❤ വൈശാലി ❤ [VECTOR] 237

അവളുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് നടുങ്ങി പോയിരുന്നു വൈശു ഇല്ലാ എന്ന അർത്ഥത്തോടെ അവൾ തലയാട്ടിയതും അവളുടെ കഴുത്തിൽ നിന്നും കൈ എടുത്തു ചാരു..

“നിന്നെ പെണ്ണ് ചോദിക്കാനാ ഹരിയേട്ടൻ വന്നേ…മര്യാദക്ക് നീ ഈ കല്യാണം മുടക്കിക്കോണം ഇല്ലെങ്കിൽ ഈ ചാരുവിന്റെ മറ്റൊരു മുഖം നീ കാണും” കണ്ണിന് നേരെ വിരൽ ചൂണ്ടി കൊണ്ടവൾ പറയുമ്പോഴും ശ്വാസം എടുക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുക ആയിരുന്നു ആ പാവം പെണ്ണ്!!!!

“കേട്ടത് മനസ്സിലായല്ലോലേ  വൈശാലിക്ക് ഈ കല്യാണം എങ്ങാനും നടന്നാൽ പച്ചക്ക് കൊളുത്തും നിന്നെ ഞാൻ…. ” അവൾക്ക് നേരെ മുന്നറിയിപ്പിന്റെ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞ് കൊണ്ട് ചാരു റൂമിൽ കയറി വാതിൽ കൊട്ടി അടച്ചു…

അവളെ തുറിച്ച് നോക്കി കൊണ്ട് വല്യമ്മയും വല്യച്ഛനും അവിടെന്ന് പോയതും കരഞ്ഞ് കൊണ്ട് അവൾ അവളുടെ മുറിയിലേക്ക് കയറി… തലയിണയിൽ മുഖം അമർത്തി പൊട്ടി കരഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു ആ പാവം പെണ്ണ്!!

“എന്തിനാ കണ്ണാ ന്നെ ഇങ്ങനെ പരീക്ഷിക്കണേ… നിക്ക് മടുത്തു ന്നേം കൊണ്ടോവോ ന്റെ അച്ഛന്റെ അടുത്തേക്ക്… ഞാൻ ഒഴിഞ്ഞ് മാറിയത് അല്ലേ ഹരിയേട്ടനിൽ നിന്നും… ഇത്രയും കാലം ന്നെ നോക്കി വളർത്തിയവരാ വല്യമ്മയും വല്യച്ഛനും അവരെ ചതിക്കാൻ ഈ വൈശുവിന് പറ്റില്ല… അവർക്ക് വേണ്ടി എന്തും ഞാൻ കൊടുക്കും…

ചാരുവിന് ഹരിയേട്ടനെ ഇഷ്ട്ടാന്ന് അറിഞ്ഞത് മുതൽ ഞാൻ മറക്കാൻ ശ്രമിക്കുവാ കഴിയുന്നില്ല നിക്ക്… സന്തോഷത്തോടെ ഞാൻ അവൾക്ക് വിട്ട് കൊടുക്കും… ന്നെ പോറ്റി വളർത്തിയവർ കഴിഞ്ഞേ നിക്ക് എന്തും ഒള്ളു..

ഒഴിഞ്ഞ് മാറാൻ വേണ്ടിയാ ഞാൻ ഹരിയേട്ടനെ അടിച്ചേ… ആ അടിയിൽ ന്റെ ഹൃദയാ അപ്പൊ നൊന്തത്… ഒന്നും വേണ്ടാ നിക്ക് ആരെയും വേണ്ടാ… അല്ലെങ്കിലും ചാരുവിനാ ഹരിയേട്ടൻ ചേരാ… ഈ അനാഥ പെണ്ണ് ഹരിയേട്ടന്റെ ജീവിതത്തിൽ ചെന്നാൽ നശിച്ച് പോവാത്തെ ഒള്ളു ആ ജീവിതം… നിക്ക് അറിയാം ഇനി എന്താ വേണ്ടത് എന്ന്… നേരം ഒന്ന് വെളുത്തോട്ടെ ” കണ്ണുകൾ അമർത്തി തുടച്ച് കൊണ്ടവൾ എഴുന്നേറ്റ് പുറം പണികൾ എല്ലാം തീർത്ത് ഉച്ചക്ക് ഉള്ള ഭക്ഷണവും തയ്യാറാക്കി…

ഉച്ച ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ ആണ് എല്ലാവരും മുറിയിൽ നിന്നും വെളിയിൽ ഇറങ്ങിയത് രാവിലെ നടന്നത് ഒന്നും മനസ്സിൽ വെക്കാതെ അവൾ പുഞ്ചിരിയോടെ എല്ലാവർക്കും ഭക്ഷണം വിളമ്പി കൊടുത്തു… എന്നാൽ വല്യമ്മയുടെ മുന വെച്ചുള്ള സംസാരവും ചാരുവിന്റെയും വല്യച്ചന്റെയും പുച്ഛിച്ചുള്ള ചിരിയും കണ്ടവൾ പാടെ തളർന്നിരുന്നു…