ദേവീ പാർവതി.. [യുവ ഗന്ധർവ്വൻ] 261

ഞാൻ തല താഴ്ത്തി ഇരുന്നു. ഓർമകൾ തലയിൽ കിടന്ന് ഞെരിഞ്ഞമർന്നു.
” ആ കുട്ടി അഞ്ച് വർഷത്തോളമായി എന്റെ പേഷ്യന്റ് ആയിട്ട്… കുറച്ചു കോംപ്ലിക്കേറ്റഡ് ആണ്.
‘സെക്ഷ്വൽ ഡിസ്ഫങ്ങ്ഷൻ’ “.
അതെന്റെ ഹൃദയത്തിൽ ഇടിത്തീ പോലെയായിരുന്നു വീണത്.
ഡോക്ടർ തുടർന്നു.
“ഓർഗാസ്മിക് ഡിസോഡർ ആണ്.
‘വിൽ ഫീൽ മച്ച് പെയിൻ വൈൽ ഓർഗാസം’. അതുകൊണ്ട് ഈ സ്റ്റേറ്റിൽ ഒരു സെക്ഷ്വൽ ഇന്ററാക്ഷൻ സാധ്യമല്ല….
അധികം പെയിൻ ഉണ്ടാവുമ്പോൾ എന്റെ അടുത്ത് വരും ഇടക്ക് ഓരോ ചെക്കപ്പും.ഇതൊന്നും ആരോടും പറയാൻ പാടില്ലാത്തതാണ് നീ വാശിപിടിച്ചത് കൊണ്ട് പറഞ്ഞതാ..”
എന്റെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു.
കത്തിയെടുത്തു കുത്തിയാൽ ഇതിലും ഭേദമാകുമായിരുന്നു.
അവൾ എന്റെ മുഖത്ത് നോക്കി എനിക്ക് അവളെ കാണാൻ സാധിക്കുന്നില്ല…. കണ്ണീരു വന്ന് നിറഞ്ഞ് തുളുമ്പുന്നു.
വേദനയാണ്…..അവർ എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു.അവൾക്ക് ഡോക്ടർ ഡിസ്ക്രിപ്ഷൻ പാഡിൽ എഴുതി കുറിപ്പ് നൽകി.ഇനിയും പിടിച്ച് നിക്കാനാവില്ല എന്നു മനസ്സിലാക്കി
ഞാൻ ആരെയും നോക്കാതെ കണ്ണീരു മറച്ച് അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി പുറത്ത് വന്ന് നോക്കി.
അവളില്ല…..
റോഡിലേക്കിറങ്ങി….
അവിടെയുമില്ല…..
ഞാൻ കാറിൽ കയറി ഡോർ അടച്ചു.
സ്റ്റീറിങ്ങിൽ തല വച്ച് കരഞ്ഞു.
നിർത്താതെ…….
കണ്ണടച്ചു കിടന്നു….
ഞാൻ ചെയ്ത തെറ്റിനാണ് ഞാൻ ഈ അനുഭവിക്കുന്നത്.
എന്നാലും അവൾക്ക്……
ഓർക്കാൻ കൂടി സാധിക്കുന്നില്ല….
ഒന്ന് കാര്യമായി സംസാരിക്കാൻപോലും കഴിഞ്ഞില്ല.
അവൾ മരുന്ന് വാങ്ങി വന്ന് ഡോർ തുറന്ന് അകത്തുകയറി.
ഒന്നും മിണ്ടുന്നില്ല….
പുച്ഛമാവും മുഖത്ത്.എല്ലാം ഇങ്ങനെ സംഭവിച്ചത്തിലുള്ള സന്തോഷവും.
എല്ലാം ഊഹിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ..
“ഏട്ടാ……”
ഇതെന്താ പെട്ടന്നൊരു ഏട്ടൻ വിളി..