❤ വൈശാലി ❤ [VECTOR] 237

“ഉടനെ തന്നെ കല്യാണം നടത്താം പഠിത്തം ഇപ്പൊ കഴിഞ്ഞല്ലോ… ഇനി ജോലിക്ക് പോവണം എങ്കിൽ അവിടുന്ന് ആവാലോ…”

“അതിന് ശ്രീക്ക് സമ്മതം ആണോ..? ” മുത്തച്ഛൻ

“ഞാൻ അവളോട് പറഞ്ഞതാ… അവൾക്ക് എതിർപ്പ് ഒന്നും ഇല്ല.. പിന്നെ സിദ്ധുവിനെ കുറിച്ച് അറിയാലോ നമുക്ക് ഇവൾക്ക് അവനെക്കാൾ നല്ലൊരു പയ്യനെ കിട്ടില്ലായിരിക്കും ഇനി…” പറയുമ്പോൾ അവന്റെ കണ്ണുകൾ കൗസല്യയിൽ തങ്ങി നിന്നു…

“താൻ ഇത് വരെ ഈ മുഖം ഒന്ന് കാണാൻ ശ്രമിച്ചില്ലല്ലോ…” സ്ത്രീത്വം തുളുമ്പുന്ന അവരുടെ മുഖം കണ്ടതും വേദനയോടെ അവന്റെ ഉള്ളം മൊഴിഞ്ഞ് കൊണ്ടിരുന്നു… കൗസല്യ അവനെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ചതും വെളിവ് വന്നത് പോലെ മുഖം തിരിച്ച് കൊണ്ടവൻ മുകളിലേക്ക് കയറി…

പിന്നീട് അവിടെ ശ്രീയെയും സിദ്ധുവിനേയും കുറിച്ചായിരുന്നു സംസാരം… സിദ്ധുവിനെ കുറിച്ച് എല്ലാവർക്കും അറിയുന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ തറവാട്ടുകാർക്ക് ഒന്നും യാതൊരു വിധ എതിർപ്പും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല…

“എങ്കിൽ പിന്നെ അടുത്ത മാസം നല്ല ദിവസം ജോത്സ്യരെ കൊണ്ട് കുറിപ്പിച്ച് ഇവളെ സിദ്ധുവിനെ ഏൽപ്പിക്കാം…”ശ്രീയെ ചേർത്ത് പിടിച്ച് കൊണ്ട് മുത്തച്ഛൻ പറഞ്ഞതും നാണം കൊണ്ട് അവളുടെ മുഖം താണ് പോയി…

“ഇപ്പോൾ തന്നെ നാണം ആയോ ന്റെ കുട്ടിക്ക്… കൊഞ്ചാതെ പോയി കിടക്കാൻ നോക്കെടി പെണ്ണേ!!” അവളുടെ തലയിൽ ഒന്ന് കൊട്ടി കൊണ്ട് മുത്തച്ഛൻ പറഞ്ഞതും പുച്ഛിച്ച് കൊണ്ടവൾ പടികൾ കയറി..

“പിന്നേയ് നാളെ അവനോട് അവന്റെ അമ്മയേം കൂട്ടി ഇത്രേടം വരെ ഒന്ന് വരാൻ പറ..” താഴെ നിന്ന് മുത്തച്ഛൻ വിളിച്ച് പറഞ്ഞതും ചിരിച്ച് കൊണ്ടവൾ തലയാട്ടി സമ്മതിച്ച് റൂമിലേക്ക് കയറി….

അങ്ങനെ സഭ പിരിഞ്ഞതും വൈശുവും റൂമിലേക്ക് ചെന്നു… മുറിയിലാകെ നോക്കിയിട്ടും ഹരിയെ കാണാഞ്ഞപ്പോൾ ബാൽക്കണി വാതിൽ തുറന്ന് കിടക്കുന്നത് കണ്ട് അവൾ അങ്ങോട്ട് ചെന്നു.. കൈവരിയിൽ ചാരി മാനത്തേക്ക് കണ്ണും നട്ടിരിക്കുന്ന ഹരിയെ കണ്ടതും പിറകിലൂടെ ചെന്നവൾ അവനെ കെട്ടിപിടിച്ചു…മാനത്തേക്ക് നോക്കി കൊണ്ട് തന്നെ അവൻ അവളുടെ കൈകളിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു…