മരം പെയ്യുമ്പോൾ [ജോ] 104

“പന്നീ…” പിന്നാലെ ഇടം കൈക്കുള്ളിൽ തല പിടിച്ചു വച്ച് കുനിച്ചു നിർത്തി രണ്ടിടിയിടിച്ചു.

 

💫💫💫💫💫💫

 

ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ തെക്ക് വശത്തുള്ള മതിലിൽ പടർന്നു കിടക്കുന്ന ബോഗൈൻ വില്ലയ്ക്ക് താഴെ അഞ്ചു പേരും ഒത്തു കൂടി.

 

വിഷയം തെന്നലിനെ ബെഞ്ചിൽ നിന്ന് എങ്ങനെയോടിക്കാം എന്നത് തന്നെ.

 

“എടാ അളിയാ.. നമ്മള് ഇവിടത്തെ സീനിയർസ് അല്ലെ?

അപ്പൊ ആ ഒരു ബഹുമാനവും പേടിയും നമ്മളോട് പിള്ളേർക്ക് വേണ്ടേ?” അജിത്ത് താടിയുഴിഞ്ഞു കൊണ്ട് റോബിന്റെ തോളിൽ കയ്യിട്ടു.

 

“പിന്നേ…. അയിന് നമ്മള് റാങ്കും മെഡലും മേടിച്ച് സീനിയർസ് ആയതൊന്നുമല്ലല്ലോ.. ഇവന്റേം എന്റേം നിന്റെം തന്തമാരൊക്കെ വക്കീല് പണിക്ക് പോയാ മതീന്നും പറഞ്ഞ് ഇവിടെ കൊണ്ട് വന്നു പണ്ടാരം അടക്കിയതല്ലേ.

 

സീനിയർസിന്റെ യോഗ്യത ചോദിച്ചാൽ മൂന്ന് കൊല്ലം കൊണ്ട് ക്ലാറ്റ് എഴുതിയെഴുതി പൊട്ടുന്നു എന്ന് പറയാം. ഒഞ്ഞു പോടാപ്പാ…”

 

തോളിലിരുന്ന അജിത്തിന്റെ കൈ റോബിൻ നിർദ്ധാക്ഷണ്യം തട്ടിക്കളഞ്ഞു.

 

ഏദനപ്പോഴും മതിലിൽ വലം കാൽ കുത്തി ഇരു കൈകളും പോക്കറ്റിലിട്ട് ചാരി നിൽപ്പാണ്.

 

“എന്നാലും ചെറിയ പേടിയൊക്കെ ആവാം.

ഏദൻ, നമുക്ക് അവളെ വിളിച്ച് ചെറുതായി ഒന്ന് വിരട്ടാം.

നീ കുറച്ചു ടഫ് ആണെന്നൊക്കെ വേണേൽ ഞങ്ങൾ പൊലിപ്പിക്കാം.”

 

ഏദൻ അജിത്തിനെ ചുഴിഞ്ഞു നോക്കി.

 

“നീയൊക്കെക്കൂടി എന്നെ കോമാളിയാക്കുമോ? ടഫ് ആണെന്നും പറഞ്ഞ് അങ്ങോട്ട് ചെന്നാൽ മതി. പിള്ളേരെ പേടിപ്പിക്കാൻ നോക്കിയെന്നും പറഞ്ഞ് ചൂരലും വെട്ടി എംഎൽഎ തന്ത ഇങ്ങ് പോരും.” അവസാനവരിയിൽ അവന് അയാളോടുള്ള വെറുപ്പും പ്രകടമായിരുന്നു.

 

“ഡേയ്.. ഇതൊക്കെ വേണോ?

അവളാ മൂലയ്ക്ക് ഇരുന്നോളും.

കണ്ടിട്ട് ഒരു പാവമാണെന്ന് തോന്നുന്നു.” ജാഫർ ഒരു മയത്തിന് പറഞ്ഞതും എല്ലാവരുടെയും നോട്ടം അവനിലേക്കായി..