അപരാജിതന്‍ 19 [Harshan] 11394

 

“അപ്പോളേക്കും വല്യമ്മ അങ്ങോട്ടേക്ക് വന്നു

ഇന്നലെ അവൾ ഉറക്കം കളഞ്ഞു , അതുകൊണ്ടാ ,, ഒറക്കം നന്നായിട്ടു കിട്ടിയില്ലേ , പിറ്റേന്ന് തലവേദന വരുന്ന കുട്ടിയാ ,,, വേഷംകെട്ടിയിട്ടല്ലേ ,,,നോക്കട്ടെ ,,കുറച്ചു കഴിഞ് ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോകാം ”

വല്യമ്മ ഫോൺ ശബ്ദം കേട്ടു ഹാളിലേക്കു പോയി

 

“എന്തിനാ നീ ഉറക്കം കളഞ്ഞത് ,, ഉറക്കം നിന്നാ തലവേദന വരുമെന്ന് നിനക്കറിയില്ലേ ”

അപ്പു അവളോട് ദേഷ്യപ്പെട്ടു , അവളെ കുറെ വഴക്കു പറഞ്ഞു

അവളെല്ലാം കേട്ട് കിടന്നു , അപ്പു ദേഷ്യപെട്ടപോ അവൾക്കു വല്ലാത്ത സങ്കടം ആയിരുന്നു

 

“കോവപ്പെടാതെ ,,,മാമാ ,,,,,,,,,,” അവൾ വിതുമ്പി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു

“വാ ,,,ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോകാം ,,ഇനി പിന്നത്തേക്ക് ആക്കണ്ട ,, ”

“പറവാല്ലേ മാമാ ,,,,കൊഞ്ചം നേരത്തുക്കു അപ്പുറം വലി പോയിടും ”

“പിന്നെ ,,അതുവരെ വേദനിച്ചു കെടക്കണ്ട ,,,വാ ,,,,,,,,,,”

അവൻ അവളെ നിർബന്ധിച്ചു

 

“മാമ ,,,,”

“എന്താ ?”

“അങ്കെ കൊഞ്ചം പാര് ,,അത് ഓക്കേ വാ ” അവൾ ടേബിളിനു നേരെ കൈ ചൂണ്ടി

അപ്പു എഴുനേറ്റു അങ്ങോട്ടേക്ക് ചെന്ന് നോക്കി

നോക്കിയപ്പോൾ ഒരു കെട്ടു പേപ്പറിൽ വൈഗയും അക്ഷരങ്ങൾ മാറ്റി കോമ്പിനേഷൻ ഉണ്ടാക്കി വെച്ചിരിക്കുന്നു ‘രം’ വെച്ചു തുടങ്ങുന്ന രീതിയില്‍

 

പക്ഷെ തനിക്കു വേണ്ടിയാണ് അവൾ ഉറക്കമൊഴിഞ്ഞു തലവേദന വരുത്തി വെച്ചത് ,അത് ചോദിക്കാതെ കുറെ അവളെ വഴക്കു പറഞ്ഞു ,, അവനതു ഒരുപാട് സങ്കടമായി

 

“അവനതു എടുത്തുകൊണ്ടു അവളുടെ അടുത് വന്നിരുന്നു

“നീ എന്തിനാ ,,വൈഗൂ ,,ഇത് ചെയ്തേ ?”

 

“ഇങ്കെ വന്നു പടുക്കുമ്പോത് , തൂക്കം വരലെ മാമാ ,,,നീങ്ക അങ്കെ തൂക്കം ഇല്ലാതെ എളുതുമ്പോത് നാൻ എപ്പടി സുഖമാ തൂങ്കുവെൻ ,,എന്നാലേ മുടിയാത് മാമാ ,,,,,”അവൾ സങ്കടത്തോടെ അവന്‍റെ മടിയിൽ തലവെച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു

 

അവൾ പറഞ്ഞ ആ വാക്കുകൾ മാത്രം മതിയായിരുന്നു വൈഗ അവനെ എത്രത്തോളം സ്നേഹിക്കുന്നു എന്ന് മനസിലാക്കാൻ

 

അവന്‍റെ കണ്ണൊക്കെ നിറഞ്ഞു

 

“വാ ,,,,നമുക് ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോകാം”

“വേണ്ട ,,,മാമ ,,,,,,,,,,,”

“വേണം ,,,,,വേഗം റെഡിയാക്”

