❤ വൈശാലി ❤ [VECTOR] 237

“ആഹ് വരാം മോളെ നീ ഇപ്പൊ കഴിക്ക്…”

വല്യമ്മയുടെയും വൈശുവിന്റെയും സംസാരം ഹരി കേൾക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും അവൻ ഭക്ഷണത്തിൽ തന്നെ മുഴുവൻ ശ്രദ്ധയും  കൊടുത്തു…കുറുക്കന്റെ കണ്ണ് എപ്പോഴും കോഴിക്കൂട്ടിൽ തന്നെ എന്ന പോലെ ചാരുവും അവനെ തന്നെ നോക്കി കൊണ്ടിരുന്നു…

“എന്നാൽ ശെരി വല്യമ്മേ നിങ്ങൾ വല്യച്ചനെയും ചാരുവിനെയും കൂട്ടി അങ്ങോട്ടേക്ക് ഒരു ദിവസം വരൂ…” അവരെ കെട്ടിപിടിച്ചു കൊണ്ട് വൈശാലി പറഞ്ഞതും തിരികെ അവരും അവളെ പുണർന്ന് കൊണ്ട് തലയാട്ടി സമ്മതിച്ചു…

___________________________

ചാരുവിനോടും യാത്ര പറഞ്ഞ് രണ്ടുപേരും കാറിൽ കയറി…

“ന്റെ കുട്ടിക്ക് കിട്ടേണ്ട ജീവിതം ആണ്.. ആ അശ്രീകരം പിടിച്ച ജന്തു എല്ലാം നശിപ്പിച്ചു… ഞെളിഞ്ഞ് വന്നിരിക്കുന്നത് കണ്ടില്ലേ മൂദേവി നീയൊന്നും ഒരു കാലത്തും ഗുണം പിടിക്കില്ലെടി…”അത്രയും നേരത്തെ നാടകം അവസാനിപ്പിച്ച് കൊണ്ട് വല്യമ്മ ചാരുവിനെ ഇടം കണ്ണിട്ട് നോക്കി കൊണ്ട് നെഞ്ചിൽ അടിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു… അവർ പോവുന്നതും നോക്കി പകയെരിയുന്ന കണ്ണുകളോടെ അവൾ മുറിയിൽ കയറി വാതിൽ ആഞ്ഞടച്ചു…

കാറിൽ കയറിയതും രണ്ടുപേരും ഒന്നും തന്നെ മിണ്ടിയില്ല… തങ്ങൾക്ക് ഇടയിലെ മൗനം വല്ലാത്ത അസ്വസ്ഥത ഉളവാക്കി ഹരിയിൽ…

“വൈശാലി എന്താ ഒന്നും മിണ്ടാത്തത്… സ്വന്തം സ്നേഹം മറന്ന് ഭർത്താവിനെ എങ്ങനെ അനിയത്തിക്ക് നേടി കൊടുക്കും എന്ന് ആലോചിക്കുക ആയിരിക്കുംലേ?? ” ഉള്ളിൽ ഒളിപ്പിച്ച ചിരി അപ്പാടെ വിഴുങ്ങി അവൻ ചോദിച്ചതും ആ പെണ്ണിന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും കണ്ണീർ അണപൊട്ടി ഒഴുകാൻ തുടങ്ങി… നേർത്ത തേങ്ങലുകൾ കാറിൽ ഉയർന്നതും ബ്രേക്ക്‌ ചവിട്ടി കൊണ്ടവൻ അവൾക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞു…

“ഹ്മ്മ്?? ആണോ?? ” വീണ്ടും അവൻ ചോദിച്ചതും ചുണ്ട് വിതുമ്പി കൊണ്ടവൾ അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് പറ്റിച്ചേർന്നു.തിരികെ അവളെ അവന്റെ കൈകൾ വലയം തീർത്തിരുന്നില്ല…

“അങ്ങനെ അല്ല ഹരിയേട്ടാ… അവരല്ലേ ന്നെ നോക്കിയേ ചാരുവിന് നിങ്ങളെ ഇഷ്ട്ടാന്ന് പറയുമ്പോൾ ന്റെ ഇഷ്ട്ടം വേണ്ടെന്ന് വെച്ചു.. അതാ ഞാൻ അന്ന് ഈ കവിളിൽ കൈ വെച്ചത് പൊറുക്കണം… ” അവന്റെ കവിളിൽ മൃദുവായി തലോടി കൊണ്ടവൾ പറഞ്ഞതും ആ കൈകളിൽ അവന്റെ അധരങ്ങൾ പതിഞ്ഞു…

“പിന്നെന്തേയ് ഇപ്പോ ഒരു മനം മാറ്റം…??” കുസൃതിയോടെ അവൻ ചോദിച്ചതും അവളുടെ ചുണ്ടിൽ പരിഭവം നിറഞ്ഞു…

“ഇപ്പൊ എല്ലാവർക്കും എന്നോടുള്ള ദേഷ്യം മാറിയില്ലേ… ചാരുവിനും എന്നോട് ദേഷ്യല്ല…അപ്പൊ…. ”