ദേവീ പാർവതി.. [യുവ ഗന്ധർവ്വൻ] 261

“നീ എന്താ ദേവിയെ ആദ്യായിട്ട് കാണാണോടാ ചെക്കാ? ഇങ്ങനെ നോക്കാൻ.”ഏട്ടത്തി.

പെട്ടന്ന് സ്ഥലകാലബോധം കൈവന്നത്തോടെ ഞാൻ സ്വാതിയെ ചിരിപ്പിക്കുന്നതിൽ മുഴുകി.

അയ്യേ നാണംകെട്ടു.

അവൾക്കും എന്റെ അതെ അവസ്ഥയാണ്.

ഒരു ചുവന്നസാരിയാണ് വേഷം. അത് നല്ലതുപോലെ തിളങ്ങുന്നുമുണ്ട്.

മുഖവും ശരീരവും ഒന്നിനൊന്നു എന്നെ മോഹിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. ഇനിയും പിടിച്ചുനിൽക്കുന്നതിൽ എന്തർത്ഥമാണുള്ളത്.

അവളാണെങ്കിൽ അവൾ ഇത്രയും കാലം കാത്തുസൂക്ഷിച്ചതെല്ലാം സ്വമനസ്സാലെ തനിക്ക് നൽക്കാൻ തയാറായി ഇരിക്കുകയാണ്.

ഒന്ന് മൂളിയാൽ മാത്രം മതി.

ഇത്രയുംകാലം അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും അറിയാത്തതുപോലെ ജീവിച്ചിട്ട്

പെട്ടെന്നിപ്പോ….. അതാണിങ്ങനെ പിന്നോട്ട് വലിക്കുന്നത്.

ഇവൾ രാവിലെ ഉണർത്താൻ റൂമിൽ വന്നപ്പോൾ അവളെ ഒന്ന് നോക്കാഞ്ഞത് നഷ്ട്ടമായിപ്പോയി.

കണി…..!

കണ്ടിരുന്നെങ്കിൽ ഉറപ്പായും അവളുടെകൂടെ തൊഴാൻ പോയിരുന്നു.

ഇനിയിപ്പോ വൈകീട്ട് നോക്കാം.

അവൾ ഒന്ന് ചിരിച്ച് റൂമിലേക്ക് പോയി. വിളിച്ചിട്ട് കൂടെ പോവാഞ്ഞതിലുള്ള പരിഭവമുണ്ട്

അവളുടെമുഖത്ത്.

അന്ന് ഉച്ചക്ക് ഊണ് അവൾ വാശിയോട് കഴിപ്പിക്കുകയായിരുന്നു.

വയറ് പൊട്ടുന്നതുപോലെ.

അവൾ കാണിക്കുന്ന അധികാരത്തിൽ ഒരു നിമിഷം സന്തോഷം തോന്നി.

ഉച്ചക്ക് ഭക്ഷണം കഴിച്ച് റൂമിൽ കിടക്കുമ്പോൾ അവൾ അങ്ങോട്ട് കയറിവന്ന് എന്റടുത്തു കിടന്നു.

ഞാൻ അവളെ ഒന്ന് നോക്കി അവൾ എന്നെയും.