❤ വൈശാലി ❤ [VECTOR] 237

___________________________________

“ദേവ്യേ ഇപ്പോഴാ ജീവിക്കാൻ ഒന്ന് കൊതി തോന്നുന്നത്… ഈ സന്തോഷം എന്നും കൂടെ തന്നെ ഉണ്ടാവണേ… എന്നും ആ തറവാട്ടിൽ നിന്റെ അനുഗ്രഹം ഉണ്ടാവണം… ദീർഘ സുമംഗലി ആയി ജീവിക്കാൻ നിക്ക് ഭാഗ്യം തരണേ…മണ്ണിൽ ഉറങ്ങും നാൾ വരെ ഹരിയേട്ടന്റെ നെഞ്ചിൽ തല ചായ്ക്കണം…” അങ്ങനെ തുടർന്ന് കൊണ്ടേ പോയി വൈശുവിന്റെ പ്രാർത്ഥന…!!!

ദേവിക്ക് മുന്നിൽ കണ്ണടച്ച് തൊഴുത് വൈശുവിനെ നോക്കിയതും ആള് നല്ല പ്രാർത്ഥനയിൽ ആണ്… എന്തോ ദേവിയോട് യാചിക്കുക ആണെന്ന് തോന്നുന്നു… പുരികക്കൊടികൾ വലയുന്നും നിവരുന്നും ഉണ്ട്… കൗതുകത്തോടെ അവൻ അവളുടെ മുഖത്ത് കണ്ണെടുക്കാതെ നോക്കി കൊണ്ടിരുന്നു…

**പ്രിയപ്പെട്ട പലതും ഉണ്ടാവാം എന്നാൽ എന്റെ ലോകത്ത് നിന്നോളം പ്രിയം മറ്റൊന്നും ഇല്ല… ഇനി ഉണ്ടാവുകയുമില്ല…** കാറ്റിൽ ആരോ തന്നോട് മന്ത്രിക്കും പോലെ തോന്നി അവന്…

അത്രയും പ്രിയപ്പെട്ട ഒന്നായി മാറിയിരുന്നു വൈശാലിയും അവളോടുള്ള പ്രണയവും അവന്റെ ഉള്ളിൽ… അവളോടുള്ള പ്രണയം പടർന്ന് പന്തലിച്ച് പടുവൃക്ഷമായി ഉള്ളിന്റെ ഉള്ളിൽ ഏറെ ആഴത്തിൽ വേരൂന്നിയിരിക്കുന്നു…അവളെ കാണും തോറും പുതിയത് എന്തോ കാണും പോലെ അവന്റെ നേത്ര ഗോളങ്ങൾ വികസിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു…

“ഏട്ടാ വായിനോക്കി കഴിയുമ്പോ കുളക്കടവിലേക്ക് വാ രണ്ടുപേരും ഞാൻ അവിടെ കാണും…”ഹരിയുടെ ചെവിയിൽ സ്വകാര്യം പോലെ പറഞ്ഞ് കൊണ്ട് ശ്രീ സമ്മതം കാക്കാതെ അങ്ങോട്ട് നടന്നു…

ജാള്യത മറച്ച് പിടിച്ച് കൊണ്ടവൻ വൈശുവിനെ നോക്കിയതും കണ്ണും അടച്ച് പ്രാർത്ഥനയിൽ തന്നെ ആണവൾ… പരിസരം മറന്ന് അവനും അവളിൽ ലയിച്ചു പോയി…

“ന്റെ ശ്രീകുട്ട്യേ എത്ര നേരായി നിന്നേം കാത്ത് ഞാൻ ഇവിടെ ഇരിക്കുന്നു…?? ”

“മനപ്പൂർവം അല്ലല്ലോ സിദ്ധു… അവരുടെ കണ്ണ് വെട്ടിച്ച് ഇങ്ങ് എത്തണ്ടേ…” അവന്റെ നെഞ്ചിൽ പറ്റി ചേർന്ന് കൊണ്ടവൻ പറഞ്ഞതും ചിരിയോടെ അവൻ അവളിൽ വലയം തീർത്തു…

“”ഞാൻ ഇനിയെങ്കിലും വീട്ടിൽ വന്ന് ചോദിച്ചോട്ടെ ശ്രീ??”

“വേണ്ട സിദ്ധു ചിലപ്പോ ആർക്കും ഇഷ്ടായീന്ന് വരില്ല… നിന്നെ എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞാ എനിക്ക് സഹിക്കില്ലെടാ…. ചിലപ്പോ അവർ ഈ ബന്ധം വേണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞാലോ???”

“ഞാൻ ഇങ്ങ് കൂട്ടിക്കൊണ്ട് വരും…. കാശില്ലെന്നെ ഒള്ളു അഭിമാനവും സ്നേഹവും വേണ്ടോളം ഉണ്ട് എനിക്കും എൻ്റെ അമ്മക്കും…. വേണേൽ നീ ചെന്ന് നിൻ്റെ ചേട്ടനോട് ചോദിച്ച് നോക്ക്…. കള്ളച്ചിരിയോടെ മീശ പിരിച്ച് അവൻ പറഞ്ഞതും അവൻ്റെ നെഞ്ചിൽ ശക്തിക്ക് ഒന്ന് കുത്തി അവൾ….