അപരാജിതന്‍ 28 [Harshan] 9797

“പിന്നെ എന്നെയും കൊണ്ട് എങ്ങോട്ടൊ ‘അമ്മ നടന്നു , കഴിയുന്ന പോലെ കൂലിവേയൊക്കെ ചെയ്തു ജീവിച്ചു , എന്നെയും ഒരു സ്‌കൂളിൽ ചേർത്തു ,, മൂന്നു കൊല്ലം കൂടെ മാത്രേ ‘അമ്മ ജീവിച്ചുള്ളൂ ,,അസുഖം കൂടി ‘അമ്മ മരിച്ചു ,, അന്നെനിക്ക് എട്ടു വയസ് ,, കണ്ണും മനസു൦ തെളിയാത്ത കൊച്ചുപ്രായം ,,അമ്മക്ക് ഒരു കാര്യത്തിലായിരുന്നു ഏറ്റവും സങ്കടം ,,എനിക്ക് സിവെല്ലൂരി കുടുംബത്തിന്‍റെ സ്നേഹ൦ അനുഭവിക്കാൻ യോഗമില്ലാതെ പോയതിൽ . അമ്മക്ക് ഒരുപാട് ആഗ്രഹമായിരുന്നു ഞാൻ സിവെല്ലൂരി ജഗന്നാഥ റെഡ്ഢി എന്ന് അറിയപ്പെടണമെന്നത് ,, അതൊന്നും കാണാൻ അമ്മയ്ക്ക് യോഗമുണ്ടായിരുന്നില്ല ”

“പക്ഷെ ഈ കഥയൊന്നും ആരും പറഞ്ഞിട്ടില്ലല്ലോ ” ആദി ചോദിച്ചു

“തള്ളി കളഞ്ഞു പുറത്താക്കിയ ആളുടെ എന്ത് കഥയാ പറയാനുള്ളത് ,, അതും കുടുംബത്തിന്‍റെ മാനം കളഞ്ഞു പോയത് കൂടെയാകുമ്പോൾ ”

“ആരും എന്നെ ഏറ്റെടുക്കാനും ഇല്ലായിരുന്നു.ഒന്നു രണ്ടു കൊല്ലം പലയിടത്തും അലഞ്ഞു നടന്നു ജീവിച്ചു , പത്തു വയസുള്ളപ്പോൾ ഞാൻ അന്വേഷിച്ചും പിടിച്ചു സിവെല്ലൂരി കുടുംബത്തിൽ വന്നുപെട്ടു , ചൈതന്യയുടെ മകനാണെന്ന് പറഞ്ഞില്ല ,,എവിടെ നിന്നോ വന്നു കയറിയ ഒരു തെണ്ടി ചെക്കൻ , അങ്ങനെ ഒന്ന് രണ്ടു വർഷത്തോളം അവിടെ മാടിനെ നോക്കാനായി സഹായിച്ചു നിന്നു.ആർക്കുമറിയില്ലായിരുന്നു ഞാൻ ചൈതന്യയുടെ മകനാണെന്ന്,, അപ്പോളും ഒരുപാട് സങ്കടമായിരുന്നു ,, അവിടത്തെ കൊച്ചുമക്കളൊക്കെ നല്ല സുഖമായി കഴിയുമ്പോ ഞാൻ അവിടത്തെ മാടിനെ നോക്കി അവിടത്തെ തൊഴുത്തിൽ കിടന്നുമൊക്കെ ജീവിക്കുന്നതൊക്കെ ,, അന്ന് നീരുവിനു അഞ്ചു വയസായിരുന്നു , അമ്മയുടെ നേരെ ഇളയ അങ്ങളയുടെ മകൾ , അവളെനിക്ക് ചോക്കോലെറ്റുകളും അവൾ കഴിക്കുന്ന നല്ല ഭക്ഷണത്തിന്‍റെ ഒരു പങ്കും കൊണ്ട് തരും .എന്നെ നാഥൂ എന്ന അവള് വിളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നത് ,, മൂന്നു വർഷത്തോളം ഞാൻ അവിടെ മാട്ടുകാരനായി കഴിഞ്ഞു , അപ്പോളും ഉള്ളില് അവളെ ഒരുപാട് ഇഷ്ടായിരുന്നു ”

“ഒരിക്കൽ എങ്ങനെയോ അവിടെയുള്ളവർ അറിഞ്ഞു ഞാൻ ചൈതന്യയുടെ മകനാണെന്ന് ,, പക്ഷെ അത് ഒരുപാട് വിഷയമായി ,, നീരുവിന്‍റെ അച്ഛൻ , എന്‍റെ മാമൻ എന്നെ തല്ലി ഗേറ്റിനു വെളിയിലാക്കി ,, തല്ലു പേടിച്ചു ഞാൻ എങ്ങോട്ടോ ഓടി ,, ഒരുപാട് നാടുകൾ അലഞ്ഞു ”

നല്ലതും ചീത്തയുമായ പലതും പഠിച്ചു, കള്ളവാറ്റും കഞ്ചാവും എന്ന് വേണ്ട സകല ബിസിനസുകളും ചെയ്തു ,, കാലം പോകുന്നതിനനുസരിച്ചു എനിക്കും വളർച്ച വന്നു , അപ്പോളും ഉള്ളിൽ നീരുവിനോടുള്ള ഇഷ്ടം കൂടി കൂടി വന്നു കൊണ്ടിരുന്നു ,, പിന്നെ ഒരുനാൾ ഉണ്ടാക്കിയതൊക്കെ വിറ്റു പെറുക്കി കാശും കൊണ്ട് ഈ വേമാവരത്ത് വന്നു ,, അന്ന് നീരൂന് പതിനാറു വയസ് ,, അന്ന് ഇവിടെ നല്ലതും മോശവുമായ ബിസിനസുകൾ ഒക്കെ ചെയ്തു ,, എന്തും നേടാനും ആരെയും നേരിടാനും ഉള്ള തന്റേടമുള്ളതു കൊണ്ട് ഞാൻ കൈ വെച്ച മേഖലകൾ എനിക്ക് എന്നും ലാഭമേ തന്നുള്ളൂ ,, അതോടെ എന്‍റെ സമ്പത്തും കൂടി കൊണ്ടിരുന്നു ,”