ഇരുൾ

Author : സഞ്ജയ് പരമേശ്വരൻ

 
വീണ്ടും ഒരു ചെറു കഥയുമായി എത്തിയിരിക്കുകയാണ് ഞാൻ. മുൻപുളള കഥകൾക്ക് തന്ന സ്നേഹവും സപ്പോർട്ടും ഈ കഥയ്ക്കും നൽകും എന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നു. അഭിപ്രായങ്ങൾ നല്ലതായാലും ചീത്തയായാലും കമന്റ് ബോക്സിൽ ചേർക്കണം എന്ന് അഭ്യർത്ഥിച്ചു കൊണ്ട് തുടങ്ങുന്നു….

ഇരുൾ

– സഞ്ജയ്‌ പരമേശ്വരൻ

തിമർത്തു പെയ്യുന്ന മഴയുടെ ഘോര നാദത്തിൽ മുറിയുടെ നാല് ചുമരുകൾക്കുള്ളിൽ മുഴങ്ങിക്കേട്ട ഇന്ദുവിന്റെ നിലവിളികൾ പുറത്തേക്കെത്തിയില്ല. നിലാവെളിച്ചത്തിൽ അവൾ ആ രൂപം വ്യക്തമായി കണ്ടിരുന്നു. അരുതെന്നവൾ കരഞ്ഞു പറഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരുന്നു. ആ രൂപം അടുത്തുവരും തോറും അവൾ പുറകോട്ട് നിരങ്ങി നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ശരീരം ഭിത്തിയിൽ തട്ടി നിൽക്കും വരെ മാത്രമേ അവൾക്ക് നീങ്ങാൻ സാധിച്ചൊള്ളൂ. പതിയെ ഇരുൾ മൂടിയ ഈ ലോകത്തു നിന്നും അവൾ യാത്രയായി; പ്രകാശം തേടി……

ഒരു വർഷത്തിന് ശേഷം…

ഇരുട്ടിനെ കീറിമുറിച്ചുകൊണ്ട് ആനവണ്ടി നീങ്ങി കൊണ്ടിരുന്നു. ആനവണ്ടിയുടെ കുണുങ്ങി കുണുങ്ങിയുള്ള യാത്രയുടെ താളത്തിൽ വിശ്വനാഥൻ എപ്പോഴോ നിദ്ര പൂകിയിരുന്നു. തന്റെ അടുത്ത് ചലനങ്ങൾ തോന്നിയപ്പോഴാണ് അയാൾ മയക്കം വിട്ടുണർന്നത്. നോക്കുമ്പോൾ അയാളെ തന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ദിവാകരൻ മാഷിനെയാണ് കാണുന്നത്. ദിവാകരൻ മാഷ് ആ നാട്ടിലെ സ്കൂളിലെ പ്രധാന അദ്ധ്യാപകൻ ആയിരുന്നു. നാട്ടുകാരോട് എപ്പോഴും ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെയും സ്നേഹത്തോടെയും പെരുമാറിയിരുന്ന മാഷിനോട് എല്ലാവർക്കും വളരെ സ്നേഹവും ബഹുമാനവും ആയിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് തന്നെയാണ് കഴിഞ്ഞ രണ്ട് വർഷമായി നാട്ടുകാരുടെ മുഖത്ത് പോലും നോക്കാതെ തല കുമ്പിട്ടു നടക്കുന്ന വിശ്വനാഥൻ പോലും തെളിച്ചം കുറഞ്ഞതാണെങ്കിലും മാഷിന് ഒരു പുഞ്ചിരി നൽകിയത്.

മാഷ് : “എന്താ വിശ്വാ….. ഇത്ര വൈകിയത്? ”

വിശ്വൻ : “അത് മാഷേ…. ഞാൻ കീഴാറ്റൂര് വരെ ഒന്ന് പോയി വന്നതാണ് ”

ഒരൽപ്പം മടിച്ചാണ് വിശ്വൻ പറഞ്ഞത്. ഒരല്പനേരത്തെ മൗനത്തിന് ശേഷം, ഒരു ഔപചാരത്തിന്റെ പുറത്ത് വിശ്വൻ മാഷിനോട് തിരിച്ചതേ ചോദ്യം ചോദിച്ചു.

മാഷ് : “ഞാൻ പട്ടണം വരെ ഒന്ന് പോയതാ… പെൻഷന്റെ കുറച്ച് കടലാസുകളൊക്ക ശരിയാക്കാനുണ്ടായിരുന്നു…. അല്ലാ…. കീഴാറ്റൂര് എന്താ വിഷേഷിച്ച്.”