പതിനേഴാം ? തീയാട്ട് {Sajith} 450

“”ഇത്…””,

പ്രതീക്ഷിക്കാതെ ഒരതിഥിയെ കുഞ്ഞൂട്ടനോടൊപ്പം കണ്ട് പുഷ്പ്പേച്ചി ചോദിച്ചു.

“”ഓഹ് ഇതോ…””,അപ്പു…””,””എൻ്റെ ചേച്ചിയാ…””,””എങ്ങോട്ട് പോയാലും എൻ്റെ കൂടെ വലിഞ്ഞ് കയറി വരും…””,

അപ്പൂനെ ഒന്ന് കളിപ്പിക്കുന്ന മട്ടിൽ കുഞ്ഞൂട്ടൻ പറഞ്ഞു. അത് കേട്ടവൾക്ക് ശരിക്കും ദേഷ്യം വന്നിരുന്നു. ചേച്ചിയെന്ന് പറഞ്ഞതാണ് കൂടുതൽ ദേഷ്യം പിടിപ്പിച്ചത്. പുഷ്പ്പേച്ചി അവിടെ നിൽക്കുന്നത് കൊണ്ട് അപ്പു അവനെ ചെയ്തോ പറഞ്ഞോ ഒന്നുമില്ല, സമീപനം പാലിച്ചു. എന്നാലും കണ്ണുരുട്ടി പേടിപ്പിക്കാൻ അവൾ മറന്നില്ല. വീട്ടിൽ ചെല്ലുമ്പോൾ ഇതിനൊരു പ്രോത്സാഹന സമ്മനം കുഞ്ഞൂട്ടന് കിട്ടാതിരിക്കില്ല. അപ്പൂൻ്റെ കണ്ണുരുട്ടൽ പുഷ്പ്പേച്ചിയുടെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടിരുന്നു അവരത് കണ്ട് പുഞ്ചിരിച്ചു.

“”വാ നമ്മക്കവിടെ ഇരിക്കാം…””,

അവരോട് പറഞ്ഞ് ചേച്ചി മുൻപിൽ നടന്നു. പിന്നാലെ നടന്ന കുഞ്ഞൂട്ടൻ്റെ കുപ്പായത്തിൽ പിടിച്ച് അപ്പു വലിച്ചു. അവൻ പെട്ടന്ന് തിരിഞ്ഞു.

“”ആരാ കുഞ്ഞൂട്ടാ ഇത്…””,””ഇവരെ കാണാനാണോ ഇങ്ങട്ട് വന്നെ….””,

അവൾ ശബ്ദം താഴ്ത്തി ചോദിച്ചു. കുഞ്ഞൂട്ടൻ അതെ എന്ന് തലയാട്ടി. 

“”എന്തിനാ…””,””എന്താ കാര്യം…””,

എന്താ എന്ന ആംഗ്യത്തിൽ കൈയ്യാട്ടി കൊണ്ടവൾ ചോദിച്ചു.

“”വാ പറഞ്ഞെരാ…””,

അവൾ പറഞ്ഞത് പോലെ ശബ്ദം തഴ്ത്തി പറഞ്ഞ് കൊണ്ട് കുഞ്ഞൂട്ടൻ മുൻപിലേക്ക് നടന്നു. 

“”നിക്കടാ ഞാനും വരണു…””,

എന്തോ ആലോചിച്ച് നിന്ന അപ്പുവും അവന് പിന്നാലെ ഓടി. 

ക്ഷേത്രത്തിന് പിന്നിലെ മരത്തണലിൽ കരിങ്കല്ലിൽ ചെത്തിയ കുറച്ചിരിപ്പിടങ്ങളുണ്ട്. അതിലൊന്നിൽ പുഷ്പ്പേച്ചി ഇരുന്നു. അവർക്ക് മറുവശത്തായുള്ള ഇരുപ്പിടത്തിൽ കുഞ്ഞൂട്ടനും ചെന്നിരുന്നു. പിന്നാലെ ഓടിവന്ന അപ്പു അവനിരുന്ന ഇരുപ്പിടത്തിൽ അവനോടൊപ്പം ഇരുന്നു. 

രുഗ്മിണിയേയും പാറൂട്ടിയേയും അനുകൂലിച്ച് പ്രവർത്തിക്കുന്ന കുഞ്ഞൂട്ടൻ അവരേക്കുറിച്ച് ഒന്നും അറിയാണ്ടെയാണ് ഇതെല്ലാം ചെയ്തിരുന്നതെന്ന് ചേച്ചിക്കറിയാം. അവനറിയാനായി അവർ ടൻ്റെ പഴയ ഓർമ്മയിലുള്ള കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞ് തുടങ്ങി. പുഷ്പ്പേച്ചി അവർക്ക് അറിയാവുന്ന കുറച്ച് കാലം മുൻപത്തെ വിവരങ്ങളാണ് പറഞ്ഞ് തുടങ്ങിയത്. 

കൊല്ലവർഷം പത്തിരുപത് പുറകിലേക്ക് പോവണം. അവിടുന്നാണ് പുഷ്പ്പേച്ചിയുടെ ഓർമ്മകൾ ആരംഭിക്കുന്നത്. വൈജയന്തി സ്കൂളിൽ അന്ന് ഒൻപതാം തരത്തിൽ പഠിക്കുകയാണ് പുഷ്പ്പേച്ചി. ചേച്ചിയുടെ അച്ഛന് മാട് മേയ്ക്കലായിരുന്നു ജോലി. അമ്മ വൈജയന്തിയിലെ പ്രമാണിമാരുടെ വീടുകളിൽ പുറംപണിയും അകംപണിയും എടുത്ത് പോരുന്നു. 

ടൗണിൽ നിന്ന് മാറി ഇന്ന് പുഷ്പ്പേച്ചി താമസിക്കുന്ന കോളനിയിൽ തന്നെയായിരുന്നു അന്നും ചേച്ചിയും കുടുംബവും താമസിച്ചിരുന്നത്. തുടക്കത്തിൽ പത്തിൽ ഒതുങ്ങുന്ന കുടുംബമേ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു ഇന്ന് അത്യാവശ്യം ആളുകൾ കോളനിയിൽ താമസമുണ്ട്. അങ്ങിനെ പത്ത് കുടുംബത്തോളം താമസിക്കുന്ന കോളനിയിൽ ചെറിയ ഒരു കുടിലിലാണ് ചേച്ചി കഴിയുന്നത്. വീട്ടിൽ അച്ഛനും അമ്മയും പുഷ്പ്പേച്ചിയും പിന്നെ ചെറിയമ്മയും. നാലുപേര് അടങ്ങുന്നതാണ് കുടുംബം. ജന്മനാ ബുദ്ധിമാന്ദ്യമുള്ളതിനാൽ ചെറിയമ്മയെ ചേച്ചിയുടെ അമ്മാവൻമാരാരും ഏറ്റെടുക്കാതെ ഒഴിവാക്കുകയായിരുന്നു. പക്ഷെ പുഷ്പ്പേച്ചിയുടെ അമ്മയ്ക്ക് തൻ്റെ അനുജത്തിയെ അങ്ങിനെ എവിടെയും കളയാൻ മനസ് വന്നില്ല. താൻ കഷ്ട്ടപ്പെട്ട് കിട്ടുന്നതിൽ നിന്ന് വിശപ്പടക്കി തന്നോടൊപ്പം തന്നെ കൂടിക്കോളുമെന്നവർ കരുതി കൂടെ കൂട്ടി. അങ്ങിനെ നാലുപേരടങ്ങുന്ന കുടുംബമായിരുന്നു ചേച്ചിയുടേത്.