❤ വൈശാലി ❤ [VECTOR] 237

ഓർക്കും തോറും അവളുടെ നീർമിഴികൾ നിറഞ്ഞ് കവിഞ്ഞിരുന്നു…

പിറ്റേന്ന് വൈശാലി കവലയിൽ പാൽ കൊടുത്ത് മുള കൊണ്ട് പണിത കുഞ്ഞ് ഗേറ്റ് പതിയെ തുറന്ന് അകത്തേക്ക് കയറിയതും അകത്ത് നിന്ന് ഹരി ഇറങ്ങിയതും ഒരുമിച്ച് ആയിരുന്നു… അവനെ കണ്ടതും മുഖം താഴ്ത്തി അവൾ നടന്നു…

“കണ്ണിൽ കണ്ട ആളുകൾ നിന്നെ അശ്ലീലം പറയുമ്പോൾ ആ കൈകൾ ചലിച്ചില്ലല്ലോ… തോന്നുന്നത് എന്തും വെട്ടി തുറന്ന് പറഞ്ഞിട്ടേ ഒള്ളു ഹരി,, നിന്നോട് തോന്നിയ ഒരു ചെറിയ ഇഷ്ട്ടം മാന്യമായി നിന്നോട് പറഞ്ഞപ്പോൾ ന്റെ കവിളിൽ നീ കൈവെച്ചു… ഇന്ന് വരെ ഒരാൾ പോലും ന്നെ നുള്ളി നോവിച്ചിട്ടില്ല… അതിന് നിന്നെ അനുഭവിപ്പിക്കും ഞാൻ…

അറിയാലോ ഹരി ഒന്ന് വിചാരിച്ചാൽ അത് നടത്തിയിട്ടേ ഞാൻ അടങ്ങൂ!!!” കൊല്ലാൻ ഉള്ള ദേഷ്യത്തിൽ തന്റെ അടുത്ത് എത്തിയതും ഹരി പറഞ്ഞതും ആ പെണ്ണ് ഭയന്നിരുന്നു… ആ നീർമിഴികളിൽ വീണ്ടും കണ്ണീർ ഉരുണ്ട് കൂടി.. ദയനീയതയോടെ അവൻ പോവുന്നതും നോക്കി അകത്തേക്ക് ചെന്നതും മുഖം അടച്ച് ഒരു അടി ആയിരുന്നു…

മുഖം ഉയർത്തി ആരാണെന്ന് നോക്കിയതും അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ അവൾ ഞെട്ടിയിരുന്നു *ചാരു*… ഇന്ന് വരെ തന്നെ വാക്ക് കൊണ്ടല്ലാതെ ഒന്ന് നുള്ളി നോവിക്കുക പോലും ചെയ്യാത്ത തന്റെ അനിയത്തി…

ചാരു… ” നടുങ്ങലോടെ അവൾ വിളിച്ചതും കുത്തുന്ന ഒരു നോട്ടം ആയിരുന്നു അവൾ… തലയും താഴ്ത്തി വൈശു നിശബ്‌ദം തേങ്ങി കൊണ്ടിരുന്നു…

“ഞാൻ അന്നേ പറഞ്ഞില്ലേ മനുഷ്യാ മിണ്ടാപ്പൂച്ച കലം ഉടക്കും എന്ന്.. ഇപ്പൊ എന്തായി ന്റെ കുട്ടിന്റെ ജീവിതം തട്ടി പറിച്ച് അവൾക്ക് പാറക്കൽ തറവാട്ടിൽ സുഗിച്ച് വാഴേണ്ടി വരും… അതെങ്ങനെയാ പാല് കൊണ്ടുപോയി കൊടുക്കാൻ എന്ന പേരിൽ കവലയിലെ സകല ചെർക്കന്മാരെയും മയക്കി വെച്ചിരിക്കുക അല്ലേ ഈ മൂദേവി!!! അന്നേ അടിച്ച് ഇറക്കേണ്ടതാ  ഇവളെ” അവൾക്ക് നേരെ ചീറിക്കൊണ്ട് ശ്രീദേവി(വല്യമ്മ) പറഞ്ഞ് അരികിൽ നിന്നും കണ്ണീർ വാർക്കുന്ന അവരുടെ മകൾ ചാരുവിനെ ആശ്വസിപ്പിച്ച് കൊണ്ടിരുന്നു…

“വല്യമ്മേ… അതിന്… നിക്ക്… നിക്കൊ” വിതുമ്പി കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞ് അവസാനിപ്പിക്കും മുന്നേ ചാരുവിന്റെ കൈകൾ അവളുടെ കഴുത്തിൽ അമർന്നിരുന്നു…

“നിനക്ക് ഒന്നും അറിയില്ല… ചുമ്മാ അഭിനയിച്ച് ബുദ്ധിമുട്ടിക്കണ്ട നീ!!! കൊല്ലും നിന്നെ ഞാൻ ഹരിയേട്ടൻ ന്റെയാ!! ന്റെ മാത്രാ!! ഒരാൾക്കും വിട്ട് കൊടുക്കില്ല ഞാൻ ” ദേഷ്യത്തിന്റെ ഉച്ചസ്ഥായിയിൽ എത്തിയിരുന്നു ചാരു…