❤ വൈശാലി ❤ [VECTOR] 237

 

അവളുടെ കയ്യും പിടിച്ച് തിരികെ നടക്കുമ്പോൾ വൈശുവിന്റെ കണ്ണുകൾ തോരാതെ പെയ്ത് കൊണ്ടേ ഇരുന്നു… ശാപം നിറഞ്ഞ അവളുടെ ജീവിതത്തെ പ്രാകി കൊണ്ടവൾ അവന് പിറകെ നടന്നു…

 

പാറക്കൽ തറവാട്ടിന് മുന്നിൽ കുശലം പറഞ്ഞ് ഇരിക്കുക ആയിരുന്നു അച്യുതനും ഭാര്യ ഉമാ ദേവിയും മകൾ പാർവതിയും അവരുടെ മകൾ ശ്രീക്കുട്ടിയും ഹരിയുടെ രണ്ടാനമ്മ കൗസല്യയും… ഗേറ്റ് തുറക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടതും എല്ലാവരും അങ്ങോട്ടേക്ക് ശ്രദ്ധ തിരിച്ചു…

 

വൈശുവിന്റെ കയ്യും പിടിച്ച് ഗൗരവത്തോടെ കയറി വരുന്ന ഹരിയെ കണ്ടതും സംശയത്തോടെ അവർ എല്ലാവരും ഉറ്റുനോക്കി…ഹരിയുടെ സ്വഭാവം വെച്ച് വൈശുവിന്റെ കഴുത്തിലെ മഞ്ഞച്ചരടും നെറ്റിയിൽ മയങ്ങി കിടക്കുന്ന ചെഞ്ചോപ്പും മതിയായിരുന്നു അവർക്ക് കാര്യങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കാൻ…

 

അച്യുതൻ കണ്ണ് കൊണ്ട് കൗസല്യയോട് ആംഗ്യം കാണിച്ചതും തലയാട്ടി കൊണ്ട് അവർ മുന്നിലേക്ക് ചെന്നു…

 

“മോനെ ഹരി… എന്താടാ ഇത് വൈശാലി എന്താ ഇവിടെ?? നീയെന്തിനാ ഇവളെ ഇങ്ങോട്ടേക്ക് കൊണ്ടുവന്നിരിക്കുന്നത്?? ” ശബ്ദം താഴ്ത്തി അവർ ചോദിച്ചതും അവൻ ഒരു തുറിച്ച് നോട്ടം ആയിരുന്നു അവരെ,,,  കാരമുള്ളിന്റെ ശക്തി ആയിരുന്നു ആ നോട്ടത്തിന്!!!

 

“എന്റെ കാര്യം ഞാൻ നോക്കിക്കോളാം.. ഞാൻ ചെയ്യുന്ന കാര്യത്തിൽ ആരും ചോദ്യം ചെയ്യാൻ വരേണ്ട അതിന് മാത്രം ആരും വല്യ ബന്ധം ഒന്നും സ്ഥാപിക്കേണ്ട” ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞ് കൊണ്ടവൻ കൊടുങ്കാറ്റ് പോലെ അകത്തേക്ക് കയറി…

 

എല്ലാം കണ്ടും കേട്ടും പകച്ച് നിൽക്കുക ആയിരുന്നു വൈശു… പേടിയോടെ അവൾ തല താഴ്ത്തി നിന്നു…  തന്റെ തൊട്ടടുത്ത് ആരോ നിൽക്കുന്നത് പോലെ തോന്നിയപ്പോൾ ആണ് അവൾ തല ഉയർത്തിയത്…. മുന്നിൽ നിരന്ന് നിൽക്കുന്ന പാറക്കൽ തറവാട്ടുകാരെ കണ്ടതും അറിയാതെ ആ മഞ്ചാടി അധരങ്ങൾ വിതുമ്പി പോയി..

 

“അയ്യോ കുട്ടി കരയേണ്ടാ… ഞങ്ങൾ ഒന്നും ചെയ്യില്ലാട്ടോ!! ന്താ ഉണ്ടായത്?? ” ഉമാദേവി  വന്ന് ചോദിച്ചതും കരഞ്ഞ് കൊണ്ട് തന്നെ അവൾ മറുപടി പറഞ്ഞു… എല്ലാം കേട്ട് കഴിഞ്ഞതും അത്ഭുതം ആയിരുന്നു എല്ലാവരുടെയും കണ്ണുകളിൽ… തിടുക്കപ്പെട്ട് കൗസല്യ അകത്തേക്ക് പോവുന്നത് കണ്ടവൾ വീണ്ടും മിഴികൾ താഴ്ത്തി… ഇനി ഹരിയേട്ടനെ കൂട്ടിക്കൊണ്ട് വന്ന് ന്നെ കൊണ്ടുവിടാൻ പറയാൻ ആവുമോ??  ഇനി വീട്ടിലേക്ക് ചെന്നാൽ ന്നെ വല്യമ്മ വെളിയിൽ ആക്കും… കാരണം സ്വന്തം മകളുടെ ഇഷ്ട്ടം തട്ടിപ്പറിച്ചവൾ ആണ് ഞാൻ!! ചിന്തകൾ കാട് കയറുക ആയിരുന്നു ആ പൊട്ടിപ്പെണ്ണിന്റെ ഉള്ളിൽ…

 

ആവലാതിയോടെ ആ നീർമിഴികൾ എങ്ങോട്ട് എന്നില്ലാതെ ചലിച്ച് കൊണ്ടിരുന്നു…