മരം പെയ്യുമ്പോൾ [ജോ] 104

അവരെയൊന്ന് നോക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ അടുത്ത് കിടക്കുന്ന ജീപ്പിൽ കണ്ണ് കാണിച്ചു.

“അണ്ണാ … പള്ളി ജംഗ്ഷനിക്ക്‌ പോലാമാ?”

“വാങ്കമ്മാ..” ജീപ്പുകാരൻ പറഞ്ഞതും ലഗ്ഗേജ് എടുത്ത് ഉള്ളിലേക്ക് വച്ചു കൊണ്ട് അവർ അതിൽ കയറി. അവരെയും കൊണ്ട് ആ വാഹനം മഞ്ഞിന്റെ നേർത്ത പാട വകഞ്ഞു മാറ്റി മുന്നോട്ട് നീങ്ങി.

ഒരു കുരിശടിയുടെ അടുത്താണ് ആ വാഹനം ബ്രേക്ക് ഇട്ടു നിന്നത്. ഇവിടെയാണോ എന്നർത്ഥത്തിൽ നോക്കിയ ഏദന് നേർക്ക് അവൾ ഇളം മഞ്ഞ പെയിന്റ് അടിച്ച ഒരു കെട്ടിടം ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചു കൊടുത്തു.

അൻപ് എച്ച്ഐവി ഓർഫനേജ്!

അഞ്ചുപേരും അത്ഭുതത്തോടെ കണ്ണെടുക്കാതെ നോക്കി നിന്നു.

എന്നാൽ തെന്നലിന്റെ മുഖത്തൊരു പുഞ്ചിരിയായിരുന്നു. തന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവരെ കാണാൻ കഴിയുന്ന ആഹ്ലാദം കലർന്ന പുഞ്ചിരി.

കോട്ടയംകാരനായ തങ്കച്ചൻ ചെറുപ്പത്തിൽ കച്ചവടത്തിന്റെ ആവശ്യത്തിനായി മധുരയ്ക്ക് വണ്ടി കയറുമ്പോൾ തന്റെ ജീവിതം മാറ്റിമറിക്കാൻ പോകുന്ന ഒരു യാത്രയായിരിക്കും അതെന്ന് സ്വപ്നേപി ചിന്തിച്ചു കാണില്ല.

അന്ന് അച്ഛനും അമ്മയും മരിച്ചു പോയപ്പോൾ, അവസാനമായി അച്ഛൻ കരുതി വച്ച ഒരേക്കർ റബ്ബർ തോട്ടവും നല്ലയിനം കശുവണ്ടി കൃഷി ചെയ്ത് കയറ്റുമതി ചെയ്യുന്ന ഒരു കമ്പനിയുമായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ കയ്യിൽ സമ്പാദ്യമായി ഉണ്ടായിരുന്നത്.

മധുരയിൽ നിന്നും ദിൻഡിഗലിൽ എത്തിയ അദ്ദേഹം പ്രാദേശിക യാത്ര നടത്തുന്ന വേളയിലാണ് വഴിവക്കിലെ പൊന്തയ്ക്ക് അരികിലൊരു ആൾക്കൂട്ടം കണ്ടത്.

കാര്യം തിരക്കിയ അയാളുടെ മുന്നിലേക്ക് ഒരു കുഞ്ഞു ജീവൻ നീണ്ടു വന്നു.

ആരോ ഉപേക്ഷിച്ചു പോയതാണ്!

ആ കുഞ്ഞു ശരീരത്തിൽ പൊതിഞ്ഞ ഉറുമ്പുകളും ഈച്ചയും ഏതൊരു മനുഷ്യനെപ്പോലെയും ഹൃദയഭേദകരമായ കാഴ്ച തന്നെയായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിനും.

വെറും നിലത്ത് കിടന്ന് അലറിക്കരഞ്ഞ ആ കുഞ്ഞിനെ കയ്യിലെടുത്ത് തുടച്ചപ്പോൾ ആരോ ഭയത്തോടെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു, അത് എയ്ഡ്‌സുള്ള കുട്ടിയാണ്! അടുത്ത് നിന്നും കിട്ടിയ കത്തിൽ എഴുതിയിട്ടുണ്ടെന്ന്.

അത് കേട്ടപ്പോൾ പെട്ടിയിലെ പുതപ്പെടുത്ത് ആ കുഞ്ഞിനെ പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ച് കയ്യിൽ ഭദ്രമാക്കിയ അദ്ദേഹത്തെ എല്ലാവരും പിറുപിറുപ്പോടെയാണ് നോക്കി നിന്നതും.

വൈകാതെ തന്നെ പോലീസ് എത്തിച്ചേർന്നു. എയ്ഡ്‌സ് എന്ന് കേട്ടതും അവരും അറച്ചു നിന്നു.

ഒടുവിൽ നിയമപാലകരും നാട്ടുകാരും പിരിഞ്ഞു പോയപ്പോൾ കയ്യിലാ കുരുന്നിനെയും കൊണ്ട് വഴിയിൽ അദ്ദേഹം അന്തിച്ചു നിന്നു.

അന്നൊരു സുപ്രധാനമായ തീരുമാനത്തിൽ അദ്ദേഹം എത്തിച്ചേർന്നിരുന്നു.

ഈ ലോകം ഈ കുഞ്ഞിന് കൂടി അവകാശപ്പെട്ടതല്ലേ?

താൻ കഴിക്കുമ്പോൾ ഒരു നേരത്തെ അന്നം അവന് കൂടികൊടുത്താലെന്താ?

എയ്ഡ്‌സ് ഉണ്ടെന്ന് കരുതി അയിത്തം കൽപ്പിക്കേണ്ടതുണ്ടോ?