❤ വൈശാലി ❤ [VECTOR] 237

“സോറി അമ്മാ… ഞാൻ പാപിയാ അന്ന് അറിയാതെ… ഞാൻ… ന്നോട് പൊറുത്ത് തരോ?? ” പ്രതീക്ഷയോടെ അവൻ ആ കൈകൾ കവർന്ന് ചോദിച്ചതും അരുതെന്ന് തലയാട്ടി കൊണ്ട് പൊട്ടിക്കരഞ്ഞ് കൊണ്ട് അവനെ മാറോട് അണച്ച് പിടിച്ചു..പിന്നെ തുരെ തുരെ മുത്തങ്ങൾ കൊണ്ട് മൂടി… ഹരിയും കരയുകയായിരുന്നു…

 

എല്ലാം കണ്ട് പുഞ്ചിരിയോടെ വൈശാലിയും തറവാട്ട്ക്കാരും വാതിലിന് പിറകിൽ കണ്ണീരോടെ ആ കാഴ്ച കണ്ട് നിന്നു… എല്ലാവരുടെ കണ്ണുകളും സജലമായിരുന്നു…

 

“മ്മ്മ്…മതി മതി അമ്മയും മോനും കൂടെ സ്നേഹിച്ചത് ഇപ്പോൾ വരും സിദ്ധുവും അവന്റെ അമ്മയും…”

 

“ഓഹ് ഞാൻ അത് മറന്നു…”തലയിൽ അടിച്ച് കൊണ്ട് ഹരി പറഞ്ഞു…

 

“ഏട്ടൻ അല്ലെങ്കിലും ഇങ്ങനെയാ എല്ലാം മറക്കും… മര്യാദക്ക് എനിക്ക് പോയി മുല്ലപ്പൂ വാങ്ങി വന്നോ… ഇല്ലെങ്കിൽ ഉണ്ടല്ലോ!!” കണ്ണുരുട്ടി പേടിപ്പിച്ച് കൊണ്ടവൾ ഇത്തിരി പോന്ന മുടി മുന്നിൽ നിന്നും പിറകിലേക്ക് ഇട്ട് കൊണ്ട് കുലുങ്ങി കുലുങ്ങി അവളുടെ മുറിയിലേക്ക് ചെന്നു… അവൾ പോവുന്നത് നോക്കി ചിരിച്ച് കൊണ്ട് എല്ലാവരും…

 

എന്നാൽ ഞാൻ കവലയിൽ പോയി വരാം അത്യാവശ്യം വേണ്ട സാധങ്ങൾ എല്ലാം ലിസ്റ്റ് എഴുതി തന്നാൽ മതി…”

 

“എല്ലാം വാങ്ങിച്ചെടാ നീ ആ പെണ്ണിന് കുറച്ച് മുല്ലപ്പൂ വാങ്ങി വന്നാൽ മതി…”മുത്തച്ഛൻ

 

“ഹ്മ്മ് ശെരി എന്നാൽ…” ബൈക്കിന്റെ ചാവി കയ്യിൽ കറക്കി കൊണ്ടവൻ താഴേക്ക് ഇറങ്ങി…താഴെ എത്തി ബൈക്കിൽ കയറിയപ്പോൾ ആണ് ഓടി കൊണ്ട് വൈശു മുന്നിലേക്ക് വന്നത്…

 

“മ്മ്മ്…?? ” ബൈക്കിന്റെ ഹാന്ഡിലിൽ കൈ കുത്തി കൊണ്ടവൻ പ്രണയത്തോടെ ചോദിച്ചതും അവനെ നോക്കി ഒന്ന് ഇളിച്ചു കൊടുത്തു അവൾ…

 

“നിക്കും വേണം മുല്ലപ്പൂ…”

 

“ഓഹ് ഇന്നെനിക്ക് ഒരു മൂഡ് ഇല്ല പെണ്ണേ… ഇന്നലത്തെത്തിന്റെ ക്ഷീണം മാറിയില്ല.. ഇനി നാളെ പോരെ മുല്ലപ്പൂ അലങ്കരിച്ച് ഒരു രാത്രി കൂടി…”കള്ളത്തരത്തോടെ അവൻ പറഞ്ഞതും ദോഷിച്ച് കൊണ്ട് അവളുടെ മഞ്ചാടി അധരങ്ങൾ കൂർത്ത് വന്നു… ചുറ്റും ആരും ഇല്ലെന്ന് ഉറപ്പ് വരുത്തി