അപരാജിതന്‍ 28 [Harshan] 9797

“എന്നെ കൊണ്ട് ആരെയും വിഷമിപ്പിക്കാൻ പറ്റില്ല ,, അങ്ങനെ നീരു വന്നാൽ അവൾക്കെവിടെയാ സന്തോഷമുണ്ടാകുക ,, എല്ലാവരെയും അവൾക്കു നഷ്ടമാക്കി എനിക്കൊന്നും നേടാനില്ല ,,അവള് സന്തോഷമായിരിക്കാനല്ലേ ഞാനീ സ്വരുക്കൂട്ടിയത് , പിന്നെ ഇനിയൊരിക്കലും ഈ ഒരു ഭാഗ്യം തലയ്ക്കു മുകളിൽ ഇരിക്കുന്ന എന്‍റെ അമ്മയ്ക്കും എനിക്കും കിട്ടില്ല എന്നെ സംബന്ധിച്ചു ഇപ്പോ കോടികൾക്കൊന്നും ഒരു വിലയുമില്ല ,, ഒരു ദിവസത്തേക്ക് എങ്കിലും അമ്മയുടെ മരിക്കും വരെ ഉണ്ടായിരുന്ന ആഗ്രഹം സാധിച്ചു കൊടുക്കാൻ പറ്റിയില്ലേ .. ഒരു ദിവസത്തേക്ക് ഞാനും ഒരു സിവെല്ലൂരി റെഡ്ഢി ആയില്ലേ,,,,, അത് തന്നെ മതി ,, “

“എനിക്ക് സഹതാപമല്ല ദേഷ്യമാണ് തോന്നുന്നത് ,, ഉള്ളതൊക്കെ നശിപ്പിച്ചിട്ട് ” ആദി കോപം കൊണ്ട് പറഞ്ഞു

“അത് നിനക്കെന്നോട് തോന്നിയ ഇഷ്ടം കൊണ്ട് പറയുന്നതാ ,, ” എന്നുപറഞ്ഞു കൊണ്ട് ജഗന്നാഥൻ അവന്‍റെ തോളിൽ കൈ വെച്ചു.

“എന്നാലും നിനക്കൊരു വിഷമവും തോന്നുന്നില്ലേ ,,നാളെ ഇവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങിയാല്‍ നീ വെറും തെണ്ടിയാ “

“ഇല്ല ,,ഒരു വിഷമവുമില്ല ,,തെണ്ടി ആയാലെന്താ ? അമ്മയുടെ ആഗ്രഹം സാധിച്ചുകൊടുത്തു എന്നൊരു സമാധാനമുണ്ട്, അതൊക്കെ പോട്ടെ … ഇപ്പോ,,ഞാന്‍ ഈ കുടുംബത്തിലെ മൂത്ത പേരകുട്ടിയാ ,,നാളെ എന്‍റെ നീരുവിന്‍റെ കല്യാണത്തിനുള്ള കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യണം ,, കുറെ കാര്യങ്ങളുണ്ട് ,, വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ് ഞാനിവിടത്തെ തൊഴുത്തിലാ കിടന്നിരുന്നത് ,,ഇന്ന് അന്തപുരത്തിലും ,,, വാ ,,ഉള്ളിലേക്ക് പോകാം ” എന്നുപറഞ്ഞു ജഗന്നാഥൻ അവനെയും കൂട്ടി ഉള്ളിലേക്ക് ചെന്നു

അന്ന് രാത്രി

ജഗന്നാഥൻ ഗോവിന്ദ റെഡ്ഢിയുടെ മുറിയിലേക്കു ചെന്നു.

മുത്തശ്ശി അവിടെ അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ കാൽ തടവി കൊടുക്കുകയായിരുന്നു.

വാ മോനെ എന്ന് വിളിച്ചു അവനെ ഉള്ളിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചു.

അപ്പോളാണ് അവർ അവന്‍റെ മുഖമൊക്കെ ചുവന്നു കിടക്കുന്നത് കണ്ടത്

എന്താന്നെന്നു ചോദിച്ചപ്പോൾ ഇടി കൊണ്ടതാണെന്നു അവൻ നാണത്തോടെ പറഞ്ഞു

അവർ വേഗം ഏതോ തൈലം എടുത്തു അവന്‍റെ മുഖത്തും പുറത്തും പുരട്ടി കൊടുത്തു.

അതവനെ ഒരുപാട് നൊമ്പരപ്പെടുത്തി.