അപരാജിതന്‍ 19 [Harshan] 11394

Oru part ethra page kaanum moyilalii..

Time?

കൈലാസനാഥൻ്റെ ധ്യാനത്തിൽ വ്രജത്തിൽ നന്ദഗോപൻ്റെ പുത്രനായി ശ്രീകൃഷ്ണൻ അവതരിച്ചതായി തെളിഞ്ഞുകണ്ടു. ഭഗവാൻ അവതരിച്ച് പന്ത്രണ്ടാം ദിവസം. ധ്യാനത്തിൽ നിന്നുണർന്ന ഉമാപതി ദേവി പാർവ്വതിയോട് പറഞ്ഞു. ഞാൻ ശ്രീകൃഷ്ണനെ കാണാൻ ഗോകുലത്തേക്ക് പോകുന്നു. ഞാനും കൂടെ വരാം, എനിക്കും കണ്ണനെ കാണാമല്ലൊ. അത് ഇനിയൊരിക്കലാവാം ദേവി. ഇപ്പോൾ ഞാൻ ഒറ്റക്ക് പോയി വരട്ടെ. ഗോകുലത്തിലെ വെണ്ണ നല്ല സ്വാദുള്ളതാണെന്ന് കേട്ടിരിക്കുന്നു. അതു് കുറച്ച് കൊണ്ടുവരിക, ദേവി കാന്തനോട് പറഞ്ഞു.

യാത്രാമദ്ധ്യെ ഭഗവാൻ ശിവൻ വിചാരിച്ചു; തന്നെ ആരും തിരച്ചറിയേണ്ട, ബ്രാഹ്മണ വേഷത്തിൽ ചെന്ന് കൃഷ്ണനെ ദർശിക്കാം. വ്രജത്തിലെ മണ്ണിൽ കാലെടുത്തു വച്ചപ്പോൾ ഉമാപതിയുടെ മനസ്സു മാറി. കൃഷ്ണനറിയാം താൻ ആരാണെന്ന്, വേഷം മാറേണ്ട. അതങ്ങിനെയാണ്, മായാമാധവൻ്റെ മുമ്പിൽ ആർക്കും ഒന്നും ഒളിക്കാൻ കഴിയില്ല.

നന്ദഗോപരുടെ ഭവനത്തിനു മുമ്പിൽ ചെന്ന് ഗംഗാധരൻ വിളിച്ചു; ഭിക്ഷാം ദേഹി! യശോദാ ദേവി കതകു തുറന്നു. ശരീരം മുഴുവൻ ഭസ്മം പൂശിയിരിക്കുന്നു, ജടപിടിച്ച കേശഭാരം. കഴുത്തിൽ സർപ്പങ്ങൾ, തേളുകൾ കൊണ്ടുള്ള അരപ്പട്ട. പുലിത്തോൽ അരയിൽ ഉടുത്തിരിക്കുന്നു. ഒരു പ്രാകൃതരൂപം. ഒരു നിമിഷം നിൽക്കൂ, ഞാൻ ഭിക്ഷയെടുത്ത് വരാം. അയ്യോ! എനിക്ക് ഭിക്ഷ വേണ്ട. എൻ്റെ പത്നി അന്നപൂർണ്ണേശ്വരിയാണ്. ഞാൻ അവിടുത്തെ ഉണ്ണിയെ കാണാൻ വന്നതാണ്, ചന്ദ്രചൂഡൻ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. അതു് മാത്രം പറയേണ്ട. ഉണ്ണിയെ കാണാൻ സാധിക്കുകയില്ല. ബാബാജി! അങ്ങേക്ക് ക്ഷീണമുണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നു. ഞാൻ ഭക്ഷണവും നല്ലവസ്ത്രങ്ങളും കൊണ്ടുവരാം.
അങ്ങിനെ പറയരുത്, എനിക്ക് കൃഷ്ണനെ ഒരു നിമിഷം ഒന്ന് കണ്ടാൽ മാത്രം മതി. സാദ്ധ്യമല്ല; അങ്ങയുടെ രൂപം കണ്ടാൽ കണ്ണൻ ഭയപ്പെടും.

