മരം പെയ്യുമ്പോൾ [ജോ] 104

 

വച്ചു നീട്ടിയ കാശ് അയാൾ പോക്കറ്റിൽ തിരുകുമ്പോൾ ഏദന്റെ കാതുകളിൽ എപ്പോഴോ കേട്ടു മറന്ന എസ്തറിന്റെ വാചകങ്ങൾ അലയടിച്ചു

 

“ഇച്ചായന് ഒരു പ്ലോട്ട് കൂടി നോക്കാൻ ഉദ്ദേശമുണ്ട്.

സ്ത്രീധനം തന്നതിന് പുറമെ എനിക്ക് ഏദന്റെ വിഹിതത്തിൽ നിന്ന് കൂടി എന്തെങ്കിലും തന്നേ പറ്റൂ.

എനിക്ക് ചോദിക്കാൻ അവകാശം ഉണ്ട്. ഒന്നുമില്ലേലും നിങ്ങൾ നാട് ചുറ്റി നടന്നപ്പോൾ ഏദനെ നോക്കി വളർത്തിയത് ഞാനല്ലേ.

അതിന് പകരമായിട്ട് കരുതിയാ മതി.”

 

അവൻ കണ്ണുകൾ ഇറുക്കിയടച്ചു.

 

വിവാഹം കഴിഞ്ഞ ശേഷം സ്വത്തിന്റെ കാര്യം പറയാൻ മാത്രം തന്നോട് മിണ്ടുന്ന ചേച്ചി!

 

???????

 

മൂന്നാഴ്ച കഴിഞ്ഞ്, മുറിവ് ഭേദമായിത്തുടങ്ങിയ ഏദൻ പത്ത് മണിക്ക് മുൻപ് തന്നെ ക്ലാസ്സിലെ ബെഞ്ചിൽ സ്ഥാനം പിടിച്ചത് കണ്ട് റോബിനും കൂട്ടരും അമ്പരന്നു.

 

“അല്ല.. മൂന്ന് കൊല്ലം വേസ്റ്റ് ആക്കിയില്ലേ.. ഇനിയേലും പഠിക്കാമെന്ന് വിചാരിച്ചു.”

 

“ഹ്മ്മ്.. ഹ്മ്മ്…” റോബിൻ മൂളിക്കൊണ്ട് പയ്യെ തലകുലുക്കി. എന്നിട്ട് മറ്റുള്ളവരെയും ഇടംകണ്ണിട്ടൊന്ന് നോക്കി.

 

“എന്താടാ..” നാല് പേരും പരസ്പരം കണ്ണ് കാണിക്കുന്നത് കണ്ട് അവൻ കുറച്ചു ഉച്ചത്തിൽ ചോദിച്ചു.

 

“എടാ.. ജാഫറിന് ഒരു കാര്യം പറയാനുണ്ട്.

ഇപ്പോഴല്ല, അടുത്ത ബ്രേക്ക് ആവട്ടെ.”

 

ഏദൻ ജാഫറിനെ ചുഴിഞ്ഞു നോക്കി.

 

“ങ്ഹാ.. വന്നല്ലോ…” റോബിന്റെ സംസാരം കേട്ട് മുന്നിലേക്ക് നോക്കുമ്പോൾ നടന്നു വരുന്ന തെന്നലിനെയാണ് കാണുന്നത്. അവന്റെ മിഴികൾ വിടർന്നു.

 

“ഇന്ന് നേരത്തെ ആണല്ലോ..എങ്ങനുണ്ട് ചേട്ടാ ഇപ്പോ?”

 

അവൾ പുഞ്ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു.

 

“മുറിവ് കരിഞ്ഞു വരുന്നു.” അവൾക്ക് ബെഞ്ചിലേക്ക് കയറാനായി എഴുന്നേറ്റ് മാറിക്കൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു.

 

“കുറച്ചൂടെ റസ്റ്റ്‌ എടുത്തിട്ട് വന്നാൽ പോരായിരുന്നോ?”

 

ഏദൻ പുഞ്ചിരിച്ചതല്ലാതെ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.

 

എങ്ങനെ പറയും അവളെക്കാണാതിരിക്കാൻ വയ്യാതെ ഓടിപ്പാഞ്ഞെത്തിയതാണെന്ന്!