അപരാജിതന്‍ 28 [Harshan] 9797

“പണ്ടെന്നെ നീരു നാഥുന്നാ വിളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നത് , അന്നൊക്കെ എന്നെ ഒരുപാട് ഇഷ്ടമായിരുന്നു, എന്നെ മാമൻ ഇവിടെ നിന്നും തല്ലി പുറത്താക്കിയപ്പോൾ ഒരുപാട് കരഞ്ഞു കൊണ്ട് ആ ഗേറ്റ് വരെ ഓടി വന്നിരുന്നു , എനിക്കൊക്കെ ഓർമ്മയുണ്ട് , പണ്ട് എൻ്റെ ‘അമ്മ പറഞ്ഞു തന്നിട്ടുണ്ട് , ഒരാള് മറ്റൊരാൾക്ക് വേണ്ടി കരയുന്നത് , ഇഷ്ടമുള്ളൊണ്ടാ എന്ന് , അപ്പൊ ഞാനും വിചാരിച്ചു എന്നെ ഒരുപാട് ഇഷ്ടായിരിക്കുമെന്ന് ”

ജഗന്നാഥൻ ഉള്ളിലെ നോവ് മറച്ചു പിടിച്ചു കൊണ്ട് ചിരിച്ചു.

കൂടുതൽ സംസാരിക്കാൻ നില്കാതെ അവിടെ നിന്നും അവൻ പിന്തിരിഞ്ഞു. വേഗമുള്ള ആ പോക്കില്‍ അവന്‍ കണ്ണ് തുടക്കുന്നതും നീരുവിന് കാണാമായിരുന്നു.

ആ കുടുംബത്തിലെ എല്ലാവരും അവനുമായി നല്ല സ്നേഹത്തിൽ എത്തിയിരുന്നു.

പ്രത്യേകിച്ചും മാമിമാരും കുട്ടികളും എല്ലാവരും

എല്ലാരേയും ചിരിപ്പിച്ചും സന്തോഷിപ്പിച്ചും ഒക്കെ അവൻ നേരം കളഞ്ഞു

ഇടക്കവ൯ ആദിയുടെ അടുത്തു വരും

” സമയം പോകുമ്പോ പേടിയാ ,, ഒൻപതു മണിയായാൽ പിന്നെ ഞാൻ ഇവർക്കൊക്കെ അന്യനാവില്ലെ? ഇനിയൊരിക്കലും ഈ സന്തോഷം എനിക്കുണ്ടാവില്ലല്ലോ,,,” ഇടറുന്ന ശബ്ദത്തോടെ അവൻ പറഞ്ഞു

ആദിക്ക് ആരോടും ഒന്നും പറയാനാകാത്ത അവസ്ഥയായി പോയി

ശരിക്കും സങ്കട൦ വരുന്നു.

അവൻ വേഗം ആരും കാണാതെ പുറത്തുള്ള വാഷ് ബേസിന്‍റെ അടുത്ത് പോയി പൈപ്പ് തുറന്നു

കൈയിൽ വെള്ളം എടുത്തു മുഖം കഴുകി കൊണ്ടിരുന്നു

ഓരോ കാര്യങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചു നടന്നു ഒടുവിൽ സമയം ആറുമണിയായി.

അപ്പോളാണ് ജഗന്നാഥൻ ഓർത്തത്

ഒൻപതു മണി വരെയേ തന്‍റെ സമയമുള്ളൂ

അത് കഴിഞ്ഞൊരു മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞാണ് നീരുവിന്‍റെ കല്യാണം

അത് കൂടാൻ തനിക്ക് ക്ഷണമില്ല.

അവൻ വേഗം പുറത്തു ആരോടോ സംസാരിച്ചു കൊണ്ട് നിൽക്കുന്ന മുത്തശ്ശന്‍റേ അടുത്ത ചെന്നു

കാര്യം പറഞ്ഞു

“മുത്തശ്ശാ ,,,, നീരുവിന്‍റെ കല്യാണത്തില്‍ ഞാനും പങ്കെടുത്തോട്ടെ ,,?,”

അദ്ദേഹം അവനെയൊന്നു നോക്കി

“ഒന്പതു കഴിഞ്ഞാല്‍ ഞാന്‍ പിന്നെ സിവെല്ലൂരി ജഗന്നാഥ റെഡ്ഡിയല്ലാതെ

യാകില്ലേ ?, അടുത്തൊന്നും നിക്കില്ല മുത്തശ്ശാ,,,ദൂരെ മാറിനിന്നോളാം,,നിങ്ങടെയൊന്നും കണ്ണിന്‍മുന്നില് പോലും വരില്ല,, എന്നാലും എന്‍റെ നീരൂന്‍റെ കല്യാണം എനിക്കൊന്ന് കാണണം “ ഒരു തേങ്ങലോടെ അവന്‍ പറഞ്ഞു.

“നീരൂനെ എനിക്കൊരുപാട് ഇഷ്ടായിരുന്നു മുത്തശ്ശാ ,ഓര്‍മ്മ വെച്ച കാലം മുതലേ ഈ നെഞ്ചില് കൊണ്ട് നടന്നതാ ,, അതോണ്ടാ “

സിവേല്ലൂരി ഗോവിന്ദ റെഡ്ഡി ശിരസ് കുലുക്കി

പന്തലിന്‍റെ ഏറ്റവും പുറകിൽ കയറു കെട്ടി ബെഞ്ചുകള്‍ ഇട്ടിട്ടുണ്ട് , അദ്ദേഹം അവനെ അത് ചൂണ്ടി കാട്ടി.

“അവിടെ ഇരിക്കണം ”

അവനതു കേട്ട് ഒരുപാട് സന്തോഷമായി