അവൾ അതുകേട്ടു അല്പം ഭയത്തോടെ എഴുനേറ്റു

അവൻ പുറത്തേക്കിറങ്ങി

അവൾ ഒരു സൽവാർ ധരിച്ചു പുറത്തേക്ക് വന്നു

 

“വല്യമ്മെ ,,,ഞങ്ങൾ ഹോസ്പിറ്റൽ വരെ പോയിട്ട് വരാം ,,,”

“അത് മാറിക്കോളും മോനെ ,,,”

“ഏയ് ,,അങ്ങനെ വെച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ശരി ആവില്ല ,,”

അപ്പോളേക്കും വൈഗ അവന്‍റെ സമീപത്തേക്ക് വന്നു

 

അവളുടെ കൈ പിടിച്ചു അവൻ നടന്നു

എന്നിട്ടു ജീപ്പ് എടുത്തു

അവളെ കയറ്റി , വേഗം ഓടിച്ചു പോയി

 

ഹോസ്പിറ്റലിൽ ചെന്ന് സ്ഥിരം കാണാറുള്ള ഡോക്ടറെ കാണാൻ സാധിച്ചില്ല

അങ്ങനെ വേറെ ഒരു ഡോക്ടറെ കാണാ൯ ചീട്ടു എടുത്തു

ഒരു ഡോക്ട൪ നായിഡു

 

അപ്പു വൈഗയെയും കൂട്ടി ഡോക്ടറുടെ റൂമിനു വെളിയില്‍ വന്നിരുന്നു

ഇടയ്ക്കു മുകളിലെ നെയിം ബോര്‍ഡ് കണ്ടു

 

ഡോക്ടര്‍. കാക്കാപള്ളി ബൊമ്മലു നായിഡു  , എം ബി ബി എസ് , എം ഡി  (ഫ്രം ലണ്ട൯ )

 

“പേര് കൊള്ളാല്ലോ ,, വൈഗൂ ,,,, ഡോക്ടര്‍. കാക്കപള്ളി ബൊമ്മലു നായിഡു ”

“അവര് വന്ത് തെലുഗു മാമ ”

“ഓ ,,,അവർക്കാണല്ലോ ,,,ഈ ലു ,,,ഗാരു ഒക്കെ ഉപയോഗിക്കുന്നെ ,, ”

അപ്പു വൈഗയെ അവിടെയുള്ള ചെയറിൽ ഇരുത്തി

“വേദന ഉണ്ടോ ,,,” അവൻ തിരക്കി

അവൾ അവനോടു ചേർന്നിരുന്നു

“കൊഞ്ചം മാമാ ,,,ആനാ ,,ഇന്ത മാതിരി ഇരിക്കുമ്പോത് അന്ത വേദന റൊമ്പ സുഖമായിരുക്കെ ”

അവൾ മെല്ലെ പറഞ്ഞു

“നിനക്ക് വട്ടാ ,,,,”

“ആമാ ,,മാമാ ,,,കൊഞ്ചം പൈത്യം ഇറുകെ ,,അനാ അത് ഉന്മേലെ താൻ ”

അവനൊന്നും മിണ്ടിയില്ല

 

കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു അങ്ങോട്ടേക്ക് ഡോക്ടർ വന്നു

ഒരു നാലര അടി ഉയരവും കഷണ്ടി കയറിയ തലയും മൂക്കിന്‍റെ തുമ്പിൽ തന്നെ വട്ട കണ്ണടയും വെച്ചു

ഡോക്ടർ കാക്കാപ്പള്ളി ബൊമ്മലു നായിഡു

 

അദ്ദേഹത്തെ കണ്ടു എല്ലാവരും എഴുന്നേറ്റു

ഒന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു മുറിയിലേക്കു കയറി

 

ഒരു മുക്കാൽ മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ വൈഗയുടെ പേര് വിളിച്ചു

അപ്പു വൈഗയെയും കൊണ്ട് ഡോക്ടറുടെ മുറിയിലേക്കു ചെന്നു

അവൻ മുറിയിലേക്ക് കയറിയപ്പോൾ തന്നെ ഒന്ന് ഞെട്ടി പോയി

 

ഡോക്ടറുടെ ചെയറിന്‍റെ പിന്നിലായി ഒരു ഫോട്ടോ

തെലുഗു സൂപ്പർ നടൻ നന്ദമുറി ബാലകൃഷ്ണ

അപ്പു ഫോട്ടോയും നോക്കി

ഡോക്ടറെയും നോക്കി

 

Pages 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73