മരം പെയ്യുമ്പോൾ

Author :ജോ

Alert : സ്ഥലങ്ങൾ സാങ്കൽപ്പികമാണ്.

ഇടതു വശത്ത് തഴച്ചു വളർന്നു കിടന്ന കളകളെ ശക്തിയിൽ ഉലച്ചു കൊണ്ട് പാളത്തിലൂടെ മധുര-പുനലൂർ പാസഞ്ചർ കടന്നു പോയി. അൺ റിസേർവ്ഡ് കമ്പാർട്ട്മെന്റിൽ അനേകം യാത്രക്കാരുടെയിടയിൽ ആരും തിരിച്ചറിയപ്പെടാനില്ലാതെ അവളുമുണ്ടായിരുന്നു.

അഞ്ജനം പുരളാത്ത കണ്ണുകൾ പുറത്തെ പച്ചപ്പിലേക്ക് നട്ട് ചിന്തകളിൽ മുഴുകിയവളിരുന്നു.

തെന്നൽ.

ട്രെയിൻ പിന്നിടുന്ന ഓരോ ഇടങ്ങളിലും അവളോരോ ജീവിതങ്ങൾ കാണുകയായിരുന്നു.

പല തരം പീടികകൾ, അതിന് ചുറ്റും കൂടി നിന്ന് ട്രെയിൻ ആദ്യമായി കാണും പോലെ വീക്ഷിക്കുന്നവർ, കൗമാരങ്ങൾ കാൽപന്ത് തട്ടുന്ന നിലങ്ങൾ, റയിൽവേ ക്രോസിൽ അക്ഷമരായി കാത്തു നിൽക്കുന്ന വാഹനങ്ങൾ…

ഒരിക്കലും മടുക്കാത്ത പുതുമയുള്ള കാഴ്ചകളാണ് ഓരോ യാത്രകളും നൽകുന്നത്, പല തവണ പിന്നിട്ട സ്ഥലങ്ങളായിട്ട് കൂടി.

കിളച്ചു മറിച്ചിട്ടിരിക്കുന്ന കുണ്ടറ സ്റ്റേഷനും അതിനെ പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ചു നിൽക്കുന്ന പൊരിയണി മരങ്ങളും കടന്നപ്പോൾ അവളൊന്ന് നിവർന്നിരുന്നു.

ഇനി പത്ത് മിനിറ്റ് യാത്ര കൂടിയേ ഉള്ളൂ എഴുകോണിലേക്ക്.

അവൾ യാത്ര ചെയ്തിട്ടുള്ള സ്ഥലങ്ങളിൽ വച്ച് ഏറ്റവും ഭംഗിയുള്ള റയിൽവേസ്റ്റേഷൻ എഴുകോൺ ആണെന്നാണ് അവളുടെ തന്നെ കണ്ടു പിടുത്തം.

ട്രെയിനിന്റെ വേഗത കുറഞ്ഞപ്പോൾ ബാഗെടുത്ത് കയ്യിൽ പിടിച്ച് അവൾ വാതിലിനരികിലേക്ക് നടന്നു. വേഗത കുറയും തോറും വാതിൽക്കലെത്തി, കാറ്റിൽ അടഞ്ഞു പോകാതിരിക്കാൻ വലതു കൈ ഡോറിൽ ഊന്നി നിൽക്കുന്നത് ഒരു പ്രത്യേക സുഖമാണ്.

എഴുകോണിന്റെ നീളം കുറഞ്ഞ പ്ലാറ്റ്ഫോമിൽ അത്യാവശ്യം നീളമുള്ള ആ ട്രെയിൻ പ്രവേശിച്ചത് മുതൽ ഇറങ്ങാൻ കാത്തു നിന്നവളുടെ മുഖത്തൊരു അമർഷം പടർന്നു.

ഇന്നും പ്രതീക്ഷ തെറ്റിയില്ല.

അവൾക്ക് ഇറങ്ങാനെത്തി നിന്നത് പ്ലാറ്റ്ഫോമും കടന്ന് അടുത്തുള്ള കുറ്റിക്കാട്ടിന് അടുത്താണ്. ഒരുവിധത്തിൽ ബാഗും തൂക്കി തൂങ്ങിപ്പിടിച്ച് ഇറങ്ങി ഒതുങ്ങി മാറി നിന്നു.

ട്രെയിൻ പതിയെ മുന്നോട്ടെടുത്തു.

വേഗത ഉയർന്നില്ല. വലിയൊരു വളവ് കടന്നു വേണം മുന്നോട്ട് പോകാൻ. ഭീമാകാരനായ ചുവന്ന അട്ടയെപ്പോലെ അതിഴഞ്ഞ് കാഴ്ച്ചയിൽ നിന്നും മറഞ്ഞു.

അവൾ ശ്വാസം വലിച്ചെടുത്തു.

മഴ നനഞ്ഞു കുതിർന്ന മണ്ണിന്റെ മണം!

പ്ലാറ്റ്ഫോമിലേക്ക് നടന്നു കയറി.