പതിനേഴാം ? തീയാട്ട് {Sajith} 457

“”അതാ…””,””ആഹ് ചെക്കൻ പോയോ…””,””ഒന്നും കഴിച്ചില്ലല്ലോ അവൻ…””,

 

കൈയ്യിൽ ഒരു ടൗവലും എടുത്ത് പിടിച്ച് ഉമ്മറത്തേക്ക് വന്ന അപ്പു സ്രാവൺ പോവുന്നതും നോക്കി കൊണ്ട് പിറുപിറുത്തു. 

 

“”അവൻ കഴിച്ചതാ അപ്പൂ…””

 

അപ്പൂൻ്റെ ശബ്ദം കേട്ട് കുഞ്ഞൂട്ടൻ കൊലായിലേക്ക് കയറി.

 

“”നീ ഇങ്ങോട്ട് വാ…””,””എപ്പ പോയതാ ഇവടേന്ന്…””,””എന്താടാ ഇത്ര വൈകിയെ…””,

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ്റെ മുന്നിലേക്ക് നിന്ന് കൊണ്ടവൾ ചോദിച്ചു. 

 

“”അതപ്പു…””,

 

പാറുക്കുട്ടിയുടെ വിവരം പറയാനായി തുടങ്ങിയ കുഞ്ഞൂട്ടൻ ഒന്ന് നിറുത്തി. സ്രാവൺ നേരത്തേ പറഞ്ഞിരുന്നല്ലോ ഒന്നും വീട്ടിലാരെയും അറിയിക്കരുതെന്ന് അത് പ്രകാരം അപ്പു തൽക്കാലം വിവരങ്ങളൊന്നും അറിയണ്ടെന്നവന് തോന്നി. 

 

“”ഞാൻ ചുമ്മാ ടൗണിൽ ഒന്ന് കറങ്ങി…””,””അപ്പഴാ മഴപെയ്തത്…””,””മഴയത്ത് വന്നാൽ നീ തല്ലില്ലേ…””,””അതാ മഴ തോരുന്നത് വരെ കാത്തിരുന്ന് വൈകിപ്പോയി…””,

 

അവൻ്റെ സംസാരത്തിലെ തപ്പിപിടുത്തം അവൾ ശ്രദ്ധിച്ചു. മഴ കൊള്ളാതിരിക്കാൻ ടൗണിൽ നിന്നവൻ്റെ കുപ്പായം അവിടിവിടെയൊക്കെ നനഞ്ഞിരിക്കുന്നു മുടിയും അലങ്കോലമായി കിടക്കുന്നു. 

 

“”മ്മം……””,

 

അപ്പു കൂടുതലൊന്നും ചോദിക്കാൻ നിന്നില്ല. അവൻ്റെ കള്ളത്തരം മനസിലാക്കിയ പോലെ താളത്തിൽ ഒന്ന് നീട്ടി മൂളി. എന്നിട്ട് അവന് മുന്നിലൂടെ നിതംബവും ആട്ടി തിരികെ കയറി പോയി. പിന്നാലെ കുഞ്ഞൂട്ടനും. 

 

വൈകിയതിനും നനഞ്ഞതിനും ഇന്ദിരാമ്മയുടെ കൈയ്യിൽ നിന്നും അവന് വഴക്ക് കേട്ടു. ഓരോ നുറുങ്ങു വിദ്യകളെല്ലാം പയറ്റി അമ്മയുടെ കൈയ്യിൽ നിന്നും തൽക്കാലം തലയൂരിയെടുത്തു. 

 

മുറിയിലെത്തി കുഞ്ഞൂട്ടൻ ഒന്ന് കുളിച്ച് വസ്ത്രം മാറി താഴേക്ക് തന്നെ വന്നു. 

***

 

“”ഗോവിന്ദേട്ടാ ഇതിനൊക്കെ പിന്നിൽ നിന്ന് ആരൊക്കെയോ താളം പിടിക്കണ പോലെ ഒരു തോന്നല്…””,

 

വിൻഡോയിൽ കൈമുട്ട് വച്ച് താടിക്ക് താങ്ങി കണ്ണുകളടച്ച് എന്തോ ആലോചിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഗോവിന്ദൻ സലീമിൻ്റെ ശബ്ദം കേട്ട് കണ്ണ് തുറന്നു.

 

“”നിനക്കാരേലും സംശയമുണ്ടോ….””,

 

“”അങ്ങനെ പ്രത്യേകം ആയിട്ട് പറയാൻ ആരുമില്ല…””,””എന്നാലും പറയുന്നോണ്ടൊന്നും തോന്നരുത്…””,

 

പറയാൻ മടിക്കുന്നത് പോലെ സലീം മുഖവുരയിട്ടു. ഗോവിന്ദൻ അത് ചിരിച്ച് തള്ളി.

 

“”എന്താ സലീമേ…””,””ഏകദേശം പത്ത് മുപ്പത് കൊല്ലമായില്ലേ നിന്നെ ഞാൻ കാണുന്നു…””,””നിന്നെ എനിക്കറിഞ്ഞൂടേ….””,””എനിക്ക് ദോഷം വരുന്ന ഒന്നും നിൻ്റെ വായിൽ നിന്ന് വരില്ലെന്നെനിക്ക് ബോധ്യാണ്…””,””എന്തായാലും പറയ്…””,

 

“”അത് ഗോവിന്ദേട്ടാ…””,””ആഹ് കുട്ടിയെ പിടിച്ച് കൊണ്ട് പോയതും കുഞ്ഞൂട്ടൻ്റെ പേരിൽ ഇങ്ങനൊരു നൊണ പറഞ്ഞ് പരത്തിയതും ഒക്കെ കൂട്ടി വായിക്കുമ്പോൾ നമ്മടെ നരേന്ദ്രൻ എങ്ങാനും….””,

 

ഗോവിന്ദൻ സലീമിനെ ഒന്ന് ചൂഴ്ന്ന് നോക്കി. അയാൾ ഇത് വരെ അങ്ങനെയൊന്ന് ചിന്തിച്ചിരുന്നില്ല.

 

“”അതെന്താടാ അങ്ങനെ തോന്നാൻ…””,

 

“”അന്ന് നമ്മള് കൃഷ്ണ കണിയാര് പറഞ്ഞത് പ്രകാരം പെഷവാറിൽ പോയത് ഓർമ്മയുണ്ടോ…””,

 

“”അജുവിനെ അന്യേഷിച്ചാണോ…””,

 

“”അതേ…””,

 

“”അന്ന് നരേന്ദ്രൻ്റെ നിർദ്ദേശപ്രകാരം പുരുഷോത്തമൻ ഒരു നാട്ട് കൂട്ടം വിളിച്ചിരുന്നു…””,””പുരുഷോത്തമനും അവൻ്റെ നാട്ടുകൂട്ടം പ്രമാണിമാരും…””,

 

സലീം പറയുന്നത് ശ്രദ്ധയോടെ ഗോവിന്ദൻ കേട്ടിരുന്നു. സംഗതി ഉള്ളതാണെന്നയാൾക്കറിയാം. എന്നാൽ അതിനേ കുറിച്ചൊന്നും ഗോവിന്ദൻ അന്വേഷിക്കാൻ തുനിഞ്ഞിട്ടില്ല.