മരം പെയ്യുമ്പോൾ [ജോ] 105

തന്റെ വീട്ടിലെ വണ്ടിയല്ലേ അത്?

 

അവന്റെ ഉള്ള് തിളച്ചു മറിഞ്ഞു. താൻ ഭക്ഷിക്കുന്നതും ഇതിന്റെയൊരു പങ്ക് തന്നെയല്ലേ?

കാറ്ററിങ്ങിന് പോകാൻ നിന്നപ്പോൾ അപ്പച്ചന് കുറച്ചിൽ ആണത്രേ!

സ്വന്തം ഭാര്യയെ വല്ലവനും കാഴ്ച വച്ച് മന്ത്രിക്കസേര നേടാൻ നടക്കുന്നത് പുണ്യപ്രവർത്തിയും!

 

ദേഷ്യവും സങ്കടവും കൂടി പുകഞ്ഞ് ഒരഗ്നിപർവ്വതം പോലെ ഏതു നേരം വേണേലും പൊട്ടിത്തെറിക്കാം എന്ന വിധത്തിലിരിക്കുമ്പോഴാണ് പിന്നിലൊരു അനക്കമറിഞ്ഞത്.

 

അവൻ തല തിരിച്ചു നോക്കി.

 

സെബാസ്റ്റ്യനും സണ്ണിയും!

 

പിന്നെ ഇരുന്നത് പോലെ നേരെയിരുന്നു.

 

അപ്പച്ചന്റെ അതേ പാർട്ടിക്കാരായിരുന്നു ഇരുവരുടെയും അച്ഛനും. ഒടുവിൽ കൂടെ നിന്ന് കുതികാൽ വെട്ടുക എന്ന രാഷ്ട്രീയതന്ത്രം അവിടെ പയറ്റി. തന്ത്രമറിയുന്നവൻ മാത്രമല്ലേ മന്ത്രിയാകൂ.

അല്ലാത്തവൻ രക്തസാക്ഷിയും!

 

അതുതന്നെ ഇവിടെയും സംഭവിച്ചു.

 

വെട്ടിക്കൊന്നപ്പോൾ നാട്ടുകാർ അപ്പച്ചന്റെയും പാർട്ടിക്കാരുടെയും എതിരെ തിരിയുമെന്ന് കരുതി.

 

സ്ത്രീകൾ ഒരു വിധവയുടെ കണ്ണുനീർ കാണുമെന്നു കരുതി. പുരുഷന്മാർ ആ ആൺകുട്ടികളുടെ തേങ്ങലും.

 

ആരുമൊന്നും കണ്ടില്ല.

കേട്ടുമില്ല.

അടുത്ത ഇലക്ഷൻ വന്നപ്പോൾ അവർ തന്നെ ജയിച്ചു.

 

 

“ഡാ…” തങ്ങളെ ഗൗനിക്കുന്നില്ലെന്ന് കണ്ടതും സെബാസ്റ്റ്യനും സണ്ണിയും ഒരുമിച്ച് വിളിച്ചു.

അച്ഛന്റെ മരണം തൊട്ട് തുടങ്ങിയ പകയാണ് വാഴപ്പിള്ളിക്കാരോട്.

 

“നിനക്കെന്താടാ പൊട്ടുണ്ടോ?” ഏദൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കുന്നില്ലെന്ന് കണ്ടതും സെബാസ്റ്റ്യൻ അവന്റെ കുത്തിന് പിടിച്ച് എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു.

 

“ഹേയ്.. വിട്ടേ.. ഷർട്ട് ചുളുങ്ങും.” അവൻ കൈ തട്ടി മാറ്റിക്കൊണ്ട് ഷർട്ട് കുടഞ്ഞിട്ടു.

 

“ഓ ഷർട്ടും തേച്ചു മിനുക്കി മോനെങ്ങോട്ടാ ഈ പാതിരാത്രിക്ക്. ങ്‌ഹേ..?” ആക്കിച്ചിരിയോടെ സണ്ണി സെബാസ്റ്റ്യനെ നോക്കി.

 

ഇരുളിൽ അവരുടെ മുഖത്ത് നിഴലിച്ച ഭാവം കണ്ടെങ്കിലും അവരോട് ശത്രുത തോന്നിയിരുന്നില്ല ഏദന്.

 

എന്തിന് ശത്രുത തോന്നണം?

 

അച്ഛന്റെ കൊലയാളിയുടെ മകനോട് കാണിക്കാവുന്നതിലും മാന്യത ഇതുവരെയും ഇരുവരും കാണിച്ചിട്ടുണ്ട്.

 

“ഏയ്യ്.. ഇത് അതിനൊന്നും ആയിരിക്കില്ല സണ്ണീ… അവന്റെ അമ്മ അവരാതിക്കാൻ ഇറങ്ങിക്കാണും. കൂട്ടിക്കൊടുക്കാൻ കൊണ്ടു വന്നതാ മോൻ.” പറഞ്ഞ ശേഷം അവർ ആർത്തുചിരിച്ചു.