നിയോഗം Conclusion(മാലാഖയുടെ കാമുകൻ) 3008

ട്രിനിറ്റി ചോദിച്ചത് കേട്ടപ്പോൾ റോഷൻ ശരിവച്ചു. മെറിൻ ഇതുവരെ കുട്ടികളുടെ ഒപ്പം കളിക്കുന്നത് അവൻ കണ്ടിട്ടില്ല..

“അവർക്ക് ഇവിടെ നിന്നും പോകണം എന്നുപോലും ഇല്ല..”

അവൻ ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു..

“അവരെ ഇവിടെ നിർത്തിയാലോ..? ആർക്കും വിരോധം ഉണ്ടാകില്ല..”

ട്രിനിറ്റി അവനെ നോക്കി..

“നിന്നെ പ്രേമിക്കണം എന്ന് തോന്നിയാലോ.?”

അവൾ അത് കേട്ട് പൊട്ടി ചിരിച്ചു.. റോഷനും ചിരിച്ചു..

“എന്താ ഇത്ര ചിരി….”

വിക്ടോറിയയും ഡിവൈനും അവിടേക്ക് വന്നു അവരുടെ ഒപ്പം ഇരുന്നു..

“നിന്റെ മക്കൾക്ക് എന്ത് പേരിടും എന്ന് ആലോചിച്ചതാണ്..”

റോഷൻ മറുപടി കൊടുത്തപ്പോൾ വിക്ടോറിയ കപടദേഷ്യത്തോടെ അവനെ നോക്കി എങ്കിലും അവളും ചിരിച്ചു.. ഡിവൈനും ചിരിച്ചു..

വളരെ രസകരമായ ദിനങ്ങൾ ആയിരുന്നു മേയ്‌വൂണിൽ.. അത് അവർ നല്ല രീതിയിൽ ആസ്വദിച്ചിരുന്നു.

***

“റോഷൻ.. ഒരു ഗ്രഹത്തിൽ ആക്രമണം നടക്കുന്നു.. അത് കിംഗ് ആയ നീ വേണം തീരുമാനം ആക്കാൻ..”

മെയ്‌വൂൺ ക്വീൻ പറഞ്ഞത് കേട്ട് അവൻ എന്തോ ആലോചിച്ചു..

“പപ്പാ…?”

അത് കേട്ട് അവിടെ നിന്നിരുന്ന മാവിക്കോ മെല്ലെ അവന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു..

“എന്താ മോളെ..?”

“ഇല്ല പപ്പാ ഒന്നുമില്ല.. “

അവൾ അത് പറഞ്ഞു ദൂരേക്ക് പോയി ഒരു മരച്ചുവട്ടിൽ ഇരുന്നത് റോഷനും അമ്മയും ശ്രദ്ധിച്ചു..

“അവൾ ചിന്തിക്കുന്നത് എന്താണെന്നു അമ്മക്ക് അറിയുമോ.?”

അവൻ അമ്മയെ നോക്കി..

“അറിയാം….”

“അമ്മയുടെ അഭിപ്രായം എന്താ..?”

അവൻ ചോദിച്ച ഉടനെ അവൾ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു..

“അത് അവളുടെ അമ്മയാണ് പറയേണ്ടത്…”

“എനിക്ക് സമ്മതമാണ്…അവൾ അതിന് യോഗ്യയാണ്. അവൾ മാത്രമല്ല. ത്രിവെയ്‌ക്കോ കൂടെ അതിന് യോഗ്യത കാണിച്ചിരുന്നു.. “

ക്വീൻ അത് പറഞ്ഞു നിർത്തിയതും അടുത്ത് നിന്ന ട്രിനിറ്റി മറുപടി കൊടുത്തു.. അവൻ ഡെൽറ്റയേ നോക്കി.. അവളും സമ്മതം എന്ന് തല കുലുക്കി കാണിച്ചു..

അവൻ ആലോചിച്ചു ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു..

“അപ്പോൾ എല്ലാം അതുപോലെ തന്നെ.. സമയം ആകട്ടെ അല്ലെ.?”

അവൻ തിരിഞ്ഞു അമ്മയെ നോക്കിയപ്പോൾ അവർ എല്ലാവരും ചിരിച്ചു.

“ഞാൻ പോയി വരാം.. ട്രിനിറ്റി ഡെൽറ്റ.. വരൂ..”

അവൻ കൈനീട്ടി തീഗോളത്തിലേക്ക് കയറി.. ഒപ്പം ട്രിനിറ്റിയും ഡെൽറ്റയും കയറി.. അത് മാഞ്ഞു പോയി..