മരം പെയ്യുമ്പോൾ [ജോ] 104

 

“ലാസ്റ്റ് രണ്ട് ബഞ്ച് സ്റ്റാൻഡ് അപ്പ്.”

 

“അയ്യോ.” തെന്നൽ കരയും പോലെ വിളിച്ചു കൊണ്ട് എണീറ്റു. കൂടെ തല ചൊറിഞ്ഞു കൊണ്ട് റോബിനും കൂട്ടരും ഏദനും.

 

“തെന്നൽ, താനിരിക്ക്.” ഡാനിയേൽ കൈ കൊണ്ട് ഇരിക്കാനുള്ള ആംഗ്യം കാണിച്ചതും ശ്വാസം വീണത് പോലെ അവളിരുന്നു.

 

“ഞാനിപ്പോ അവസാനം പറഞ്ഞത് എന്താ?” നിരന്നു നിൽക്കുന്ന അഞ്ചു പേരോടും കൂടി ഗൗരവത്തിൽ ഡാനിയേൽ ചോദിച്ചു.

 

“തെന്നൽ താനിരിക്കെന്ന്!” റോബിൻ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.

 

അയാളുടെ നോട്ടം കൂർത്തു.

 

“അല്ലെ?

അങ്ങനല്ലേ പറഞ്ഞത്?” റോബിൻ നിഷ്കളങ്ക ഭാവത്തിൽ എല്ലാരേം നോക്കി, അവസാനം അയാളെയും.

 

“ഔട്ട്‌.”

 

ഡാനിയേലിന്റെ ശബ്ദം ഉയർന്നതും റോബിൻ സന്തോഷത്തോടെ തലകുലുക്കി ബാഗും എടുത്തിറങ്ങി.

 

“അതും കൊണ്ട് എങ്ങോട്ട് പോണ്?

ബാഗ് ഇവിടെ വച്ചിട്ട് പോയാ മതി.”

 

റോബിന്റെ സന്തോഷത്തിന്റെ തീ നാളം ഒറ്റ നിമിഷം കൊണ്ട് അണഞ്ഞു പോയി. അവൻ ബാഗ് വച്ചിട്ട് തന്നെ പല്ല് കടിച്ചു നോക്കുന്ന ഏദനെയുമൊന്ന് നോക്കി പുറത്തിറങ്ങി.

 

പഠിപ്പിച്ചു നിർത്തിയത് എവിടെയാണെന്ന് അറിയാത്തതിനാൽ പിന്നാലെ തന്നെ നാലുപേരും പുറത്തെത്തി.

 

“അവളെ ബെഞ്ചിൽ നിന്ന് പുറത്താക്കാൻ നോക്കീട്ട് നമ്മളാണല്ലോ അളിയാ ക്ലാസീന്ന് പുറത്തായത്.” റോബിൻ ചുവരിലെ പെയിന്റ് ചുരണ്ടിയിളക്കിക്കൊണ്ട് നിരാശയോടെ പറഞ്ഞു.

 

ഏദൻ അവനെ ഉറ്റു നോക്കി.