ദേവീ പാർവതി.. [യുവ ഗന്ധർവ്വൻ] 261

മറന്നിരുന്ന അവളെ അവൻ വീണ്ടും ഓർമയിൽ കൊണ്ട് വന്നു….
അവളുടെ നീലാഞ്ജനമിഴികൾ വീണ്ടും എന്റെ മനസ്സിലേക്ക് വന്നു…..
ഞാൻ വേഗം മൈൻഡ് ഒന്ന് റിഫ്രഷ് ചെയ്തെടുത്തു…..
കാൾ കട്ട്‌ ചെയ്ത് തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയത് ദേവൂട്ടിയുടെ മുഖത്തേക്കാണ്….
അവൾ തല താഴ്ത്തി ഇരുന്ന് കരയുകയാണ്…..

ഇവൾ എന്തിനാണ് കരയുന്നത്…..

“ദേവൂട്ടി….. എന്തിനാ കരയണേ?”
എനിക്കാകെ സങ്കടം വന്നു….
ഞാൻ അവളുടെ കൈവിരലുകൾ കൊരുക്കാൻ നോക്കിയതും ബെഡിൽനിന്ന് ചാടി അവൾ എന്റെ മുഖത്തേക്ക് വിരൽ ചൂണ്ടി….
“ന്താ ദേവീ?ന്തിനാ താൻ…..?”
“ആരാ പാർവതി ?
അരുണേട്ടൻ പറഞ്ഞത് ശരിയാണോ?”
അവൾ കണ്ണീരു തുടച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു…. അവൾ തേങ്ങി കരയുകയാണ്…..
എന്റെ കണ്ണും നിറഞ്ഞു…..
“അത് വാവേ അങ്ങനെ ഒന്നൂല്യ….
അവൻ തമാശക്ക്…….”
“ഏട്ടന് പാർവതിയെ അറിയുവോ ഇല്ലയോ?”
“അറിയാം..”
“അപ്പൊ ന്നോട് നുണ പറയായിരുന്നുലെ…..?”
“ദേവീ…. എനിക്ക് അറിയാം ബട്ട്‌ വേറെ ഒന്നും അവൻ പറഞ്ഞത് പോലെ……. ണ്ടായിട്ടില്യ…. നീയാണേ സത്യം…”
“വേണ്ട….. നിങ്ങളൊരു ചതിയാനാണ് …..ആൻഡ്
ഐ മീൻഡ് ഇറ്റ്….. യു ആർ അ ചീറ്റ് ..”
അവൾ അതെന്റെ കണ്ണിൽ നോക്കി പറഞ്ഞപ്പോ എന്റെ നെഞ്ച് പൊട്ടി…..കണ്ണ് കലക്കി കണ്ണീരു പുറത്ത് വന്നു….
ദേഹം മൊത്തം വേദന പോലെ….
” കണ്ട പെണ്ണുങ്ങളുടെ കൂടെയൊക്കെ……ശ്ശേ……
എന്നിട്ട് ഇപ്പോളും വർജിൻ ആണത്രേ…..
ലയർ……..