മരം പെയ്യുമ്പോൾ [ജോ] 104

ബെഞ്ചിനുമപ്പുറം ജനാലയിലൂടെ പുറത്തേക്ക് കയ്യിട്ട് മഴത്തുള്ളികൾ കൈക്കുമ്പിളിൽ ശേഖരിച്ചു കൊണ്ട് തെന്നൽ നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു.

“ദേണ്ട്രാ ലവളെ നോക്കെടാ..” റോബിൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ഏദനെ തട്ടിവിളിച്ചു കാണിച്ചു.

റോബിൻ നേരത്തെ പറഞ്ഞതോർത്തുകൊണ്ട് ഏദൻ അടക്കി ചിരിച്ചു. പിന്നെ അവൾക്ക് പിന്നിൽ ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ നടന്നടുത്തു.

പുറത്തെ മഴയുടെ ഇരമ്പലിനും അകത്തെ കുട്ടികളുടെ ബഹളങ്ങൾക്കുമിടയിൽ പതിഞ്ഞ ഈണത്തിലുള്ള മൂളലുകൾ അവന്റെ കാതുകൾ പിടിച്ചെടുത്തു.

“മേഘം പൂത്തു തുടങ്ങി..

മോഹം പെയ്തു തുടങ്ങി..

മേദിനി കേട്ടു നെഞ്ചിൽ പുതിയൊരു താളം!”

അവൾക്ക് പിന്നിൽ നിന്നവന്റെ മിഴികൾ മേഘങ്ങളിലും മഴയിലും കൊരുത്തു നിന്നു. അവയ്ക്ക്‌ പുതിയൊരു ഭാവമുണ്ടോ?

******

റോബിന്റെ കൂടെ ഊര് മുഴുവനും ചുറ്റി നടന്ന ശേഷം ഏദന്റെ ബൈക്ക് വാഴപ്പിള്ളി ഹൗസിന്റെ ഗേറ്റിന് മുന്നിൽ ബ്രേക്കിട്ടു നിന്നു.

“ശശിയേട്ടോ…” അവൻ നീട്ടി വിളിക്കും മുന്നേ സെക്യൂരിറ്റിയുടെ അനക്കം ഗേറ്റിനടുത്ത് അറിഞ്ഞു.

“ദേ തുറക്കുന്നു മോനെ.” അയാൾ ഗേറ്റിലെ പൂട്ട് തുറന്ന് പാളി ഒരു വശത്തേക്ക് നീക്കിപ്പിടിച്ചു.

അതോടെ അവന്റെ ബൈക്ക് ഇരമ്പലോടെ പോർച്ചിലേക്ക് കയറി.

“അപ്പച്ചൻ പുറത്തോട്ടു പോയോ?” അടുത്ത് കാണാറുള്ള ഇന്നോവ ക്രിസ്റ്റയുടെ അഭാവത്തിൽ അവൻ ചോദിച്ചു കൊണ്ട് ബൈക്കിൽ നിന്നിറങ്ങി.

“മ്മ്…” ശശി മൂളിയെന്നല്ലാതെ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.

“എന്തിനാ ശശിയേട്ടാ ഈ ഗേറ്റ് പൂട്ടുന്നേ.. നിധിയൊന്നും ഇല്ലല്ലോ ഇതിന്റാത്ത്.” അയാൾ വീണ്ടും ഗേറ്റ് പൂട്ടുന്നത് നോക്കി തമാശരൂപത്തിൽ അവൻ ചോദിച്ചു.

“അല്ലാ.. അപ്പച്ചൻ ഇന്ന് വരില്ലേ.. പിന്നെന്തിനാ ഇപ്പോഴേ പൂട്ടുന്നേ..”

അവന്റെ കണ്ണുകൾ കുറുകി.