ദേവീ പാർവതി.. [യുവ ഗന്ധർവ്വൻ] 260

” പോയി കണ്ടുവാടാ ചെക്കാ.. നീ മിസ്റ്റർ ബ്രഹ്മചാരിക്ക് പഠിക്കുവാണോ?”

 

ഒന്നും പറയാതെ കാൾ കട്ട്‌ ചെയ്തു.

അവർ പറഞ്ഞാൽ ഞാൻ തർക്കിക്കാൻ നിൽക്കാറില്ല അവരാണ് എനിക്കെല്ലാം.

 

ഒരു മണിക്കൂർ യാത്രയുണ്ട് അമ്മ പറയുന്നത് കേട്ടു….

ഞാൻ ഒന്ന് മയങ്ങി.

 

” എടാ എത്തിട്ടൊ. എഴുന്നേൽക്കു…. ”

അച്ചനാണ്….

ഞാൻ എഴുന്നേറ്റ് മുഖം തുടച്ചു… ഒരു ചെറിയ ഇരുനില വീട്

നല്ല ഐശ്വര്യമുള്ളത്.

പുറത്ത് ഒരു കറുത്ത ആക്വാർഡ്.

മ്മ് നല്ല സാമ്പത്തികമുള്ളവരാണ്.

താല്പര്യമില്ലെങ്കിലും ഒരു കൃത്രിമ ചിരി വരുത്തി ഞാൻ അവരോടൊപ്പം ഉള്ളിലേക്ക് കയറി

അകത്തുകയറിയതും എന്റെ അമ്മയെപ്പോലെ ഒരു തനി നാട്ടുമ്പുറത്തുകാരി പുറത്ത് വന്നു…

അവരുടെ സാരിത്തുമ്പ് പിടിച്ചു ഒരു കുട്ടിയും.

അവൾ ആർക്കും മുഖം കൊടുക്കാതെ അമ്മയുടെ പുറകിൽ ഒളിച്ചിരിക്കുകയാണ്…

“എന്റെ ഭാര്യയാണ്.

മാധവി.

രണ്ടാമത്തെ മകൾ ശ്രീ ലക്ഷ്മി.

അവൾ ഒരു നാണക്കാരിയാണ്.

അധികം ആർക്കും തല കൊടുക്കില്ല ” എന്നും പറഞ്ഞു അയാൾ ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി.

 

ഞാൻ ഏട്ടത്തിയെ നോക്കി…

ഇരുന്ന ഇരുത്തമാണ്…

ഇതൊന്ന് കഴിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ പോവാമായിരുന്നു……