❤ വൈശാലി ❤ [VECTOR] 237

“അനാവശ്യം പറഞ്ഞാൽ ഉണ്ടല്ലോ??  കാശുള്ള വീട്ടിലെ ആള് ആണെന്ന് കരുതി എന്തും പറയാം എന്നാണോ… തന്നെ പോലെ ഒരു തെമ്മാടിയുടെ കൂടെ ജീവിക്കേണ്ട ഗതി ഒന്നും വൈശാലിക്ക് ഇല്ല… പൈസ ഇല്ലെന്നേ ഒള്ളു അഭിമാനത്തിന് ഒരു കുറവും ഇല്ല എനിക്ക്… ”

 

ദാവണിയുടെ ഉള്ളിലൂടെ നഗനമായ വയറിൽ കൈ അമർത്തി കൊണ്ടവൻ അവളെ നെഞ്ചോട് അടുപ്പിച്ചു…

 

“നിക്ക് അറിയാം ഈ വൈശാലി പെണ്ണിന് ഹരി നാരായണനെ ഇഷ്ട്ടാന്ന് എന്തിനാ പിന്നെ ഈ നാടകം.. മ്മ്?? ” കൊഞ്ചലോടെ അവൻ ചോദിച്ചതും കൈകൾ വേർപ്പെടുത്തി മുഖം അടച്ച് ഒരു അടി ആയിരുന്നു അവൾ…

 

“തന്റെ തെമ്മാടിത്തരം ഒന്നും എന്നോട് വില പോവില്ല.. അതിനൊക്കെ തെരുവിൽ ആളുകൾ ഉണ്ടാവും… വൈശു അത്തരക്കാരി അല്ല… ആര് പറഞ്ഞു എനിക്ക് തന്നെ ഇഷ്ട്ടം ആണെന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞോ.. ഏഹ്??  മേലാൽ ഇനി എന്റെ മേനിയിൽ തൊട്ടാൽ കൊല്ലും ഞാൻ!!” ആർത്ത് കൊണ്ടവൾ പറഞ്ഞ് തിരിഞ്ഞ് നടക്കുമ്പോൾ രുദ്രൻ പരിഹാസത്തോടെ ഹരിയെ നോക്കി തിരിഞ്ഞ് നടന്നു….

 

ദേഷ്യം കൊണ്ട് ഇടി വള ഇട്ട് മുറുക്കിയ അവന്റെ കൈകളിലെ പേശികൾ തെളിഞ്ഞ് വന്നു… എന്തോ തീരുമാനിച്ച് ഉറപ്പിച്ച് കൊണ്ടവൻ അവൾ പോയ വഴിയേ നോക്കി പല്ല്ഞെരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു…

 

പാൽ കൊടുത്ത് വന്ന് തൂക്കുപാത്രം തിണ്ണയിൽ വെച്ച് കൊണ്ടവൾ ആ കുഞ്ഞ് വീട്ടിലെ അവളുടെ  ദുഃഖങ്ങൾക്കും കുഞ്ഞ് കുഞ്ഞ് സന്തോഷങ്ങൾക്കും സാക്ഷി ആയ അവളുടെ തേമ്പി തേച്ച കുഞ്ഞ് മുറിയിലേക്ക് കയറാൻ നിന്നതും പിറകിൽ നിന്നും വിളി വന്നിരുന്നു…

 

“ഡീ അശ്രീകരം പിടിച്ചതേ… എങ്ങോട്ടാ കയറി പോവുന്നെ… പാൽ കവലയിൽ കൊടുത്ത് വന്നപ്പോഴേക്കും വല്യമ്മയുടെ ചുന്ദരി ക്ഷീണിച്ചോ?? ” കൊഞ്ചലോടെ ആ സ്ത്രീ ചോദിച്ചതും നിഷേധഭാവത്തോടെ അവൾ തലയാട്ടി…

 

“എന്നാൽ പോയി അടിച്ച് വാരി നിലം തുടക്കെടി മൂദേവി!!” ഒച്ചയെടുത്ത് കൊണ്ട് അവർ പറഞ്ഞതും തല താഴ്ത്തി കൊണ്ട് അവൾ പിന്നാമ്പുറത്തേക്ക് ചെന്നു…

 

ഒന്ന് പൊട്ടിക്കരയാൻ തോന്നി ആ പെണ്ണിന്!!! പ്രാണൻ പറിഞ്ഞ് പോവുന്നത് പോലെ തോന്നി അവൾക്ക്!!! ഏറെ കൊതിയോടെ ഏറെ പ്രേമത്തോടെ നോക്കിയ ഹരി നാരായണൻ എന്ന അവളുടെ മാത്രം ഹരിയേട്ടൻ!! ഒരു വാക്ക്… ഒരു നോട്ടം… ഒന്ന് തന്നോട് സംസാരിക്കാൻ അവൾ ഏറെ കൊതിച്ചിരുന്നു!! എന്നാൽ ഇന്ന്…