അപരാജിതന്‍ -24[Harshan] 11427

നേരെ അമ്രപാലിയുടെ മുറിയുടെ വാതിലിൽ മുട്ടി.
അല്പം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ വാതിൽ തുറന്നു
തുറന്നത് അമ്രപാലിയുടെ തോഴിയായ സുഹാസിനിയായിരുന്നു
ചാരുലത മുറിക്കുളിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു
അന്നേരം അമ്രപാലി അഭ്യംഗം (ഉഴിച്ചിൽ ) ചെയ്യുന്ന സമയമായിരുന്നു.
പ്ലാശിൻ തടിയിൽ നിർമ്മിച്ച പലകയില്‍ അരയിലൊരു ഒന്നര മുണ്ട് മാത്രം ഉടുത്ത് അർദ്ധനഗ്നയായ അമ്രപാലി നിവർന്നു കിടക്കുകയായിരുന്നു. ഭൃംഗരാജ തൈലം പുരട്ടി അവളുടെ കാർകൂന്തൽ ഒതുക്കി വെച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു.
സുഹാസിനി ചെറിയ ചെമ്പുതവിടിയിൽ നിറച്ച സൗവർണ്ണകാന്തി തൈലം ആവണെക്കെണ്ണയിട്ട് തെളിയിച്ച വിളക്കിന്‍റെ നാളത്തിനു മുകളിൽ കാണിച്ചു അൽപാൽപമായി ചൂടാക്കി.
ചെറുചൂടിൽ സൗവർണ്ണ കാന്തി തൈലത്തിൽ വിരൽ മുട്ടിച്ചുകൊണ്ട് അമ്രപാലിയുടെ നെറ്റിയിലും മുഖത്തും ആലേപനം ചെയ്തു കൊണ്ട് വിരൽ തുമ്പു കൊണ്ട് മെല്ലെയുഴിഞ്ഞു. കൺപോളകൾക്കു മേലെ മോതിരവിരൽ കൊണ്ട് മെല്ലെ വട്ടത്തിലുഴിഞ്ഞു. അവളുടെ കഴുത്തിലും കൈകളിലും നെഞ്ചിലും കാന്തിതൈലം നല്ലപോലെ ആലേപനം ചെയ്തു കൊണ്ടിരുന്നു.
ചാരു കട്ടിലിൽ വന്നിരുന്നു അമ്രപാലിയുടെ സുന്ദരമായ ദേഹത്തിന്‍റെ അഴക് നോക്കിയിരിക്കുകയായിരുന്നു.
സുഹാസിനി തന്‍റെ ഇരുകരങ്ങളും അമ്രപാളിയുടെ ഉരുണ്ട മാർഗോളങ്ങളിൽ അമർത്തി, സൗവർണ്ണ കാന്തി തൈലമാവോളം എടുത്തു കൊണ്ടവളുടെ മാറിനെ കീഴെ നിന്നും മെല്ലെ വൃത്തത്തിൽ ഉഴിഞ്ഞു കൊണ്ട് വന്നു. വിരൽ കൊണ്ട് സ്തനാഗ്രങ്ങളെ ചുറ്റിയുഴിയുമ്പോൾ അവളുടെ അമ്രപാലിയുടെ കണ്ണുകൾ മെല്ലെ കൂമ്പിയിരുന്നു.
“നല്ല സുഖമുണ്ടല്ലേ അമിയേച്ചി ?” ഒരു കള്ളച്ചിരിയോടെ ചാരു ചോദിച്ചു.
സുഹാസിനി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് “അതുണ്ടാകുമല്ലോ ചാരു” എന്ന് പറഞ്ഞു.
അമ്രപാലി ഒന്നുമുരിയാടിയില്ല.

“ഇവിടെ മറ്റുള്ളവർക്ക് ഇതിലൊക്കെ പിടിക്കാനാളുകൾ വരും ,അമിയേച്ചിക്ക് അങ്ങനെയല്ലല്ലോ , മൂന്നോ നാലോ മാസം കൂടുമ്പോ ആരേലും വന്നാലായി , അപ്പോ പിന്നെ സുഹാസിനി ചേച്ചിയുടെ ഉഴിച്ചിലും പിടിത്തവും തന്നെയാശ്രയം ” ചാരു തമാശയായി പറഞ്ഞു.