ദേവീ പാർവതി.. [യുവ ഗന്ധർവ്വൻ] 261

അവരെ യാത്രയാക്കി ഞാൻ വീട്ടിലെക്ക് കയറി. എല്ലാം ഫുൾ ഓണിലാണ്…..വീട്ടിലെത്തുമോ ആവോ….!

ഞാൻ എല്ലാവരോടും പറഞ്ഞ് ബെഡ്റൂമിലേക്ക് കയറി….
സമയം പതിനൊന്നു മണി….
അവൾ ഉള്ളിൽ ഇരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു….
ഒരു ലൈറ്റ് ബ്രൗൺ സാരിയാണ് വേഷം.
എന്തൊരു ഭംഗിയാണെന്റമ്മേ…..!
കണ്ണെടുക്കാനാവുന്നില്ല…..
എന്നെ കണ്ടതും അവൾ ചിരിച്ചു
കൊല്ലുന്ന ചിരി……!

മുഖം ഒന്ന് കൂടി തുടുത്തുവോ?
കവിളിലെല്ലാം ഒരു ചോര തുടിപ്പ്
അധരങ്ങൾ ചുംബിച്ചുണർത്താൻ എന്നെ വിളിക്കുന്നതുപോലെ….
വീതിയിറിയ അരക്കെട്ടിനു താഴെ വച്ചുടുത്ത സാരിക്കിടയിലൂടെ അവളുടെ പൊക്കിൾ ചുഴി എന്റെ കാഴ്ച്ച സ്വന്തമാക്കി.
ഓടിച്ചെന്ന് ഒന്ന് വാരിപ്പുണർന്നാലോ?
വേണ്ട അവൾ ഇനി എന്റെയല്ലേ……!
എല്ലാം എനിക്കുള്ളതല്ലേ…..!

അവൾ എന്നെക്കണ്ടതും എഴുന്നേറ്റു.
ഒന്നും മിണ്ടുന്നില്ല നാണിച്ചു തലതാഴ്ത്തി ബെഡ്ഷീറ്റിൽ പിടിച്ച് വലിക്കുകയാണ്

ഇന്നലെകൂടി രാത്രി ഫോൺ വിളിക്കാത്തതിന് എന്നെ ചീത്ത പറഞ്ഞ പെണ്ണാണ്..അവളുടെ കോപ്പിലെ ഒരു നാണം.

ഞാൻ അവളുടെ അടുത്ത് ചെന്ന് നിന്നു എന്നിട്ടും ഒന്നും മിണ്ടുന്നില്ല..
ഞാൻ അവളുടെ കൈ പിടിച്ചു. അവളുടെ ശ്വാസഗതി ക്രമതീതമായി ഉയർന്നു.
അവളുടെ നിറഞ്ഞ മാറ് അതിനനുസരിച്ച് ഉയരാനും താഴാനും തുടങ്ങി.
ഞാൻ അവളെ പുണരുമെന്ന് കരുതിയാവണം അവളുടെ നീല കലർന്ന കണ്ണുകളിൽ മയക്കം വന്നു തറഞ്ഞു.
അവൾ കണ്ണുകളടച്ചു എന്നെ സ്വീകരിക്കാനായി ഒരുങ്ങുകയാണ്. എന്നാൽ പെട്ടെന്നുള്ള പ്രവർത്തിയിൽ പേടിച്ചിരിക്കുകയാണ്…