ഞാൻ ഈ മുറ്റത്ത് പതിനായിരം വർഷം കാത്തു നിൽക്കും. ഉണ്ണി പ്രായമാവുമ്പോൾ നിങ്ങൾക്ക് അവനിലുള്ള നിയന്ത്രണങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെടുമ്പോൾ അവൻ പുറത്ത് വരുമല്ലൊ. അപ്പോൾ ഞാൻ കണ്ടു കൊള്ളാം, നീലകണ്ഠൻ പറഞ്ഞു. ഞാൻ മുൻപിലുള്ള കവാടം ഇരുപതിനായിരം വർഷം അടച്ചിടും. ഉണ്ണിയെ ഞാൻ പുറകിലെ വാതിലിലൂടെ പുറത്ത് വിടും. എന്നെ വെല്ലുവിളിക്കരുത്, എൻ്റെ മകനാണെൻ്റെ ജീവിതം, യശോദാമ്മ പറഞ്ഞു.

കൃഷ്ണൻ തൊട്ടിലിൽ കിടന്ന് മാതാവിൻ്റെയും പരമേശ്വരൻ്റെയും വാഗ്വാദങ്ങൾ കേൾക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു, മുകുന്ദൻ ഇങ്ങിനെ വിചാരിച്ചു. രണ്ടു പേർക്കും തന്നോട് അധിയായ സ്നേഹവും ഭക്തിയുമുണ്ട്. ശിവൻ തൻ്റെ സ്വരൂപവും ഭക്തനും, യശോദാമ്മയും തൻ്റെ ഭക്ത, എത്രയോ ജന്മങ്ങളിലെ കൊടും തപസ്സുകൊണ്ട് ഈ ജന്മത്തിൽ തൻ്റെ മാതാവാകാൻ ഭാഗ്യം സിദ്ധിച്ചവൾ.1 മാതൃസ്നേഹത്തിന് ഭക്തരേക്കാൾ ശ്രേഷ്ടതയുണ്ടെന്ന് ലോകത്തോട് വിളമ്പരം ചെയ്യണമെന്ന് ഭഗവാൻ ആഗ്രഹിച്ചിരിക്കാം.

യശോദദേവിയുടെ മുമ്പിൽ പരാജയപ്പെട്ടപ്പോൾ ശിവൻ വിചാരിച്ചു. ഓ കൃഷ്ണ! അങ്ങ് ഈ കൌശലക്കാരിയുടെ വീട്ടിൽ ഒളിച്ചിരിക്കുന്നു. പ്രപഞ്ചത്തിൻ്റെ നാഥനാണ് അങ്ങ്. തനിക്ക് ദർശനം നൽകാൻ ആഗ്രഹമില്ലെങ്കിൽ എന്ത് ചെയ്യാനാകും.
ഈ രീതിയിൽ ചിന്തിച്ചുകൊണ്ട് ശിവൻ യശോദാമ്മയോട് പറഞ്ഞു. ദേവി, നിങ്ങൾ ഉടൻ തന്നെ നിങ്ങളുടെ മകനെ കാണാൻ എന്നെ വിളിക്കും. കാളിന്ദീ തീരത്തെത്തിയ ഭഗവാൻ ശിവൻ കൃഷ്ണനെ മനസ്സിൽ കണ്ട് ധ്യാനത്തിലിരുന്നു.

ഈ സമയം ഗോകുലത്തിൽ കണ്ണൻ കരയാൻ തുടങ്ങി. ഗോപന്മാരും ഗോപികമാരും എന്തൊക്കെ ചെയ്തിട്ടും ഉണ്ണി കരച്ചിൽ നിർത്തുന്നില്ല. ഇവിടെ നിന്ന് ആരെങ്കിലും നിരാശയോടെ അതൃപ്തിയോടെ തിരിച്ചു പോയിട്ടുണ്ടൊ? കൂട്ടത്തിൽ ബുദ്ധിമതിയായ ലളിത എന്ന പേരുള്ള ഗോപിക ചോദിച്ചു. യശോദ ദേവി അൽപ്പം മുമ്പു നടന്ന സംഭവം മുഴുവനും സന്യാസിയുടെ രൂപവും വിവരിച്ചു. ഒരു സാധു ഒരിക്കലും നിരാശയോടെ അതൃപ്തിയോടെ ഇവിടെ നിന്നും പോകാൻ പാടില്ല. ആ സന്യാസിയെ തിരിച്ചുവിളിച്ച് പ്രായശ്ചിത്തം ചെയ്യണം, ഗോപികമാർ പറഞ്ഞു.

