ദേവീ പാർവതി.. [യുവ ഗന്ധർവ്വൻ] 261

ഇരുമെയ്യിന്റെയും ചൂടിൽ ഇടയിലുണ്ടായിരുന്ന മഞ്ഞുകണങ്ങൾ ഓരോന്നായി ഉരുകിയൊലിച്ചു.

അവളുടെ ഉള്ളിലേക്ക് എന്റെ തുടിപ്പ് ഇറുകിച്ചേർന്നതും നോവ് കലർന്ന സുഖത്തിൽ അവൾ എന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് തല ചായ്ച്ചു.

ഉരുകിയ മഞ്ഞും വെണ്ണയും കൂടികലർന്ന് ഇരുമെയ്യും ഒന്നായി . അവളുടെ ചൂടിൽ ഒട്ടിച്ചേർന്ന് അവളുടെ മാറിലെ താളവും കേട്ട് കിടക്കുമ്പോളാണ് അവൾ എന്നോട് അത് ചോദിക്കുന്നത്.

“ഏട്ടാ….. ഏട്ടനിപ്പോഴും ആ ചേച്ചിയെ നഷ്ടപ്പെടുത്തിയതോർത്തു വിഷമം ണ്ടോ?”

ഞാൻ അവളുടെ കണ്ണിൽ നോക്കാതെ അവളുടെ ഗന്ധം ഉള്ളിലേക്കെടുത്ത് മാറോടു ചേർന്ന്കിടന്നു.

“ചിലത് അങ്ങനെയാണ് ന്റെ ദേവൂട്ടി……

നഷ്ട്ടപെടുത്തുമ്പോഴേ….. മറ്റു ചിലത് സ്വന്തമാക്കാൻ പറ്റൂ…..”അവളുടെ കഴുത്തിനു താഴെ അധരങ്ങൾ ചേർത്ത് ഞാൻ അവളെ മറിച്ച് കിടത്തി അവളെ എന്റെ മുകളിലാക്കി.

അവളുടെ മുഖം വിയർപ്പിലും തുടുത്തു. കണ്ണിൽ പ്രണയം, ആരാധന, വേദനയും സുഖവും സമം ചേർത്തു നൽകിയ നിർവൃതി.

ആ കണ്ണുകളിൽ തിളക്കം അലയടിച്ചപ്പോൾ എനിക്കും സന്തോഷം തോന്നി.

അവളുടെ കണ്ണുകളിലെ നീലിമ ബെഡ്ലാമ്പിന്റെ ശോഭയിൽ ഉയർന്നു…