മരം പെയ്യുമ്പോൾ [ജോ] 105

ശശിയുടെ മുഖത്തൊരു പരിഭ്രമം മിന്നി മാഞ്ഞു.

“ങ്‌ഹേ? അപ്പച്ചൻ ഇന്ന് വരില്ലേ?”

“അത് മോനെ.. ഇല്ലെന്ന് പറഞ്ഞു. അമ്മച്ചിയും പോയിട്ടുണ്ട് അപ്പച്ചനൊപ്പം.”

കൂടുതലൊന്നും ചോദിക്കാൻ ഇല്ലായിരുന്നു അവന്. രണ്ടു മൂന്ന് നിമിഷങ്ങൾ അയാളെ ഉറ്റു നോക്കി നിന്നിട്ട് അവൻ പിന്തിരിഞ്ഞു നടന്നു. ദേഷ്യത്തിനും അപ്പുറം സങ്കടമെന്ന വികാരം കണ്ണുകളെ നനയ്ക്കുന്നുണ്ട്.

ഹാളിലേക്ക് കയറിയപ്പോൾ ക്രിക്കറ്റും കണ്ട് ചിപ്സും കൊറിച്ച് സോഫയിലിരിക്കുന്ന ഡാനിയേലിനെയാണ് അവൻ കണ്ടത്.

ഷോൾഡറിൽ തൂങ്ങിയ ബാഗെടുത്ത് അവൻ മേശയുടെ മുന്നിലേക്ക് വീശിയെറിഞ്ഞു. ബാഗ് ചെന്നിടിച്ചതോടെ അതിലിരുന്ന ഫ്ലവർവേസ് മറിഞ്ഞു വീണു ചിന്നിച്ചിതറി.

“നിനക്ക് പ്രാന്താണാടാ..?” ചീറിക്കൊണ്ട് ഡാനിയേൽ എഴുന്നേറ്റു.

“അതേ ഭ്രാന്ത് തന്നെയാ..

അമ്മച്ചി പോയപ്പോ നീ തടയാഞ്ഞത് എന്താ?”

“ഓഹ്. ഞാൻ തടഞ്ഞാൽ നിൽക്കുന്നവര് തന്നെ. പോയി പണി നോക്കെടാ.” ഡാനിയേൽ വീണ്ടും സോഫയിലമർന്നു.

അയാളെ തുറിച്ചു നോക്കിയിട്ട് അവൻ സ്റ്റെയർ അമർത്തിച്ചവിട്ടിക്കയറി.

മുറിയിലെത്തി ലൈറ്റിട്ട് അവൻ കിടക്കയിൽ ചെന്ന് വീണു.

അമ്മച്ചിയോടും അപ്പച്ചനോടുമുള്ള വെറുപ്പ് മാത്രം ഉള്ളിൽ നുരഞ്ഞു പൊന്തിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

ഓർമ വച്ച കാലം മുതലേ കാണുന്നതാണ് ഈ സംഭവവികാസങ്ങൾ ഒക്കെയും. രാത്രിയാകുമ്പോ അപ്പച്ചനൊപ്പം യാത്രയാവുന്ന അമ്മച്ചിയെക്കാണുമ്പോൾ ആദ്യമാദ്യം പരിഭവമായിരുന്നു. കാര്യങ്ങൾ മനസ്സിലായത് കൊണ്ടാവും ചേട്ടായിയും ചേച്ചിയും തന്നെയും കൊണ്ട് മുറിയടച്ചു കിടക്കും. പിന്നെ പിന്നെ ആരൊക്കെയോ പറഞ്ഞറിഞ്ഞു. എംഎൽഎയുടെ കസേരയ്ക്ക് വേണ്ടി കണ്ടവന്മാരുടെ മുന്നിൽ മടിക്കുത്തഴിപ്പിക്കാൻ കൊണ്ടു നടക്കുകയാണ് അമ്മച്ചിയെ അപ്പച്ചനെന്ന്.

അറിഞ്ഞതൊന്നും ക്ഷമിക്കാൻ കഴിയുന്നതായിരുന്നില്ല. എപ്പോഴോ ഒരിക്കൽ തടയാൻ നോക്കിയപ്പോൾ ഉത്തരം തന്നത് അപ്പച്ചന്റെ ചൂരലാണ്. പണ്ട് മുതലേ പേടിയായിരുന്നു അപ്പച്ചനെ. എന്തെങ്കിലും ചോദിച്ചാലോ പറഞ്ഞാലോ അതിഷ്ടപ്പെട്ടില്ലെങ്കിൽ പുറം പൊളിയും വരെ തല്ലും.

എം എൽ എ ആയപ്പോഴും, എല്ലാം നേടിയപ്പോഴും കഴിഞ്ഞെന്ന് കരുതി.

കുറച്ചു കാലമായി ഈയൊരു പോക്ക് ഇല്ലാതിരുന്നതാണ്. ഇപ്പോ വീണ്ടും തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു!

ഇനിയിപ്പോ അടുത്ത ഇലക്ഷന് ഭരണപക്ഷം കസേരയിൽ നിന്നിറങ്ങും, അത്രയ്ക്ക് നല്ല കാര്യങ്ങളാണ് ഇപ്പോൾ ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. സ്വാഭാവികമായും പ്രതിപക്ഷം ഭരണപക്ഷമാവും. മന്ത്രിക്കസേരയ്ക്ക് വേണ്ടിയായിരിക്കും ഇപ്പോൾ അപ്പച്ചൻ….