അപരാജിതന്‍ 28 [Harshan] 9797

പെട്ടെന്നായിരുന്നു

ജഗന്നാഥൻ ആ തോക്കി൯ കുഴലിൽ മുറുകെപിടിച്ചു

തന്‍റെ നെറ്റിയിലേക്ക് മുട്ടിച്ചു.

വിറക്കുന്ന ശബ്ദത്തോടെ പറഞ്ഞു.

“കൊല്ലെടാ ,,,,കൊല്ലെടാ എന്നെ ,,, എന്നെ കൊന്നേ നീ ഇവിടെനിന്ന് പോകാവൂ ,,,,’കൊല്ല് ,,,,കൊല്ലെന്നേ ,,, ”

അയാളിൽ ഭയം ലവലേശം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

ശക്തിയിൽ ശ്വാസം എടുത്തു.

അയാൾ കൈ കൊണ്ട് മുഖത്തുള്ള ചോരയും വിയർപ്പും തുടച്ചു.

ആദി അങ്ങനെയൊരു പെരുമാറ്റം പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല.

ജഗന്നാഥന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ ഇമ വെട്ടാതെ ആദിയെ നോക്കിനിന്നു.

“ഇന്ന് ആ ആഭരണങ്ങൾ അമ്പലത്തിൽ പൂജിക്കും ,,നാളെ അവളുടെ വിവാഹവും നടക്കും ,, ഇതൊന്നും സഹിക്കാൻ എനിക്കാവില്ല ,,,ഇവിടേയിപ്പോ ആരുമില്ല ,, എന്നെ വേഗം കൊല്ല് ,,, കൊല്ലെടാ  ”

ജഗന്നാഥൻ കുഴൽ വീണ്ടും നെറ്റിയിൽ മുട്ടിച്ചു

ആദി വേഗം അയാളുടെ നെറ്റിയിൽ നിന്നും തോക്കു മാറ്റി

“എന്താ കൊല്ലണ്ടേ ,,,?” അയാൾ ചോദിച്ചു

എന്നിട്ടു ശ്വാസം ദീർഘമായി എടുത്തു.

ആദി തോക്കിന്‍റെ പാത്തി നിലത്തു മുട്ടിച്ചു കുഴലിൽ പിടിച്ചു നിന്നു

“നിനക്കൊന്നും സ്നേഹത്തിന്‍റെ വിലയറിയില്ലെടാ ,,, ഒട്ടുമറിയില്ല ,, ”

അയാൾ ക്ഷീണത്തോടെ പറഞ്ഞു

ആദിയുടെ മുഖത്തു ഒരു പുച്ഛമായിരുന്നു

തനിക്ക് അറിയാത്ത താൻ മനസ്സിൽ കൊണ്ട് നടക്കാത്ത എന്ത് സ്നേഹമാണ് ഈ മാനംകെട്ടവന് പറയാനുള്ളത് എന്ന ഭാവത്തോടെ

ആദിയുടെ മുഖത്തെ പുച്ഛഭാവം നോക്കി ജഗന്നാഥ൯ ചോരയൊലിക്കുന്ന മുഖത്തോടെ പുഞ്ചിരിച്ചു.

“നിനക്കെന്തു യോഗ്യതയുണ്ട് ,,ആ പൊന്നുപോലുള്ള പെൺകുട്ടിയെ പ്രേമിക്കാൻ .. സ്നേഹിക്കുന്നു എന്ന് പറയുന്ന പെണ്ണിന്‍റെ കഴുത്തിൽ കത്തി വെച്ച് ഭയപ്പെടുത്തുന്ന നിനക്ക് എന്ത് യോഗ്യതയുണ്ട് ,,അവളെ സ്വന്തമാക്കാൻ ,, നാണം കെട്ട നായ,,,”

ജഗന്നാഥൻ ഒന്ന് ചിരിച്ചു