അപരാജിതന്‍ 28 [Harshan] 9797

ആൺമക്കൾ അദ്ദേഹത്തെ വിലക്കാൻ ശ്രമിച്ചുവെങ്കിലും അതിനു സാധിച്ചില്ല

ജഗന്നാഥന് ഒരുപാട് സന്തോഷമായി.

റെഡ്ഢിയുടെ പിന്നിൽ നിൽക്കുന്ന ആദിക്കും സന്തോഷമായി

“എല്ലാവരും വരൂ ” എന്നുപറഞ്ഞു കൊണ്ട് റെഡ്ഢി തിരികെ നടന്നു

ഒന്നും പറയാനാകാതെ മറ്റുള്ളവരും അദ്ദേഹത്തിന് പിന്നിൽ നടന്നു.

അദ്ദേഹം അല്പം നടന്നിട്ടു തിരിഞ്ഞു

“ജഗന്നാഥാ ,,,,,”

അവൻ മുഖമുയർത്തി നോക്കി

“ഇന്ന് മുതൽ നീരു നിന്‍റെയാണ് …..പക്ഷെ അവൾക്കിനി ഈ കുടുംബമായോ ഇവിടത്തെ ആരുമായോ ഒരു ബന്ധവും ഉണ്ടാകില്ല ,, ഈ മുറ്റത്തേക്ക് ഇനി അവളെ കയറ്റില്ല ,, ഞങ്ങൾ അവളെ പൂർണ്ണമായും ഉപേക്ഷിക്കുകയാണ് ,,ഞങ്ങളുടെ മനസ്സില്‍ പോലും അവള്‍ക്ക് സ്ഥാനമുണ്ടാകില്ല ”

എല്ലാവരും അതുകേട്ടു ഞെട്ടി

“മുത്തശ്ശാ ,,,,,” എന്ന് വിളിച്ചു കൊണ്ട് നിരുപമ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് ഓടിവന്നു

പക്ഷെ അദ്ദേഹം തിരിഞ്ഞു നടന്നു.

മറ്റൊന്നും ഉരിയാടാതെ ബന്ധുക്കളും

നിരുപമ കോപത്തോടെ ജഗന്നാഥനെ നോക്കി

“എന്ത് തെറ്റാ ഞാൻ നിങ്ങളോട് ചെയ്തത് , എന്റെ കുടുംബത്തെ എനിക്കില്ലാതെയാക്കിയില്ലേ ”

“നീരു ,,,,എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു ഇങ്ങനെയൊക്കെ ”

“കൊണ്ട് പോ ,,എങ്ങോട്ടേക്കാന്ന് വെച്ചാ കൊണ്ട് പോ ,,നിനക്കെന്റെ ശരീരമല്ലേ വേണ്ടത് , കൊണ്ട് പോ , എന്റെ കുടു൦ബമെന്റെ കൂടെയില്ലാതെ ഞാൻ ജീവിക്കില്ല , മരിച്ചു പോയ എന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും സത്യം ”

അവൾ പൊട്ടി കരഞ്ഞു കൊണ്ട് നിലത്തിരുന്നു.

അത് കണ്ടപ്പോൾ ജഗന്നാഥന് ആകെ വിഷമമായി.

******

എല്ലാവരും മണ്ഡപത്തിലായിരുന്നു , ഒരു മരണവീടിന് തുല്യമായി

വരന്‍റെ വീട്ടുകാർ എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നത് എന്നറിയാതെ അവിടെ നിന്നു.

“പെരിയോരെ …..”

എന്നൊരു വിളികേട്ടു