മരം പെയ്യുമ്പോൾ [ജോ] 104

 

ഏദൻ അവളെ അടക്കിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് മഴനനയാത്ത വിധം വീടിനോരം ചേർന്നു നിന്നു.

 

“പോയില്ലായിരുന്നോ?

എന്തിനാ ഇവിടെത്തന്നെ നിന്നത്?”

 

“പോകാനല്ലല്ലോ വന്നത്.”

 

ആ മുഖം താങ്ങിയെടുത്ത് അവൾ നെറ്റിയിലും കവിളിലും കണ്ണിലുമൊക്കെ മാറി മാറി ചുംബിച്ചു.

 

“അകത്തേക്ക് നടക്ക്‌… പനി പിടിക്കും.” വീണ്ടും തന്നിലേക്ക് ചുരുണ്ടു കൂടി നിന്നവളെയും കൊണ്ട് ഏദൻ ഹാളിലേക്ക് കയറി.

 

“പോയി തല തുടച്ച് വേഷം മാറ്.”

 

“അപ്പോ ഇച്ചായനോ?”

 

“സാരമില്ല.” അവൻ വാതിലടച്ച് കുറ്റിയിട്ടു.

 

അവൾ മടിച്ചു നിന്നു.

 

“വേഗം പോയി മാറ്റാൻ നോക്ക്. നനഞ്ഞൊട്ടി നിൽക്കുവാ…” അവൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ പറഞ്ഞപ്പോഴാണ് അവൾക്ക് ബോധം വന്നത്.

 

“അയ്യേ…” അവൾ ചൂളിക്കൊണ്ട് ഷാളെടുത്ത് ദേഹം പുതച്ചു. പിന്നെ വേഗം അകത്തേക്ക് പോയി ഒരു മുണ്ടുമെടുത്ത് തിരിച്ചെത്തി.

 

“അങ്കിളിന് കൊടുക്കാൻ വാങ്ങിയതാ. ഇന്നലെ പോയപ്പോ എടുക്കാൻ മറന്നു പോയി.

ഇത് ഉടുത്തോ.”

 

അത് വാങ്ങുമ്പോഴും അവൻ മുഖത്ത് നോക്കുന്നില്ലെന്ന് അവൾ ശ്രദ്ധിച്ചു.

 

വേഷം മാറി തിരികെയെത്തുമ്പോഴേക്കും അവൻ മുണ്ട് ഉടുത്ത്, ദേഹത്തൊരു തോർത്തും പുതച്ച് ജനാലയിൽ കൂടി മഴയും നോക്കി കസേരയിലിരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു.

 

“ഇച്ചായൻ മിണ്ടില്ലേ എന്നോട്..?”

 

അവൻ പതിയെ തല തിരിച്ചു നോക്കി.

 

“ഞാനെന്ത് പറയാനാ..”

 

വീണ്ടും പുറത്തേക്ക് നോക്കിയിരുന്നു.

 

“ഒന്നും ചോദിക്കാനും ഇല്ലേ?”