ദേവീ പാർവതി.. [യുവ ഗന്ധർവ്വൻ] 261

ഞങ്ങൾ സാവധാനം സംസാരം തുടങ്ങി.

ദേവിക അതെല്ലാം ശ്രെദ്ധിച്ച് നോക്കിനിന്നു.

ഞങ്ങൾ പെട്ടന്ന് കൂട്ടായതിന്റെ ആഹ്ലാദവും അതിനൊപ്പം അവളെ ഞാൻ ഒന്ന് മൈൻഡ് പോലും ചെയ്യാത്തതിന്റെ പരിഭവവും.

അവൾ കൊച്ചു പരിഭവം മറച്ചു വച്ച് മുഖത്ത് ഒരു പുഞ്ചിരി വരുത്തി ;
“ഏട്ടാ…. നിക്ക് ഒരു സർട്ടിഫിക്കറ്റ് കൂടി സബ്‌മിറ്റ് ചെയ്യണം.ഞാൻ പൊയിക്കോട്ടേ….”
“മ്മ് പോയി വാ….”
“ലച്ചുട്ടി ഇവിടെ ഏട്ടന്റെ ഒപ്പം നിക്കുവോ?… ചേച്ചി വേഗം വരാട്ടോ….”
അവൾ ലച്ചുട്ടിയുടെ ചുമലിൽ തട്ടി കവിളിൽ ഒരുമ്മ കൊടുത്തു.
നിവർന്നു.
നേരെ നോക്കിയത് എന്റെ കണ്ണിലേക്കാണ്…
അവൾ ഉമ്മ കൊടുക്കുന്നതും നോക്കി വെള്ളമിറക്കി നിൽക്കുകയായിരുന്നു ഞാൻ.

മുഖത്ത് നാണം വന്നു നിറഞ്ഞത് പെട്ടെന്നായിരുന്നു.
അവൾ മുഖം കുനിച്ചു തിരിഞ്ഞു കോളേജിലേക്ക് നടന്നു.
പോകുന്ന വഴിക്ക് ഒന്നെന്നെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി.അവളുടെ കണ്ണിലെ തീ എന്താണെന്ന് മനസ്സിലാവാനെ സാധിക്കുന്നില്ല.
എന്നാലും ആ കണ്ണുകൾ എന്നെ പിടിച്ചുലക്കുകയാണ്.

അവളെ കാത്തു ഗേറ്റിൽ കുറച്ചു കുട്ടികൾ നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
അവർ ഞാൻ കാൺകെ അവളെ നോക്കി വെളുക്കെ ചിരിക്കുകയാണ്.
ഇടക്കെല്ലാവരും എന്നെയും നോക്കുന്നുണ്ട്.അവൾ നാണിച്ചു തല താഴ്ത്തി നടന്നു.
ഇടക്ക് എന്നെ തിരിഞ്ഞ് നോക്കി ചിരിച്ചു.
എനിക്കാകെ ഒരു നാണം.
“ലച്ചുട്ടി….നമ്മുക്ക് ഐസ് ക്രീം കഴിക്കാൻ പോയാലോ?”
ഞാൻ അവിടെ നിന്ന് രക്ഷപെടാനായി ലച്ചുട്ടീയെയും കൊണ്ട് ഒരു റെസ്റ്ററന്റിൽ
കയറി.
രണ്ട് സ്കൂപ് ചോക്ലേറ്റ് ഐസ്ക്രീം പറഞ്ഞു.
രണ്ട് വൈറ്റ് കേക്ക് റോളും.
ഞാൻ അവൾ കഴിക്കുന്നതും നോക്കി ഇരുന്നു.
എന്ത് ക്യൂട്ട് ആയിട്ടാ അവൾ അത് ചവയ്ക്കുന്നത്.
അവൾ നല്ല ഹാപ്പിയിലാണ്.
ചുണ്ടിലും മൂക്കിലും എല്ലാം ക്രീം പടർന്നിരിക്കുന്നു. അവിടവിടെയായി കേക്കിന്റെ നുറുക്കുകൾ.
എനിക്ക് ചിരി വന്നു.
“ലച്ചുട്ടി എന്തെങ്കിലും പറയെടോ….”
“ഏട്ടൻ കഴിക്കിണില്ലേ?”
“ആവൂ…. ഒന്ന് മിണ്ടീലോ….”
അവൾ ആ കൊച്ചരിപ്പല്ലുകൾ പുറത്ത് കാട്ടി ചിരിച്ചു.