ദേവീ പാർവതി.. [യുവ ഗന്ധർവ്വൻ] 261

എങ്ങനെയൊക്കെയോ മുഴുവനായും കൊളുത്തി.

തൊഴുതു.

ദേവിക്ക് നീട്ടിയ പ്രസാദത്തിൽനിന്നും അവൾ വിരലിൽ ചന്ദനം തോണ്ടി നെറ്റിയിലണിഞ്ഞപ്പോൾ കൂടുതൽ സുന്ദരിയായതുപോലെ….എനിക്കും തൊട്ടു തന്നു.

കൽവിളക്കിന്റെ പ്രകാശത്തിൽ അവളുടെ എണ്ണത്തിളക്കമുള്ള കവിളുകളും നനഞ്ഞ ചുണ്ടുകളും

മുടിയിഴ വീണ നെറ്റിയും കിടന്നു തിളങ്ങി.

“ഇത്ര സുന്ദരിയായി അമ്പലത്തിൽ കണ്ടാൽ ദേവൻ ചിലപ്പോൾ ദേവന് കൂട്ടായി…ഈ ‘ദേവിയെ’ ഇവിടെ പിടിച്ചിരുത്തും കേട്ടോ……”

അവൾ ഒന്ന് ചിരിച്ചു. കൽവിളക്കിലേക്ക്

പകർന്ന എണ്ണയിൽ നിന്ന് ഒരു തുള്ളി നിലത്തുറ്റി വീണു.

കയ്യിലുള്ള കൊച്ചു ചെരാത് അവിടെ വച്ച്. അവൾ തിരിഞ്ഞെന്നെ നോക്കി പിന്നെ മെല്ലെ അടുത്ത് വന്നു എന്റെ ചെവിയിൽ പറഞ്ഞു….

“ഈ ദേവി ഈ ദേവനുള്ളതാണുട്ടോ.”

അതും പറഞ്ഞു അവൾ എന്റെ കൈപിടിച്ചു അമ്പലം വലം വച്ചു.

അവളുടെ ഐശ്വര്യത്തിലും മുഖശ്രീയിലും ഞാൻ കണ്ണടച്ചു വീഴുകയാണ്.

എന്ത് ഭംഗിയാണിവൾക്ക്…..!

ഇരുട്ടിയാണ് വീട്ടിലെക്ക് വന്നു കയറിയത്.

ഭക്ഷണം പുറത്തുനിന്നു കഴിച്ചിരുന്നു.

സ്വാതി ഉറങ്ങി…..

എല്ലാവർക്കും നല്ലതുപോലെ ക്ഷീണം ഉണ്ട്.

അവൾ പുറകെ കയറി വാതിൽ അടച്ചു. സാരിയുടെ പിൻ വലിച്ചൂരാൻ തുടങ്ങി.

കണ്ണാടിയിലൂടെ ബെഡിലിരിക്കുന്ന എന്നെ അവൾ നോക്കുന്നുണ്ട്

ഞാൻ ഫോൺ ബെഡിലിട്ട് അവളുടെ പുറകിൽ പോയി നിന്നു. അവൾ തല താഴ്ത്തി നിൽക്കുകയാണ്. ഇടുപ്പിലൂടെ കൈയ് മുന്നിലേക്കിട്ട് അവളുടെ അണിവയറിൽ ചേർത്ത് വച്ച് ഇറുകിയ അരഞ്ഞാണം മുറുകെ വിരലുകൾ കൊണ്ട് കെട്ടുപിണച്ച്

എന്നിലേക്ക് ഉരുമ്മി നിർത്തി.

മെല്ലെ അവളുടെ മുടിയിഴയിലേക്ക് ഊളിയിട്ട് കാച്ചിയ എണ്ണയുടെ മണവും അവളുടെ മനം മയക്കുന്ന മണവും ആഞ്ഞാസ്വദിച്ചു. ഞരമ്പുകൾ വലിഞ്ഞു മുറുകുന്നത് പോലെ….