റെ നെറ്റിയിൽ അവളുടെ അധരങ്ങൾ അമർത്തി.

“ഏയ്.. എനിക്ക് ഞാൻ അല്ലെ സോറി പറയേണ്ടത്.. ഇപ്പോൾ മുതൽ.. ഞാൻ ഇനി സങ്കടപെടില്ല.. നന്ദി പറയുന്നില്ല… ഉമ്മാഹ്ഹ…!”