❤ വൈശാലി ❤ [VECTOR] 237

“അങ്ങനെ ഇപ്പൊ ആരും ഉറങ്ങുന്നില്ല നിക്ക് ഇന്ന് അറിയണം എല്ലാം..”അവന്റെ മുഖം കയ്യിൽ എടുത്ത് ഉയർത്തി കൊണ്ട് അവൾ ചോദിച്ചതും ആ കണ്ണുകൾ സജലമായി തീർന്നിരുന്നു…

അയ്യോ ഞാൻ ചുമ്മാ ചോദിച്ചതാ ഹരിയേട്ടാ… നിങ്ങൾ ഉറങ്ങിക്കോ… കരയല്ലേ..!!” അവന്റെ കണ്ണുകൾ ഒപ്പി കൊണ്ട് അവൾ ഹരിയേ തന്റെ മാറോട് അടക്കി പിടിച്ചു…അവളോട്‌ കൂടുതൽ പറ്റിച്ചേർന്ന് കൊണ്ട് ഹരി തേങ്ങി കൊണ്ടിരുന്നു…

“ഞാൻ പാപിയാ വൈശു… പൊറുക്കാൻ കഴിയാത്ത തെറ്റാ ഞാൻ അമ്മയോട് ചെയ്തെ..” കരഞ്ഞ് കൊണ്ട് അവന് പറഞ്ഞതും സംശയത്താൽ അവളുടെ കണ്ണുകൾ ഇടുങ്ങി…

പിന്നീട് അവന് പറയുന്നത് കേട്ട് ഞെട്ടി കൊണ്ടവൾ ബെഡിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് ഇരുന്നു.. ശേഷം മറുപുറം തിരിഞ്ഞ് കിടന്നു… അവളെ ദയനീയമായി നോക്കി കൊണ്ട് ഹരിയും!!!

വൈശു നിക്ക് അന്ന് ഏഴ് വയസ്സ് ഉണ്ടാവും… അമ്മ മരിച്ച് ആണ്ട് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ തന്നെ അച്ഛൻ കൗസല്യമ്മയെ കല്യാണം കഴിക്കണം എന്നും പറഞ്ഞ് വീട്ടിൽ പറഞ്ഞു… നിക്ക് പേടി ആയിരുന്നു ന്റെ കൂട്ടുകാർ ഒക്കെ ന്നോട് പറഞ്ഞിരുന്നു അവര് നിന്നെ ഉപദ്രവിക്കും ഭക്ഷണം തരില്ല എന്നൊക്കെ…

കുഞ്ഞ് ഹൃദയം അല്ലെ ഞാനും വല്ലാതെ പേടിച്ച് പോയിരുന്നു… കുറേ കരഞ്ഞ് അച്ഛനോടും വീട്ടുകാരോടും വേറെ അമ്മയെ വേണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞു… എല്ലാവരും അത് ചിരിച്ച് തള്ളിയതെ ഒള്ളു…”ഒന്ന് നെടുവീർപ്പ് ഇട്ട് കൊണ്ടവൻ വൈശുവിനെ നോക്കിയതും ആകാംഷയോടെ അവനെ തന്നെ നോക്കി കിടക്കുകയാണവൾ… കൂടുതൽ അവളെ തന്നിലേക്ക് അടുപ്പിച്ച് കൊണ്ടവൻ അന്നത്തെ ദിവസത്തേക്ക് ഓർമകൾ പായിച്ചു…

____________________________________

“അച്ഛാ വേണ്ടച്ഛാ നമ്മുക്ക് പുതിയ അമ്മയെ വേണ്ട…” വാശി പിടിച്ച് കരയുന്ന കുഞ്ഞ് ഹരിയെ മാറോട് അടക്കി കൊണ്ട് കേശവൻ അവന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും പൊടിഞ്ഞ കണ്ണുനീർ തുടച്ച് കൊടുത്തു..

“എന്താ ന്റെ കുട്ടിക്ക് പറ്റിയത്… പുതിയ അമ്മ വന്നാൽ ന്റെ മോനൂസിന് കഥകൾ പറഞ്ഞ് തരും അമ്പിളി മാമനെ കാട്ടി ചോർ തരും… പുത്തൻ ഡ്രസ്സ്‌ ഇട്ട് സുന്ദരക്കുട്ടപ്പൻ ആക്കി സ്കൂളിലേക്ക് കൊണ്ട് വിടും… അപ്പൊ നമുക്ക് പുതിയ അമ്മയെ വേണ്ടേ… മ്മ്മ്?? ” അവനെ കൊഞ്ചിച്ച് കൊണ്ട് അയാൾ പറഞ്ഞതും കുഞ്ഞ് ഹരിയുടെ ചുണ്ടുകൾ പുറത്തേക്ക് ഉന്തി വന്നു…

“വേണ്ടാ…” അപ്പോഴേക്കും അവൻ തേങ്ങി കരയാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു…