മരം പെയ്യുമ്പോൾ [ജോ] 105

ഏദൻ!

ഒരൊറ്റ നിമിഷം ഹൃദയം നിശ്ചലമായത് പോലെ.

“പേര് എന്താന്നാ പറഞ്ഞെ..?” അവളുടെ സ്വരം വിറച്ചു.

“ഏദൻ.”

“മുഴുവൻ പേര് അറിയോ ചേച്ചീ..” അവളുടെ ശബ്ദം കരയും പോലെയായി.

“ഫിലിപ്പ് എന്നാ അപ്പച്ചന്റെ പേര്. അപ്പൊ ഏദൻ ഫിലിപ്പ് എന്നായിരിക്കും.”

അവൾ വീണ്ടും ജോലിയിലേക്ക് മുഖം തിരിച്ചു വച്ചു.

പക്ഷെ, മനസ്സ് കൈപ്പിടിയിൽ ഒതുങ്ങുന്നില്ല.

ജീവിതത്തിൽ ഏദനെന്ന പേരിൽ ഒരാളെ മാത്രമേ കണ്ടിട്ടുള്ളൂ.

അതവനാണ്, ഏദൻ ഫിലിപ്പ്.

ഒരു കാലത്ത് കൊതിയോടെ ഇച്ചായൻ എന്ന് വിളിച്ചവൻ!

എങ്കിലും ഇച്ചായനിവിടെ ടാപ്പിങ് ചെയ്യാൻ വരുമെന്ന് വിശ്വസിക്കാൻ പ്രയാസം. ഹെയർ ഓയിലിന്റെ മണം പോലും ഇഷ്ടമില്ലാത്ത ആളാണ് ഈ നാറ്റത്തിനിടയിലേക്ക് വരുന്നത്!

ഒരു നിമിഷമെങ്കിലും അവനായിരിക്കുമോ എന്ന് സംശയിച്ചതിൽ അവൾ സ്വയം പരിഹസിച്ചു ചിരിച്ചു.

എങ്കിലും…

ഉള്ളിലെവിടെയെങ്കിലും നീറുന്നുണ്ടോ?

അവന്റെ മുഖമുരഞ്ഞ് പോറിയ ഹൃദയത്തിലെവിടെയോ രക്തം പനച്ചു വരും പോലെ.

രണ്ടു മൂന്ന് തവണ റബ്ബർ മരങ്ങൾ നിറഞ്ഞ വഴിയിലേക്ക് അവളെത്തി നോക്കി. നിഴല് പോലൊരു രൂപം നടന്നു വരുന്നുണ്ടോ?

നാലാം പ്രാവശ്യം തലയുയർത്തിയവൾ കണ്ടു, ടാറിട്ട റോഡിന്റെ തേരി പതിയെ നടന്നു കയറുന്ന നീലക്കുപ്പായമിട്ട രൂപം.

തലയിലെ തവിട്ടു നിറത്തിലെ കൗബോയ് ക്യാപ് മുഖത്തിന്റെ പാതി മറച്ചുവെങ്കിലും പ്രഥമദൃഷ്ടിയിൽ തന്നെ അവൾ അവനെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.

ഏദൻ!

കയ്യിലെ ഷീറ്റ് നിലത്തേക്ക് വഴുതി വീണത് പോലുമറിയാതെ അവളവിടെ തരിച്ചു നിന്നു. രണ്ട് കൊല്ലം മുന്നേയുള്ള സംഭവങ്ങളോരോന്നും നെഞ്ചിലേക്ക് ഇടിച്ചു കയറി.