ഗോപികമാർ കാളിന്ദീതീരത്തുനിന്ന് സന്യാസിയെ തിരികെ ഗോകുലത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു. യശോദാമ്മ കരയുന്ന കണ്ണനെ ഉമാപതിയുടെ കയ്യിലേക്ക് കൊടുത്തു. ഉണ്ണി ഉടനെ കരച്ചിൽ നിർത്തി, കണ്ണുകൾ തുറന്ന് തൻ്റെ ഉത്തമ ഭക്തനെ കണ്ടു. കൃഷ്ണനെ മടിയിലിരുത്തി നീലകണ്ഠൻ നിർവൃതിയിലാണ്ടു. ഭഗവാൻ പറഞ്ഞു. പ്രപഞ്ചനാഥാ! അങ്ങ് എങ്ങിനെ പ്രവർത്തിക്കും എന്ന് കണ്ടെത്തുന്നതു് പ്രയാസമാണ്. ആയിരക്കണക്കിന് വർഷങ്ങളായി ധ്യാനിക്കുന്നവർക്ക് പോലും കാണാൻ കഴിയാത്ത അങ്ങ് ഒരു പശുപാലകനായി പ്രവർത്തിക്കുന്നുവെന്നത് അചിന്തനീയമാണ്. അങ്ങ് എന്തു ചെയ്യുന്നുവെന്ന് അങ്ങേക്ക് മാത്രമറിയുന്ന സത്യം. ഞാൻ അവിടുത്തെ നമസ്കരിക്കുന്നു. ഇതു് പറഞ്ഞ ശേഷം പരമേശ്വരൻ കൃഷ്ണൻ്റെ ഇളംപാദങ്ങൾ തൻ്റെ തലയിൽ വെക്കുകയും ഗോപാലസഹസ്രനാമ സ്തോത്രം ചൊല്ലുകയും ചെയ്തു.

നീലകണ്ഠൻ കൃഷ്ണൻ്റെ പാദങ്ങളിൽ ചുംബിച്ച് മാറോടണച്ച് ഉണ്ണിയെ തിരികെ നൽകി. ഒരു നിമിഷം നിൽക്കൂ, ഞാൻ കുറച്ച് വെണ്ണ തരാം, തിരിച്ചു പോകാൻ തുടങ്ങിയ സന്യാസിക്ക് യശോദാ ദേവി ഒരു പാത്രത്തിൽ കുറച്ചു വെണ്ണ നൽകി.

ശ്രീകൃഷ്ണനെ ആലിംഗനം ചെയ്ത നിർവൃതിയിൽ, കണ്ണൻ്റെ മനോഹരരൂപം മനസ്സിൽ കണ്ട് തിരിച്ച് കൈലാസത്തിലേക്കുള്ള യാത്രയിൽ ഭഗവാൻ താനറിയാതെത്തന്നെ കൈയിലുള്ള പാത്രത്തിൽ നിന്നും വെണ്ണ ഭുജിക്കാൻ തുടങ്ങി.

കൈലാസത്തിലെത്തിയ ശിവഭഗവാൻ പാർവ്വതീ ദേവിയോടു് കൃഷ്ണൻ്റെ മനോഹരരൂപം വിവരിക്കുകയും ഗോപാല സഹസ്രനാമ സ്തോത്രം കേൾപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. എവിടെ വെണ്ണപ്രസാദം? വെണ്ണപ്പാത്രം ഭഗവാൻ ദേവിക്ക് കൈമാറി. പാത്രത്തിൽ വെണ്ണ ഒട്ടും ബാക്കിയുണ്ടായിരുന്നില്ല. സങ്കടത്തോടും നിരാശയോടും കൂടി ഉമാദേവി പറഞ്ഞു. എനിക്ക് കൃഷ്ണനെ കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. മുകുന്ദൻ്റെ വെണ്ണ പ്രസാദവും അങ്ങ് നൽകിയില്ല. അതിനാൽ അങ്ങയുടെ പ്രസാദം മേലിൽ ആരും കഴിക്കാതെ പോകട്ടെ!?
❤?ഓം നമഃ ശിവായ ?❤
* * * * കൃഷ്ണ ഗുരുവായൂരപ്പ * * * *
???????????????