അഗ്നി [മാലാഖയുടെ കാമുകൻ] 2189

കരഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്ന ആരുഷിയോട് ഞാൻ ചോദിച്ചു… അവൾ എന്നെ ഒരു നിമിഷം നോക്കി..

“നിനക്ക് എങ്ങനെ അറിയാമായിരുന്നു അവൾ പോകും എന്ന്?”

അവൾ എന്റെ കണ്ണിൽ നോക്കി..

“അഭി വിശ്വസിക്കുമോ എന്നെനിക്ക് അറിയില്ല.. മറന്നു പോയ ഒരു സ്വപ്നം.. അതായിരുന്നു അന്ന് നടന്നത്… അവൾ പറഞ്ഞത് പോലെ തന്നെ…. “

അവൾ മെല്ലെ പറഞ്ഞു..

“അവൾ ചെറുപ്പത്തിൽ മുതൽ കണ്ടുകൊണ്ടിരുന്ന സ്വപ്നം ആണ് അത്…
അവൾ അത് കുറച്ചു പ്രാവശ്യം എങ്കിലും കണ്ടിട്ടുണ്ടാകും.. ജീവനോളം സ്നേഹിക്കുന്ന ഒരാൾ വരുമെന്നും അയാളുടെ കുട്ടിക്ക് ജൻമം നൽകുമ്പോൾ അവൾക്ക് മരണം സംഭവിക്കും എന്നും ഞാൻ ആ കുട്ടിയെ വളർത്തും എന്നും…
എങ്ങനെ എന്ന് ചോദിച്ചാൽ അറിയില്ല അഭി… അതാരോടും പറയാൻ പാടില്ല എന്ന് പറഞ്ഞു സത്യം ചെയ്യിച്ചു എന്നെക്കൊണ്ട്..
അതൊരു വെറും സ്വപ്നം ആണെന്ന് ഞാൻ അടക്കം വിചാരിച്ചു…
കുറെ നാൾ ആയപ്പോൾ ഞാനും അത് മറന്നിരുന്നു.. എന്നാൽ നമ്മൾ അകത്തു പോയപ്പോൾ ആണ് അതൊക്കെ എനിക്ക് വീണ്ടും ഓർമ വന്നത്….ഞാൻ പേടിച്ചു പോയി അഭി….”

ആരുഷി എണീറ്റ് അവളുടെ ഫോൺ എടുത്തു ഒരു ചിത്രം കാണിച്ചു.. ആരോ വരച്ച ചിത്രം അവൾ ഫോട്ടോ എടുത്തത്..

“അവൾ വരച്ചത് ആണ് ഇത്.. അഞ്ചു വർഷം മുൻപേ…”

ഒരു പെൺകുട്ടിയെ കൈ കോർത്തു പിടിച്ചു നടന്നു പോകുന്ന അച്ഛനും അമ്മയും.. അവർ പോകുന്നത് ഒരു കുഴിമാടത്തിന്റെ അടുത്ത് നിന്നും നോക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് നിൽക്കുന്ന ഒരു സ്ത്രീ രൂപം … ആ പെൺരൂപത്തിന്റെ ഇടത്തെ കവിൾ കറുപ്പാണ്..

ആ ഫോട്ടോ കണ്ടപ്പോൾ ഞാൻ തളർന്നു നിലത്തു ഇരുന്നുപോയി…

“ഞാൻ.. ഞാൻ അല്ലെ അവളുടെ മരണകാരണം??”

സ്വയം ചോദിച്ചു…

“അല്ല.. ഒരിക്കലും അല്ല…”

ആരുഷി എന്റെ മുൻപിൽ നിലത്തു ഇരുന്നു എന്റെ കൈ പിടിച്ചു..
ഞാൻ അവളെ നോക്കി..

“അവളുടെ ഏറ്റവും വലിയ ആഗ്രഹം ആയിരുന്നു ഗർഭം ധരിക്കൽ.
അത് കൊണ്ടാണ് ഞാനും അത് ആവശ്യപ്പെട്ടത്.. പക്ഷെ ആ സ്വപ്നം സത്യം ആകുമെന്ന് അറിയില്ലായിരുന്നു…

അങ്ങനെ നോക്കിയാൽ ഞാൻ അല്ലെ കാരണം? അഭി അവൾക്ക് വേണ്ടത് ഒക്കെ കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്.. അവൾ സന്തോഷവതി ആയിട്ടാണ് പോയത്..

എനിക്കറിയാം .. എന്റെ ഹൃദയം ആണ് അഭി അത്.. അവളുടെ ആത്മാവിന്റെ വികാരം എനിക്ക് അറിയാം… പ്ലീസ്‌ ബിലീവ് മി…”